بعد از يك عمر هياهو، كنفرانس كابل برگزار شد. اين كنفرانس با حضور بيش ار هفتاد كشور جهان در كابل، نخستين دست آورد براي حكومت افغانستان در سطح جهان- بعد از ده سال- به حساب مي‌آيد. اما چنان به نظر ميرسد كه بار ديگر مردم افغانستان بر دامن مشكلات رها شده اند و نوع دسيسه و فريب اين كنفرنس را سامان داده است.
و اين زماني بيشتر چهره مي‌نماياند كه جمله‌ي كوتاه خانم كلينتون را كه «عمده ترين هدف جامعه‌ي جهاني در اين كنفرانس، برطرفي نگراني و تنش‌هايي هست كه ميان حكومت افغانستان و جامعه‌ي جهاني به وجود آمده است» را، به ياد بياوريم: اخيراً تنش ميان حكومت افغانستان و جامعه جهاني -به خصوص ميان آقاي كرزي و امريكا- به وجود آمده بود. اگرچه گام هايي براي برطرفي آن تنش‌ها برداشته شده است؛ اما تاهنوز پايان نيافته تلقي مي‌شد. در اين كنفرانس جامعه جهاني تلاش كرد تا خودش را از بلاي افغانستان نجات دهد و آقاي كرزي اين تضمين را يافت كه براي چهار سال ديگر رييس جمهور افغانستان است.
اينكه سال 20014 سال خروج نظامي هاي خارجي از افغانستان عنوان شده است، فقط براي آن است كه جامعه جهاني براي پنهان كردن ناتوانايي ها و كوتاهي هاي‌شان بگويند كه حالا بعد از اين ده سال، به مرحله‌يي رسيده ايم كه تا چهار سال ديگر افغانستان را به حكومت آن واگذاريم و آهسته آهسته از اين كشور رفع مزاحمت مي كنيم. جامعه‌ي جهاني براي آن در تلاش رهايي خودش از بحران افغانستان است كه در اين ده سال حضور نتوانست ، موثريت بايسته‌يي از خود نشان دهد؛ زيرا در اين مدت طالبان و القاعده نابود نشدند، اسامه بن لادن و ملا عمر بازداشت يا كشته نشدند.
در اين مدت واضح نشد كه اين طالب براي چي و از جانب كدام كشور ها تمويل مي‌شود و هر روز اين مسأله دامنه و سيع تري پيدا مي‌كند و همچنان معماي مبارزه با تروريزم هروز در جهان تازه مي‌شود، فقر به اوج خود رسيده است و فساد نيز سير بالايي را مي‌پيمايد و هر روز فاصله ميان مردم و حكومت افغانستان بيشتر شده است و آقاي كرزي هم سر انجام راهي نمي‌بيند جز اينكه برنامه پيوستن با طالبان را روي دست گيرد.
همچنان در كنفرانس كابل آقاي كرزي نشان داد كه براي چهار سال ديگر همچنان رييس باقي خواهد ماند و به عباره‌ي ديگر بر مردم افغانستان تحميل شد؛ زيرا هفتاد كشور عمده‌ي جهان، بار ديگر وعده‌ي همكاري به رييس جمهوري را دادند كه در يك تقلب سازمان‌يافته در يك انتخابات دروغين به قدرت رسيد كه متأسفانه جامعه‌ي جهاني بر ريختن آبروي دموكراسي در افغانستان توجهي نكرد.
باتوجه به تنشي كه ميان آقاي كرزي وغرب به خصوص امريكا وجود داشت، و باور براين كه ناكارگي هاي كرزي و تيمش در 9 سال گذشته جهان را در افغانستان راه گم و غير مؤثر ساخته و نيز رشد فساد گسترده در حكومت، اعتماد جامعه‌ي جهاني را سلب و سبب به تعليق در آوردن كمك هاي شان به افغانستان شده است، به نظر ميرسيد كه اين بار در كنفرانس كابل، اتفاق به گونه‌يي صورت پذيرد كه به خير مردم افغانستان باشد. بنابر آن انتظار مي‌رفت كه شركت كنندگان، با تغییر لحن وارد اين کنفرانس شوند و نسبت به حقایق راه اغماض و پنهان کاری را در پیش نگیرند؛ اما متأسفانه، همه‌چيز برعكس اتفاق افتاد.
در جريان كمپاين كنفرانس كابل كه ماه‌ها را در بر گرفت، گفته مي‌شد كه اين كنفرانس، دنباله‌ي كنفرانس لندن است و اين بار روي چگونه به مصرف رسيدن كمك‌هاي وعده داده شده در آن كنفرانس، بحث و ميكانيزم‌هايي در اين زمينه ارايه خواهند شد. حتا گفته مي‌شد كه اين‌بار حكومت افغانستان، برنامه‌هايي را براي حذب كمك‌هاي جامعه‌ي جهاني در اين كنفرانس ارايه مي‌دهد؛ اما متاسفانه نه از برنانه خبري بود و نه هم از چگونگي به مصرف رساندن پول هاي كمكي به افغانستان سخني به ميان آمد. آنچه بيشتر روح اين كنفرانس را تشكيل ميداد بحث برنامه ادغام طالبان به بدنه حكومت بود كه آن هم تازه‌گي نداشت. ، برنامه‌ي «ادغام مجدد» (برنامه‌ي پيوستن طالبان به بدنه حكومت) كه ديده مي‌شد در يك گيرماندگي مطلق جامعه‌ي جهاني، مورد تاييد قرار گرفت؛ آنهم فقط به عنوان يك روش سياسي از جانب آقاي كرزي و جامعه‌ي جهاني، به هدف غالب شدن بر طالبان، مورد حمايت و تطبيق قرار خواهد گرفت. بايد گفت برنامه‌يي‌كه به نام «ادغام مجدد» روي دست گرفته شده است، در نام خود نيز مشكل دارد؛ زيرا طالبان در گذشته مدغم به حكومت آقاي كرزي نبودند كه چندي پيش انشعاب كرده باشند و اكنون «ادغام مجدد» آن روي دست گرفته شود. رويا رويي در اين كنفرانس سخنان وزير خارجه ايران به گونه واضح نوع رويارويي با برخي قدرت ها و كشور ها بود. او اگرچه خيلي نرم و با احتياط صحبت كرد؛ اما پاكستان و افغانستان را به نحوي متهم كرد كه در ايجاد تا امني هاي اخير در زاهدان و ايران نقش داشته اند. او برخي از نيروهاي خارجي در افغانستان را متهم كرد كه در نا امني هاي اخير ايران دست داشتند؛ اگرچه آقاي متكي از كشور خاصي نام نبرد؛ اما اذعان كرد كه براي تروريستان در داخل كشورش صلاح هاي مدرن وپيشرفته داده مي شود. كه اشاره او به طرف نيروهاي خارجي مستقر در افغانستان بود. همچنان وزير خارجه هند نيز تلويحا از پاكستان انتقاد كرد كه در امور افغانستان مداخله مي كند و در ايجاد مشكل در افغنستان دخيل است؛ اما به نحوي گفت كه ار پاكستان نام نبرد. دستآورد اما با اتهم اين كنفرانس دست اوردي داشت. بزرگ ترين دست آورد آقاي كرزي در اين كنفرانس، تعلق گرفتن پنجاه درصد كمك هاي جامعه‌ي جهاني به افغانستان است كه مي تواند نكته‌ي قابل اهميتي براي افغانستان و جامعه‌ي جهاني باشد؛ زيرا با اين پنجاه درصد كمك هاي جامعه جهاني از يك طرف حكومت صلاحيت هاي بيشتري ميابد و از طرفي هم آقاي كرزي خود مي داند كه به ميل خود آن را چگونه به مصرف برساند.
و نبايد فراموش كرد كه تعلق گرفتن پنجاه درصد كمك هاي جامعه جهاني به افغانستان مي تواند اين اميد واري را به وجود ارد كه برنامه تحويل دهي صلاحيت ها به حكومت افغانستان نيز روي دست گرفته شود و اين يك اغاز باشد.
برگرفته از روزنامه ی ماندگار
