منابع محلي در ولايت ميدان وردك، از خروج كوچي ها از ولسوالي هاي بهسود و دايمرداد خبر مي دهند. پس از 2 هفته جنگ، جدايي هاي سياسي تحصن و اعتراض هاي مردمي، بخش از فرمان رييس جمهور مبني بر خروج كوچي ها از محل مورد منازعه، تحقق يافت.
با تکمیل خروج كوچي ها از بهسود بيش از 30 تن از نمايندگان متحصن پس از 12 روز به تحصن خود خاتمه دادند. محمد كريم خليلي معاون رييس جمهور كه به گفته خودش براي پيگيري فرمان رييس جمهور به محل منازعه رفته است تا حال در همان جا به سر مي برد. وی در 6 روز گذشته مصروف ديد و بازديد با مردم محل بوده و بر اجراي فرمان رييس جمهور كرزي به عنوان يگانه راهكار تاكيد كرده است. منازعه ميان كوچي ها و مردم محل ريشه در گذشته هاي طولاني دارد. كوچي ها با استناد به فرامين صادر شده، ادعاي ملكيت نسبت به علفچرها در مناطق هزاره نشين دارند. اما مردم محلي با ظالمانه خواندن اين نوع فرامين، خواستار حل اين منازعه با توزيع زمين براي كوچي ها مي باشند. حكومت افغانستان در سال هاي گذشته با اعطاي امتياز و باج دهي به كوچي ها سعي كرده است كه يك راه حل موقتي براي اين مشكل جستجو نمايد.
به گفته نماينده ميدان وردك در پارلمان دو سال قبل هفتاد ميليون افغاني و سال گذشته يك صد ميليون افغاني به كوچي ها باج داده شده است.
گفته مي شود كه امسال نيز به رغم به فرمان حامد كرزي بيشتر از سال هاي گذشته به كوچي ها پول داده شده است. حامد كرزي با گذشت 9 سال از ریاست جمهوری اش تا هنوز به يك راه حل اصولي دست نيافته است. ظاهرا مقام هاي حكومتي افغانستان براي مسايل جنجال بر انگيز تاريخي اراده جدی براي حل آن ندارند. براي نمونه هيچ زمامداري براي حل معضل ديورند و كوچي ها اقدام جدي نكرد.
هر چند آقاي كرزي براي آخرين بار طي فرماني دستور توزيع زمين را صادر كرده است، اما قراين نشان مي دهد كه وي نيز با راه هاي موقتي و سياست روزمرگي سعي خواهد كرد تا اين مشكل براي هميشه حل نگردد. زيرا آقاي كرزي چنين جسارتي را ندارد تا بر يك معضل تاريخي و يك صد ساله پايان بخشد. با اين وصف برخي حلقه ها در حاكميت افغانستان بي علاقه نمي باشند تا از كوچي به عنوان يك ابزار سياسي عليه ديگران سود ببرند و در کنار آن ها برخي رهبران قومي نيز با ايجاد موج آفريني در صدد بهره برداري از رويدادهاي به وجود آمده مي باشند.
رويدادهای چند سال گذشته نشان داد كه قربانيان اصلي، مردمان عادي، كوچي ها و ده نشين ها بوده اند. بنابراين كوشش شود تا اين مردم بيش از اين قرباني نشوند. گذشته از اين برخي حلقات در تلاش اند تا اين منازعه را جنبه اي قومي ببخشد. چيزي كه براي افغانستان امروز مي تواند به عنوان يك زنگ خطر به شمار آيد. به هر حال با توجه به تجربه هاي تلخ از رويدادهای خلق شده در سال هاي گذشته، اكنون وقت آن است تا همگي در راستاي تطبيق فرمان اخير رييس جمهور كرزي تلاش ورزند اما نگراني اساسي اين است كه شخص رييس جمهور بار ديگر پس از چند سال نگويد كه براي تطبيق اين فرمان هم وقت نداشتم.
به هر حال اكنون خروج كوچي ها از بهسود تكميل شده است اما سوال اساسي اين است كه آيا اين پايان ماجرا است و يا اين كه ماجراهاي ديگری هم در راه است؟
