امروز مصادف است با روز بين المللي معيوبين و معلولين که مردم آزاده يي دنيا به اين ترتيب همدردي شان را از معيوبين و معلولين کشور های شان اعلام ميدارند و آنها را جز افتخارات پايدار و تاج سر جامعة شان ميدانند. چون اگر آنها نبودند؛ شايد كشور هاي زيادي را مستكبرين و جهانخواران زير پاي هوسها و جنايات شان خورد و خمیر ميساختند.
کشور عزيز ما افغانستان داراي تاريخ کهن و ديرينه يي از شجاعت و پايمردي مردان و زنان مسلماني بوده که تجارب مختلف و ارزشمندی را از اجداد و نياکان آزاد منش خويش به ارث داشته كه بايد منحيث يک وثيقة ملي از امروز ما و به نسلهاي بعدي الگو قرار گيرند.
طي چهار دهه جنگ و اشغالگري که سبب شد کشور ما به مخروبه مبدل گردد، بالاتر از دومليون انسان شهيد و دو چند اين رقم معيوب گرديدند که هنوز هم اين روند ادامه دارد . در واقع همين شهدا و معلولين ما در واقعيت، تاريخ سازان زندة کشور و شهدای زنده يی مردم ماست.
اما با گذشت هر روز متاسفانه ياد معلولان و معيوبين گمنام افغانستان از خاطره ها فراموش و از ديده ها پاك ميگردند. درحاليكه اين سپاهيان گمنام وطن ما مستحق تر از ساير معيوبان و معلولان دنيا بوده زيرا اکثر شان يک يا چند قسمتي از اعضاي بدن شان را در راه حراست و پاسداري از حريم مقدس وطن و ارزشهاي ملي و اسلامي ما در برابر تجاوز، مداخله و دست درازي کمونيزم، تروريزم، مافيا و ساير مغرضين از دست داده و دستاوردهاي موجوده اعم از داشتن قانون اساسی، رئيس جمهور، حکومت، پارلمان و قضاي انتخابي، حفظ تمامیت ارضی و باز سازی کشور و امثال آن نتايج فداکاري آنها و جمعي ديگری که با آنها همکار و ياور بوده اند، ميباشد. بناً لازم است اين قشر مأيوس و ناقص الاعضاي جامعه را مورد لطف همدردي و دستگيري قرار داده و عملاً به مشکلات آنها رسيده گي نمائيم.
هرچند نهادي به نام وزارت معيوبين، معلولين و شهدا در چوکات حکومت داريم؛ ولي قرار معلوم اين ارگان مانند ساير نهاد هاي مسوول دولتي با چشمان نابينا و گوشهاي ناشنوا در رابطه به حالت زار معلولين و نجوا هاي معيوبين بي تفاوت و ياكم توجه بوده و نميتواند به مشکلات آنها رسيده گي نمايد و يا اهتمام اشتغال زايی، رفع مشکلات اقتصادي، آموزش سوادو حرفه ها، خدمات صحی و اجتماعی و از همه مهمتر برگشتاندن خودباوری و هویت سازی آنها را در سر ندارند. همين مساله باعث شده كه يك رقم درشت معلولين و معيوبين ما يا به مواد مخدر و بعضي ديگر مفاسد اخلاقي و اجتماعي روي بياورند و در استخدام باند هاي تروريست و جنايت پيشه قرار گيرند و یا هم منحیث بار دوش جامعه و عناصر طفیلی خانواده دیده شوند.
ما ضمن تاکيد بر مسؤوليت عظيم ارکان ثلاثه دولت جمهوري اسلامي افغانستان و رهبران جهادي – که عزت و ثروت امروز شان مدیون جانبازی های آنهاست؛ در قبال احترام و الزام به اين دو طبقه، از تمام رسانه ها و هموطنان خواهشمنديم تا آنها نيز رسالت ديني و انساني شان را در قبال اين سروران و غازيان محروم و محزون ادا کرده و در برخورد روزانه با آنها از کمال احترام و اخلاق کار گرفته و در صورت توانايي، در رفع نيازمنديهاي مادي و معنوي آنها ياري رسانند که بيشک آنها حق بزرگي برما دارند و خوشي آنها خوشي پروردگار و مايه سرفرازي و کاميابي ما مي شود.
