يك روز از اعلام كرزي براي تهيه طرح مذاكره با طالبان در كنفرانس لندن نگذشت كه، ساحه‌ي گسترده جنوبي ارگ شاهد بزرگترين حملات تروريستي پس از هشت سال گرديد. و چندين ساعت ارگيان و وزارت‌خانه هاي نزديك آن را از دود انفجار و صداي گلوله هاي پيهم اشباع كرد.
همزمان با شروع انفجار و حملات تروريستي در ديوار جنوبي ارگ، آقاي كرزي داشت نشست خوشي سوگند وفاداري چهار ده تن از وزيرانش را در داخل ارگ پر پا مي كرد؛ اما، «برادران»اش محفل خوشي وعيش او را برهم زدند. در اين ميان اين جشن براي متصديان امور امنيتي كشور كه آن ها نيز براي گل گذاري خود را آماده كرده بودند، تلخ‌تر تمام شد. چرا كه تمامي آمادگي و ادعا شان براي تامين امنيت حتا در روز اداي سوگند كابينه‌ي «ناقص» ناقص از آب بيرون آمد و هم‌چنان براي كنترول اوضاع و مديريت جنگ با حمله كنندگان محفل خوشي را ترك كردند. هنوز صداي فير ها و انفجار ادامه داشت كه آقاي كرزي در يك نشست مطبوعاتي حضور يافته و به مردم اطمينان برگشت اوضاع به حالت عادي را داد. او هم‌چنان با روش ويژه و كلمات منحصر به فردش حملات انتحاري ديروز را به شدت محكوم كرد؛ ولي آن را كار «بيروني و «دروني» ها خواند.
حمله‌ي روز دوشنبه گروه طالبان به پايتخت كشور از حمله هاي استثنايي از لحاظ تلفات نيرو هاي امنيتي و ملكي و تخريب تاسيسات دولتي نيست؛ ولي از لحاظ آمادگي ها، گستره و ابعاد، و ظرفيت مقاومت افراد جنگجو جداً از استثنايي ترين ها از نوع خودش به شمار مي رود. پيش از اين نيز حملات «مهم» مشابهي در مراسم برگزاري جشن هشت ثور- روز پيروزي مجاهدين- چندماه بعد در يك روز هوتل سرينا و وزارت عدليه و ماليه و بعد ها هم وزارت فرهنگ و … صورت گرفته بود.
اين حمله كه با حضور و ارتباط سخنگوي طالبان با رسانه ها به صورت مكرر همراه بود، با ابعاد و ابزار هاي چون جنگ تبليغاتي، نشانه روي نقطه هاي استراتژيك حكومت، فير هاي موشكي، افراد بيشتر و توان رزمي بالا تنظيم و به اجرا در آمد.
سخنگوي گروه طالبان در جريان انفجار ها چندين بار به رسانه ها از طريق تليفون صحبت كرد و در ضمن به عهده گرفتن اين حمله، از وارد شدن 20 تن از نيرو هاي انتحاري شان به داخل پايتخت و انجام حملات انتحاري و تخريبي بالاي وزارت هاي داخله، دفاع، وزارت ماليه و بانك ملي افغانستان خبر داد. قرار آخرين گزارشي كه نهاد هاي امنيتي كشور از چگونگي و تلفات حمله‌ي اخير در يك كنفرانس مطبوعاتي داشتند، تعداد تلفات ملكي و نظامي را پنج تن و تعداد زخمي ها را 70 تن عنوان كردند. اما شاهدين عيني و آگاهان مي گويند، تلفات انساني بسيار بالاتر از اين است كه در رسانه ها گفته مي شود.
هم‌چنان در اين حمله تلفات سنگيني به مردم عادي و بازرگانان وارد شد؛ طوري كه فروشگاه پنج طبقه‌يي جوار وزارت عدليه، مسما به فروشگاه بزرگ افغان با تمام تجهيزات و كالاي هاي تجارتي حريق و ساختمان فروشگاه به صورت كل آتش گرفت. ده ها باب دوكان ديگر در اطراف و دورتر از آن همراه با شيشه هاي ساختمان ها و تاسيسات دولتي و غير دولتي شكسته و از بين رفتند. گفته مي شود موتر مملو از مواد انفجاري كه در جلو ساختمان مركز تجارتي گلبهار در جاده‌ي وزارت خارجه منفجر شد، ضد زره بوده است.
اين خبر را در همان لحظه خبرنگار يكي از رسانه ها كه در محل رويداد بود گزارش داد و گفت كه اين موتر از چند خط امنيتي گذشت و با فيرهاي نيرو هاي امنيتي نيز توقف نكرد؛ ولي انتحار كننده وقتي خود را در محاصره ديد موترش را انفجار داد. در پيوند به اين مساله و چند روز پيش از اين حمله رييس مجلس نمايندگان در يك جلسه‌‌ي رسمي مجلس گفته بود كه شش موتر ضد گلوله توسط گروه طالبان دزديده شده و جهت حملات انتحاري بالاي نماينده ها و… استفاده مي شوند.
حمله‌ي ديروزي با موج واكنش ها و داوري هاي مردم عادي، تحليلگران كشور و سران كشور هاي خارجي روبه‌رو گرديد. واكنش هاي بيروني در برابر اين حمله از مقر سازمان ملل متحد شروع تا امريكا، آسيا و اوروپا گستره بروز داشت. در سطح داخلي نيز با واكنش ها و تلقي هاي زيادي همراه بود و در كل بسياري از قاعده ها و آمادگي ذهني و… در برابر نيرو هاي دهشت و ترور را كه هر ازگاهي از سوي مقام هاي مسوول و برخي از مدعيان دروغين صلح و ثبات ساده لوحانه و ناسنجيده بيرون مي شد، برهم زد.
اين حمله در حالي صورت گرفت كه آقاي كرزي براي «حذف» نهايي نام ملا محمد عمر از لست سازمان ملل و انتقال طرح مذاكره با طالبان و تصويب اين طرح، آمادگي رفتن به انگلستان و شركت در كنفرانس لندن را مي گيرد. او يك روز پيش از اين حمله در باره اين كنفرانس با ديويد مليبند وزير خارجه ي انگلستان بحث و گفت وگو كرد و اظهار اميدواري نمود كه بتواند روي چهارچوب مذاكره با طالبان و همكاري هاي بيشتر و موثرتر كشور هاي كمك كننده به افغانستان به نتايج بهتر دست يابد. در عين حال، پيش از اعلام تهيه طرح مذاكره باطالبان در حضور مليبند، و پيش از حمله روز دوشنبه، او بيشتر از ده بار از گروه هاي ترور خواسته بود تا دست از جنگ كشيده و به دولتش بپيوندند.
او حتا به سران طالبان و شخص ملا عمر واژه «برادر» را به كار برده تاكيد كرد كه تا يك مليون بار آماده است از «برادران» خود بخواهد وارد مذاكره با حكومت افغانستان گردند. اما:
– هرچه دست كرزي به سوي «برادرانش» به هدف مذاكره وصلح درازتر شد آن ها قسمت بيشتر دست اورا قطع كردند. هر قدر نشست ها و زمينه هاي پر مصرف داخلي و بيروني براي مذاكره و مصالحه با گروه هاي دهشت افگن بيشتر هموار گرديد، به موازات آن و در پاسخ به آن با حملات انتحاري و انفجاري و ايجاد فضاي رعب و وحشت استقبال گرديد. آقاي كرزي و مشاورين سطحي انديش او هيچگاهي به اين نتيجه نرسيدند و يا هيچگاه سر عقل نيامدند كه آيا پيوسته اعلام مذاكره با نيروهايي‌كه با ده ها دستگاه و خرگاه اين طرف و آن طرف وابسته و منافع كلان آن ها را كوه به كوه كشور پاسباني و حمل مي كنند پيشكش كردن، منطقي خواهد بود؟
آيا اصلاً نفس اعلام مذاكره و صلح با طالبان و اميدواري در اين زمينه، عقلاني، حساب شده و ياهم عملي است؟ آخر چرا ما نمي فهميم كه فلسفه ي تشكيل و حضور و حيات طالبان طوري نيست كه آن ها با اين سرو قيافه‌يي كه اين دولت وابسته و… دارد و با اين قانون و شعار و وضع فعلي كه اين دولت به خود اختيار كرده است، جمع شدني نيست. آخر چرا ما نبايد اين درك و تشخيص را پس از ده ها بار به زمين خوردن و رسوا و شرمنده شدن، دريافت نكنيم كه نمي شود و اصلاً نمي توان با برنامه ها و ديد گاهاي درون جيبي، قومي و تيمي و شخصي، آرزو و هوس آوردن صلح و ثبات و زمينه هاي آرامش و رفاه را براي كشور كرد، و يك بخش بزرگ جامعه را از بلاي كشنده و نابود كننده اين قاتل ارزش هاي قرن نجات داد.
– گستردگي حمله‌ي ديروز به وضوح نشان مي دهد كه اين حمله به سادگي و بدون آمادگي هاي بيروني و خانگي به هيچ صورتي امكان پذير نيست. چگونه دست هاي نيرومند در اين زنجيره ي كلان انتحار و انفجار از سوي آدرس هاي متعدد خارجي و داخلي را دخيل ندانست و باور كرد كه بيست تن از نيرو هاي دهشت افگن با موتر هاي مملو از مواد انفجاري به سهولت از ده ها كمر بند امنيتي گذشته وارد كابل شده و حملاتي به اين گستردگي را سامان مي دهند. هردو پهلوي اين ادعا را شخص آقاي كرزي در كنفرانس مطبوعاتي ديروز و در سخنراني هاي مختلفش اظهار كرده است.
پيش ازين نيز او از حمايت و انتقال نيرو هاي دهشت افگن توسط خارجي ها را اعتراف كرده بود و هم‌چنان برخي از شاهدين و تحليلگران نيرو هاي انگليسي را متهم به همكارهاي مالي و نظامي به گروه هاي جنگجو مي كنند و شواهدي را نيز ارايه كردند. برخي تحليلگران نيز از همكاري برخي بخش هاي امنيتي كشور با گروه هاي دهشت افگن سخن مي گفتند. به هر صورت عبور تروريست ها از كمر بند هاي امنيتي با موتر هاي مملو از مواد انفجاري، سازمان دهي حمله‌ي گسترده با مديريت و قابليت بالا در حضور هزار ها نيروي نظامي خارجي و داخلي، حدس و گمان هاي جدي را در زمينه هاي دخالت طرف هاي نيرومند و در عين حال خاموش و پنهان را در اين گونه حملات بالا مي كشد.
ادامه دارد..
