تفاوت هاي دور اول و دوم وزیران پیشنهادی؛ كرزي ناديده وزير معرفي مي كند
پس از رد هفده تن از وزيران پيشنهادي حامد كرزي، روز گذشته شانزده تن از وزيران جديد به مجلس نمايندگان معرفي گرديدند. دور دوم معرفي وزيران پيشنهادي با دور نخست از چند جهت تفاوت داشت. نخست اين كه بر خلاف دور اول، حامد كرزي با تعدادي زياد از نمایندگان به گفتگو نشست. در اين نشست ها سعي شده تا با طرح مشكلات موجود در كشور، برگزاري كنفرانس لندن و سردرگمي در اداره هاي دولتي حامد کرزی نمایندگان را به راي مثبت به وزيران پيشنهادي ترغيب نمايد.
اين رايزني ها در حالي صورت گرفت كه در دور اول كمتر به اين مسايل توجه شد، و صرفا يك بار تعدادي از نمایندگان به ارگ فرا خوانده شدند تا درباره رای به وزيران پيشنهادي تفاهم صورت گيرد.
تفاوت دوم در شيوه معرفي وزيران پيشنهادي در دور دوم بود. اين بار معاون دوم رييس جمهور، با اشاره به خطوط كلي سياست هاي داخلي و خارجي حكومت، سعي كرد تا نمايندگان را در جريان طرح ها، برنامه ها و سياست هاي كلي حكومت در پنج سال آينده قرار دهد. اين در حالي است كه در دور نخست اصلا به اين مسايل اشاره نگرديد. به طوري كه همين مساله واكنش هاي نمايندگان مردم را برانگیخت.
تفاوت سوم در تركيب وزيران پيشنهادي مي باشد. در دور اول بيشتر چهره هاي پيشنهادي افرادي شناخته شده و حداقل با پايگاه هاي مناسب سياسي ـ اجتماعي بودند. در اين دور بيشتر وزيران معرفي شده چهره هاي گمنام و ناشناخته مي باشند.به طوري كه بيشتر مردم در مورد شخصيت و هويت آنان چيزي نمي دانند، تا چه رسد به ميزان توانمندي آنان در اجراي اداره كشور. نكته مهم اين است كه در هر دو دور وابستگي هاي سياسي وزيران به رهبران سياسي و قومي، برجسته بود. هر چند در دور نخست به دليل معرفي افراد از آدرس تيكه داران قومي، بيشتر وزيران رد شدند اما در اين دور نيز سايه بيشتر رهبران قومي بر چهره هاي وزيران پيشنهادي ديده مي شود. بدين ترتيب مي توان گفت كه هيچ بعيد نخواهد بود كه بازي رد وزیران و معرفي دوباره براي مدتی ادامه يابد.
يكي دیگر از تفاوت هاي مهم، حضور يك چهره برجسته از حزب اسلامي در كابينه پيشنهادي دور دوم است. هر چند در كابينه هاي قبلي هم چهره هاي گمنامي از حزب اسلامي حضور داشتند، اما حضور آقاي ارغنديوال كه هيچ گاه بر عليه رهبر اصلي حزب اسلامي بيانيه نداده و خط مشي آن را رد نكرده است، نشانه هاي جديدي از سياست هاي حكومت را در مورد مخالفان به اثبات مي رساند. به رغم كمرنگ بودن حضور زنان در دور اول معرفي وزيران پيشنهادي، در اين دور حضور زنان برجسته و پر رنگ مي باشد. اين حضور پس از آن صورت گرفت كه نهادهاي مدني و مدافع حقوق زنان اعتراض هاي شان را نسبت به معرفي يك زن ابراز داشتند. اين رويكرد حكومت در جامعه ي زن ستيز و مرد سالار افغانستان، یک گام مثبت در راستاي تامين حقوق زنان و حضور آنان در مديريت هاي كلان كشور به شمار مي رود.
يكي از تفاوت هاي مهم ديگر در اين دور، معرفي وزير خارجه مي باشد. آقاي كرزي از مدت ها قبل آقاي زلمي رسول را به عنوان وزير پيشنهادي در نظر داشت، اما از آن جايي كه وزارت هاي داخله و دفاع، ماليه، معارف و اقتصاد و … كه از وزارت هاي كليدي به شمار مي روند به يك قوم تعلق گرفته اند، خواست اين حضور را كمرنگ نشان دهد تا مبادا با حساسيت هاي زياد نمايندگان در پارلمان مواجه شود. اكنون به نظر مي رسد، كه به رغم رايزني هاي زياد حكومت در مورد آقاي زلمي رسول، نبود توازن در وزارت خانه های کلیدی، واكنش هاي منفي بسياري از نمايندگان را به همراه خواهد داشت. آقای زلمی رسول در حالی به حیث وزیر خارجه معرفی می گردد که سرپرست فعلی وزارت خارجه از مدت ها قبل با انتقاد های کینه آمیز تعدادی از نمایندگان همراه بوده است. بدون شک داکتر سپنتا یگانه گزینه مناسب در مجموع کابینه حکومت حامد کرزی بوده است که از لحاظ فهم و دانش، درایت و تقوای سیاسی مثال زدنی می باشد. اما از آنجایی که وی به خواسته های شخصی نمایندگان تن نداده و در برابر مداخله های همسایگان شجاعانه ایستادگی کرد، اکنون مورد بی مهری تعداد نمایندگان و حکومت قرار گرفته است. اما تاریخ در مورد همه شخصیت های کشور به خوبی قضاوت خواهد کرد.
يكي از نكته هاي جالب در معرفي وزيران پيشنهادي دور دوم اين است، كه اين بار آقاي كرزي تعدادي ازوزيران پيشنهادي خود را ناديده معرفي كرده است. بيشتر موتلفين سياسي كرزي از آن جايي كه فاقد كدرهاي توانمند در حلقه نزديك به خود مي باشند، در برابر حضور چهره هاي مسلكي و توانمند، همواره يك ديوار بزرگ ايجاد كرده اند. اين امر سبب مي شود تا هم كرزي و هم چهره هاي مسلکي نتوانند به همديگر معرفي شوند، از اين رو آقاي كرزي همواره احساس مي كند كه جامعه با قحط الرجالی مواجه است. زيرا همواره افراد از سوي تيكه داران قومي معرفي شده اند و اين افراد هم معمولا افراد ضعيف و ناتوان بوده اند. همين مساله سبب شده تا آقاي كرزي در مورد انتخاب وزيران پيشنهادي با شتاب و عجله برخورد نمايد. به طوري كه تعدادي از چهره ها را اصلا نديده معرفي كرده است. با معرفي اين گونه افراد كه نه او از آقاي كرزي چيزي مي داند و نه كرزي درباره او كدام معلومات دارد، چگونه مي توان از ايجاد يك تيم كاري سخن گفت. وقتي كه اداره امور شب زنگ مي زند كه فردا جناب شما وزير مي باشيد، اين وزير پيشنهادي با ذهن خالي صرفا مي تواند به آرايش ظاهري خود توجه كرده و حتا در مورد وظايف آينده خود كوچكترين معلومات ندارد.
اين تعداد وزيران پيشنهادي طبيعي است كه در فرصت اندك نمي توانند طرح و برنامه منظمي را ترتيب كنند. با اين وصف وزيران پيشنهادي چون بدون آمادگی های قبلی وارد پارلمان مي شوند نمي توانند اقناع نمايندگان را به دست آورند. بدين ترتيب است كه كابينه با سرنوشت رد دسته جمعي همراه خواهد شد. اكنون از يك سو پارلمان در زمان رخصتي است و از سوي ديگر كنفرانس لندن در پيش رو است. با اين وضع حكومت انتظار دارد تا با اعمال فشار رای مثبت نمايندگان را بگيرد، اما خوب است كه مديريت هاي كلان كشور را چشم پوشیده و به بهانه وضعيت استثنايي به دست افراد نا شایسته نسپاريم.