رژيم اسراييل در پشت پرده اجلاس لندن براي افغانستان

خبرگزاري آوا به نقل از يک منبع آگاه خبري نوشت: اگر اسراييل مدعي مساعدت و کمک به مردم مسلمان افغانستان باشد، ممکن اين سووال مطرح شود که ” کشوري که در راس هرم نقض حقوق بشر قرار دارد و هم اکنون مقامات آن در دادگاه هاي جهان به جرم کشتار غير نظاميان فلسطيني و تجاوز به آنها تحت تعقيب هستند، چگونه مي تواند به يک کشور مسلمان ديگر که اتفاقا حامي مردم مظلوم فلسطين است، کمک کند؟

به گزارش منابع آگاه وزاري خارجه اسبق 22 کشور جهان، در نشستي محرمانه در واشنگتن، پيش نويسي را در خصوص مفاد قابل طرح در کنفرانس لندن آماده و تنظيم کرده اند.

اين خبرگزاري به نقل از يک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود، نوشت :اين نشست که به رياست مادلن آلبرايت وزير خارجه اسبق آمريکا، به منظور بحث پيرامون اوضاع افغانستان و پاکستان و در تاريخ 4-6 دسامبر 2009 در واشنگتن صورت گرفت، با حمايت گروه آسپن آتلانتيک و همکاري بنياد Bertelsmann انجام شده است.

از نکات خاص اين نشست، حضور وزير خارجه اسبق رژيم اسراييل در آن است.

در اين نشست، در باره چگونگي تقويت تلاش هاي جامعه بين المللي در افغانستان و پاکستان مبني بر تأمين صلح پايدار که منجر به تامين امنيت منطقه و جهان شود، و متضمن تعهداتي در خصوص افزايش نيروهاي نظامي توسط ايالات متحده، اعضاء اروپايي ناتو و کشورهاي ديگر با هدف ايجاد موازنه در موثربودن تلاش هاي مردمي و نظامي خواهد بود، بحث خواهد شد.

شرکت کنندگان در اين نشست، به منظور تاثير بيشتر تلاش هاي مردمي، پيشنهاد کردند که جامعه بين المللي بايد در کنفرانس لندن که در ژانويه 2010 برگزار مي شود، با افزايش و ارتقاء فعاليت ها در بخشاي مردمي موافقت کنند.

همچنين در اين نشست مقرر شد که به منظور کشف در سطوح مردمي و نظارت بر روند همکاري ها، در کنار فرماندهان آيساف، يک نهاد قوي مردمي که بر تمامي فعاليت هاي مردمي نظارت کند ايجاد شود و نيز يک گروه بين المللي به رهبري بانک جهاني براي گسترش و انکشاف همکاري اقتصادي، گسترش تجارت و تشويق به تعهدات بزرگتر در عرصه تعليم وتربيت درهردو کشور افغانستان و پاکستان ايجاد شود.

اين افراد تأکيد کردند که بايد جامعه بين المللي را متقاعد سازند تا در زمينه حمايت حقوق زنان و بهبود سطح زندگي و ازدياد فرصت ها به زنان هردو کشور افغانستان و پاکستان توجه جدي صورت گيرد.

در اين نشست، گفته شد که بايد از طريق تشکيل گروه تماس وسيع بين المللي، براي جلب همکاري هاي سياسي و اقتصادي کشورهاي همسايه افغانستان و پاکستان و ديگر کشورهاي دخيل و فعال، تلاش شود.

در اين کنفرانس، شرکت کنندگان، اذعان کردند که صلح پايدار در افغانستان و پاکستان براي امنيت منطقه و جهان حياتي است و به همين منظور بايد جامعه بين المللي تلاش هاي زيادي در افغانستان به منظور ايجاد موازنه در موثربودن مساعي مردمي و نظامي انجام دهند. زيرا بدون اين تلاش ها، هيچگونه تاثيري در راهبرد مبارزه با شورشيان بوجود نخواهد آمد.

اين مقامات، جامعه بين المللي را به اجراء و تصويب موارد زير در کنفرانس لندن مکلف دانستند:
– ارتقا و يا افزايش کمک هاي ملکي توسط همه کشورها و تداوم هرچه بيشتر و موثرتر کمک ها در راستاي سپردن قدرت اقتصادي به مردم افغانستان.
– ايجاد بخش قدرتمند مردمي در کنار فرماندهان آيساف به منظور نظارت از کمک هاي بين المللي.
– تأسيس يک گروه بين المللي تحت رهبري بانک جهاني براي به حرکت درآوردن و همکاري هاي اقتصادي و گسترش تجارت با افغانستان و پاکستان.
– تأکيد بر تداوم کمک هاي بيشتر با مردم افغانستان به منظور استفاده بهتر از معادن و تقويت بخش زراعي به منظورايجاد فرصت هاي شغلي با هدف رهايي از وابستگي هاي کشت خشخاش و توليد ترياک.
– حمايت از پروژه هاي بزرگ زير بنايي با هدف رشد دراز مدت اقتصادي.
– تشويق به انجام تعهدات بيشتر در عرصه تعليم و تربيت براي هردو کشور افغانستان و پاکستان.
– توجه بيشتر در امر ارتقاء موثربنيادهاي سياسي و حاکميت قانون.
– تجديد نظر در تلاش هاي مردمي تحت رهبري يوناما.
– حمايت از حقوق زنان و بهبود سطح زندگي وگسترش فرصت ها براي زنان در هردو کشور.
– تلاش براي دريافت راه حل هاي منطقه اي براي مشکلات افغانستان.
– تأکيد بر ايجاد گروه تماس بين المللي براي همکاري همسايگان افغانستان و ديگر کشورهاي فعال و دخيل، جهت راه اندازي تلاش هاي موثر بين المللي در امر گسترش همکاري هاي سياسي واقتصادي در افغانستان.

اين مصوبات پيش از برگزاري اجلاس لندن از سوي 22 وزير اسبق خارجه از جمله ” مادلن آلبرايت( ايالات متحده)، هالدور اگريمسون(آيسلند)، لايد اگسوردلي( کانادا)، شلومو بن ايمي (اسراييل)، لمبرتو دني(ايتاليا)، جان اليسن(سويدن)، يوشکا فيشر(آلمان )، روساريو گرين(مکزيک)، اگور ايوانوف(روسيه)، جانس مارتوني(هنگري)، دان مک کنن(نيوزيلند)، مروان موشر(اردن)، انا پلاسيو(اسپانيا)، نيلس پترسن(دانمارک)، سورين پتزوان(تايلند)، لايدي پولفر(لوگزامبورگ)، ملکولم رفکند(انگلستان)، جوزيا وان ارتسن(نيدرلند)، هولبرت ويدرن(فرانسه)، نوت ولبک( ناروي) ” به امضا رسيده است.
در اين اجلاس، علاوه بر اينکه جامعه بين المللي مکلف به اطاعت از مصوبات آن دانسته شده، از حکومت افغانستان هيچ نامي به ميان نيامده است.
بي توجهي به حکومت افغانستان نشانگر آن است که تدوين کنندگان اين پيش نويس، عملا هيچ نقش و اهميتي نه براي دولت افغانستان و نه براي ساير کشورهاي کمک کننده به افغانستان قائل نيستند.

اين مصوبات بيانگر آن است که مسايل مربوط به افغانستان، خارج از صحنه اصلي و در پشت پرده ها و توسط افراد و مجموعه هاي خاصي تدبير مي شود که به نظر مي رسد بخش زيادي از آنها، تحت تاثير افکار صهيونيستي باشند.

حضور وزير امورخارجه اسبق رژيم اسراييل که افغانستان هيچ رابطه ديپلماتيکي با حکومت آن ندارد، از مسايل ابهام برانگيز اين نشست است.
وزير حارجه اسبق اسراييل در حالي در اين نشست حضور يافته که دولت افغانستان، همواره اعلام کرده است اين رژيم را يک حکومت غاصب مي داند و به همين دليل حاضر نيست رابطه رسمي با اسراييل داشته باشد. در يک مورد نيز که سفير اسرائيل در آلمان به مراسمي در سفارت افغانستان دعوت شده بود، ضمن اينکه موجي از اعتراضات و مخالفت هاي مقامات دولتي و مردمي را به دنبال داشت، اعلام شد که حضور وي، بر اساس يک اشتباه صورت گرفته و دولت افغانستان هيچگاه با دولت غاصب صهيونيستي رابطه اي نخواهد داشت.

از سوي ديگر، هنوز مشخص نيست که اسراييل برچه اساس و مبنايي در اين احلاس سري و محرمانه حضور يافته و به دنبال چه اهدافي مي باشد؟ چه اينکه اگر اسراييل مدعي مساعدت و کمک به مردم مسلمان افغانستان باشد، ممکن اين سووال مطرح شود که کشوري که در راس هرم نقض حقوق بشر قرار دارد و هم اکنون مقامات آن در دادگاه هاي جهان به جرم کشتار غير نظاميان فلسطيني و تجاوز به آنها تحت تعقيب مي باشند، چگونه مي تواند به يک کشور مسلمان ديگر که اتفاقا حامي مردم مظلوم فلسطين هم باشد کمک کند؟

آنچه که از سوي برخي صاحب نظران مطرح مي شود، بيانگر حضور مشکوک رژيم اسراييل در اجلاسي است که اولا تا کنون در آن به طور علني هيچ نقش و حضوري نداشته و ثانيا قرار است مصوبات آن بر شرکت کنندگان در اجلاس لندن تحميل شود.

بنابراين از روند اين اجلاس مي توان نتيجه گرفت که جلسات رسمي تشکيل شده در مورد افغانستان، فاقد صلاحيت لازم براي تصميم گيري بوده و مصوبات آن توسط افرادي غير از شرکت کنندگان اصلي تنظيم مي شده است و معلوم نيست که مجموعه هاي تصميم گيرنده واقعي براي کشور، چه مجموعه هايي هستند. حضور رژيم اسراييل در اين اجلاس محرمانه نشان از آن دارد که اين رژيم منافع خاصي را در افغانستان دنبال مي کند و به همين منظور، در اجلاس واشنگتن شرکت کرده است.

شايد يکي از دلايلي که تا کنون با وجود ميلياردها دلار کمک و حضور بيش از 40 کشور خارجي، افغانستان نتوانسته است به سمت و سوي پيشرفت حرکت نمايد همين باشد که مجموعه هاي تصميم گيرنده پشت پرده و کساني که همواره مصوبات اجلاس را پيشاپيش تنظيم مي کرده اند، خواهان ايجاد ثبات در کشور نبوده و منافع ديگري را دنبال مي کنند.