جريان ارايه برنامه هاي وزرا و سوال وجواب هاي كه در مجلس نمايندگان مطرح مي شود از همين حالا سرنوشت برخي از نامزد وزيران را مشخص كرده است. به احتمال بسيار آن گونه كه برخي از افراد ذيدخل در مسايل باور دارند حداقل 4 تا پنج وزير پيشنهادي ممكن است رد صلاحيت شوند. در ميان اين افراد نام حنيف اتمر، عبيد الله عبيد، سيد مخدوم رهين و عبدالهي وزيران پيشنهادي داخله، تحصيلات عالي،فرهنگ و فوايد عامه از همه بيشتر مورد شك و ترديد قرار دارد. به گفته‌ي برخي از منابع، در داخل مجلس نمايندگان نسبت به اين وزراي پيشنهادي از همين حالا جوي نامساعد ايجاد شده كه احتمال پيروزي آنان را ضعيف كرده است؛ ولي به هر حال بايد در انتظار روزهاي آينده بود تا سرنوشت اين نامزد وزيران مشخص شود.
از سوي ديگر گفته مي شود رييس جمهوري نيز نقش اصلي در پيروزي وزيران دارد و مي تواند برخي ها را در بازي سياسي كه آغاز كرده از طريق پارلمان كشور نك‌اوت كند. مي گويند در روي ميز رييس جمهور فهرست طويلي از نام هاي افتاده كه قرار است در صورت رد صلاحيت هر يك از نامزد وزيران، افراد ديگري به پارلمان معرفي شوند. در عين حال سرنوشت وزارت خارجه افغانستان هم تا هنوز در هاله‌ي از ابهام قرار دارد.
برخي‌ها به اين باور اند كه رييس جمهور تصميم دارد براي اين وزارت زلمي رسول رييس شوراي امينت را معرفي كند؛ ولي برخي ديگر اعتقاد دارند كه آقاي كرزي به حفظ داكتر رنگين اسپنتا بيشتر تمايل دارد و تلاش مي كند پس از راي گرفتن به وزراي دلخواه خود آقاي اسپنتا را در مقامش هم چنان نگهدارد. به هر حال اين حرف و حديث ها تا حالا به عنوان احتمالات كابينه مي تواند مطرح باشد و اسناد دقيقي براي اين مسايل در اختيار نيست.
ولي يك مساله روشن است كه آقاي كرزي بازي سياسي خود را با متحدان داخلي و خارجي اش ادامه مي دهد. به همين دليل هم گفته مي شود كه او مي خواهد از برخي وزيران پيشنهادي از نفوذي كه در پارلمان دارد استفاده كند . به اين معنا كه برخي ها را كه شامل تيم شخصي او هستند به مرحله‌ي پيروزي بكشاند و برخي ديگر را باز هم از راه نفوذ و تطميع رد صلاحيت كند. همان مساله اي كه در مورد آقاي اسپنتا در دوسال پيش خود را به روشني نشان داد. نخست رييس جمهور خواست كه آقاي اسپنتا را در يك وضعيت دشوار در پارلمان قرار دهد و زماني كه وزير خارجه تمام اميد هايش را مبدل شده با ياس ديد با توسل به امكانات خاص رييس جمهور توانست در موقعيتش باقي بماند. اما اين بار نه به عنوان وزيري كه در ميان ديگر وزيران با گردن افراشته ظاهر مي شد؛ بل فردي كه خود را مديون سخاوت هاي رييس جمهور مي دانست و مطيع بي چون و چراي فرمايشات او شد. آقاي كرزي در شش – هفت سال گذشته خلاف اخلاق سياسي با همين روش توانسته كابينه را در مشت خود داشته باشد و عملا ابتكار و خود اراديت وزيران را از آن ها بگيرد. البته اين بار بحث جامعه جهاني هم مطرح است.
كشورهاي كمك دهنده به افغانستان و به ويژه امريكا و انگلستان ديدگاه هاي خاصي را در مورد كابينه مطرح كرده اند و از كرزي خواسته اند چهره هاي را در كابينه معرفي كند كه مورد قبول جامعه جهاني هم باشد. گفته مي شود شماري از وزيران پيشنهادي به مزاج جامعه‌ي جهاني برابر نيست؛ هرچند كه برخي از كشورهاي غربي با شروطي از كابينه پيشنهادي استقبال كرده اند. امريكا به صورت آشكار از وجود ناقضان حقوق بشر در كابينه جديد اظهار نگراني كرده و گفته مي شود كه از سوي رييس جمهوري هم چراغ سبز براي كنار زدن اين گونه افراد براي امريكا داده شده است. از سوي ديگر جو پارلمان هم نسبت به سال هاي گذشته تفاوت هايي را نشان مي دهد. اين بار زد و بند ها و معامله گري ها نوع و ماهيت خود را مقداري تغيير داده است. برخي دسته هاي پارلماني در حال معامله كردن و گرفتن راي براي افراد مورد حمايت جناح خود در بدل راي دادن به افراد جناح هاي ديگر هستند؛ ولي برخي هم به تطميع هاي مالي بيشتر توجه دارند و گفته مي شود برخي از نمايندگان به شكل آشكار اين خواست خود از وزيران پيشنهادي را مطرح كرده اند.
ولي در درون پارلمان افراد و جناح هاي هم وجود دارند كه به مسايل از ديد ملي و كشوري نگاه مي كنند و حاضر به معامله بر سر ارزش هاي پذيرفته شده‌ي ملي و مردمي نيستند؛ ولي اين افراد هنوز كميت قابل ملاحظه اي را نمي سازند و احتمال راه يافتن برخي از وزيران از مجاري ذكر شده زياد است. به هرحال رييس جمهور فهرست بلند بالايي را در اختيار دارد و با رد هر وزير، وزير ديگري را به جاي او معرفي مي كند. و سرانجام هم با نفوذ و تطميع به همان افرادي راي اعتماد مي گيرد كه بيشتر به خودش وفا دارباشند و نه به ارزش‌هاي ملي و كشوري. در اين روزها مردم با حساسيت و نگراني جريان سوال و جواب و ارايه برنامه هاي وزراي پيشنهادي را دنبال مي كنند؛ ولي جو جامعه نسبت به كابينه پيشنهنادي بسيار مايوس و نگران به نظر مي رسد. مردم انتظار داشتند كه اين بار رييس جمهور با آموختن از گذشت روزگار كابينه اي را به پارلمان معرفي كند كه توانايي انجام وظايف‌شان را داشته باشند.
و يا حداقل افرادي را به كابينه معرفي نكند كه در پنج سال گذشته رابطه ي مستقيم با نابساماني هاي فاجعه بار كشور دارند. هنوز در ميان وزيران افرادي معرفي شده اند كه در فهرست ارايه شده از سوي دادستاني كل كشور به مجلس نمايندگان متهم به اختلاس مالي و فساد اداري اند. در اين خصوص پارلمان كشور بايد به شدت متوجه باشد والا مردم نسبت به نمايندگان شان هم بي باور و بي اعتماد مي شوند. كابينه‌ي جديد مي تواند آزموني براي پارلمان كشور هم محسوب شود كه نمايندگان با در نظر داشت چه معيار هاي وزيران آينده را انتخاب مي كنند.
