در مدت 2 ماه رقابت‌هاي انتخاباتي رياست جمهوري افغانستان به خصوص در يك ماه اخير فضاي سياسي-اجتماعي اين كشور پرجوش و خروش بود و مي توان گفت در تاريخ سياسي معاصر افغانستان، انتخاباتي با اين هيجان و تبليغات روي نداده است.
اما اين جوش و خروش با برگزاري انتخابات و اعلام شمارش آراء ناگهان به نوعي سكوت دلهره آميز تبديل شد اما منشا اين دلهره و اضطراب از چيست؟
حاميان يكي از كانديداهاي مطرح اعلام كردند كه در صورت عدم موفقيت كانديداي مورد نظرشان، در پايتخت و ديگر شهرهاي كشور تظاهرات خياباني به راه خواهند انداخت و اين كانديدا نيز با انگشت نهادن بر روي يك سلسله تقلب هاي گسترده انتخاباتي و نشان دادن اسناد و تصاوير برخي از تقلب‌ها در رسانه‌هاي افغانستان اعلام كرد كه اجازه نمي‌دهد سرنوشت انتخابات با تقلب تعيين شود.
سخنگويان كانديداي ديگر بلافاصله اين اظهارات را تلاش براي متشنج ساختن اوضاع بعد از انتخابات قلمداد كردند و گفتندكه پليس و نيروهاي مسلح از بروز هر گونه حركت مخل امنيت جلوگيري خواهند كرد.
به گفته اين سخنگوها، در صورتي كه تقلبي صورت گرفته باشد، از مجاري قانوني و از طريق كميسيون سمع شكايات بررسي و پيگيري خواهد شد و نيازي نيست تا افراد و گروه هاي مختلف، خودسرانه و برخلاف حكم قانون دست به تظاهرات و اعمال خشونت آميز بزنند.
ولي باوجود استدلال هايي كه از هر دو جانب مطرح شده است فضاي سياسي و اجتماعي كشور به دليل هراس از عواقب سوء اين رقابت هاي تنش زا ، در هاله‌اي از سكوت و اضطراب ترس انگيز فرو رفته است.
گويا حس ششم به افغانها هشدار مي دهد كه انتخابات شروع خوبي داشته اما ممكن است پايان درد آوري داشته باشد و به عبارت ديگر با اعلام نتايج نهائي انتخابات احتمال دارد افغانستان شاهد وقوع يك بحران كشدار سياسي جديد باشد، به همين دليل تقريبا تمام افغانها در اين ايام اخبار مربوط به شمارش آراء را با دقت دنبال مي كنند و منتظر هستند تا ببينند در نهايت چه كسي برنده انتخابات خواهد شد.
اما در فضاي سياسي جامعه سكوت ترسناكي حاكم است و برخي از افغانها مدعي هستند كه اين سكوت، سكوت قبل از طوفان است و شايعه ها نيز بر حول همين محور دور مي زند.
اكنون در افغانستان، تنها رسانه‌ها فعال هستند و نيروهاي امنيتي و نظامي نيز مانند سابق به كار خود مشغول هستند، اما در وزارت خانه ها و ارگانهاي دولتي نوعي بلاتكليفي به چشم مي خورد، خريد و فروش طلا و جواهرآلات و اشياي گران قيمت به حداقل خود كاهش يافته و اكثر تاجران به كشورهاي همسايه رفته اند و اوضاع سياسي افغانستان بعد از انتخابات را از راه دور و در پايتخت هاي ديگر كشورها دنبال مي‌كنند.
همه منتظر اعلام نتيجه نهايي و پيامدهاي آن هستند.
اگر حادثه اي رخ ندهد و رئيس جمهور جديد به آرامي وارد قصر رياست جمهوري شود، اضطراب ها و دلهره ها فروكش خواهدكرد و تاجران فراري نيز دوباره باز خواهند گشت، يكي از اين كانديداها كه خود را پيشاپيش پيروز صحنه انتخابات مي داند با تشكيل حكومت ائتلافي مخالفت است و آن را جفا در حق رأي دهندگان تلقي مي‌كند.
كانديداي حريف نيز در ظاهر با تشكيل حكومت ائتلافي مخالف است اما مخالفت او چندان جدي به نظر نمي‌رسد، هوادارانش بر اين عقيده هستند كه انتخابات 29 مرداد به طور بي‌سابقه‌اي با تقلب وسيع و گسترده همراه بود و مشروعيت انتخابات را از بين برده است لذا بايد انتخابات مجدد برگزار شود كه اين درخواست با توجه به شرايط كنوني افغانستان و عدم تمايل جامعه جهاني امكان پذير به نظر نمي رسد.
پيشنهاد دوم آنها تشكيل حكومت ائتلافي است و مي‌گويند چون هر دو كانديد مطرح ، آراي نزديك به هم دارند لذا اصول دموكراسي ايجاب مي كند كه قدرت ميان دو كانديداي فوق تقسيم شود ، ظاهرا “ريچارد هالبروك ” نماينده ويژه رئيس جمهور آمريكا به افغانستان و پاكستان نيز از اين پيشنهاد حمايت مي‌كند و آن را تطبيق دموكراسي در افغانستان مي داند .
اين موارد در مجموع نقطه هاي تنش ميان هواداران 2 كانديداي برتر انتخابات است كه تاكنون حل نشده و مردم نگران هستند كه شايد بعد از اعلام نتايج رسمي انتخابات كشمكش ها و مناقشات موجود به نقطه انفجار آميزي برسد و كشور را دريك بحران سياسي ديگر غرق كند.
از اين رو هيچ كس نمي‌داند بعد از اعلام نتايج نهايي چه حادثه اي اتفاق خواهد افتاد و در سطح جامعه سكوت معني دار و آزار دهنده اي را بوجود آورده است.
