تخمین زده می شود که حدود بیشتر از دو صد میلیون تاجیک در سراسر مناطق آسیای مرکزی، جنوبی و شرقی وجود دارد. پهنه و گستره اصلی موطن تاجیک ها حدود جغرافیایی وسیعی را در بر گرفته است. اما تنها دولت تاجیک تباری که ساختار سیاسی ای بنام تاجیک ها دارد، جمهوری تاجیک ها در همسایگی افغانستان است. این دولت به رهبری شخص رییس جمهور رحمان، نمونه ای شده برای سایر تاجیک ها تا برای برگرداندن اقتدار سیاسی، در کشور های تلاش کنند.
از بدو ایجاد و کسب استقلال جمهوری تاجیکستان در دهه نود، رهبر محبوبی برای اداره کشور تاجیکستان، ظهور کرد. وی تجربه غنی سیاست و حکومتداری را از دوران اتحاد شوروی که جمهوری تاجیکستان نیز جز آن می شد، داشت و برای اداره کشورش، حتی در دوران جنگ های داخلی نیز، برازندگی و قابلیت قابل ملاحظه ای از خود نشان داد و خلق تاجیک را از کام خشونت و جنگ به سوی رستگاری و وفاق ملی، سوق داد.
به نظر نگارنده، شخصیت چند بعدی رییس جمهور امام علی رحمان، توانمندی مدیریتی، کاریزما و توجه وی به عام تاجیک های سراسر منطقه، علاقمندی به فرهنگ و زبان تاجیک ها، مسئله ی بسیار مهمی است که باید، به آن پرداخته شود. رییس جمهور رحمان با علاقمندی خاصی به هویت تاجیک ها، با تلاش های زیادی برای ازدیاد اقتدار سیاسی این قوم و توجه ویژه به زبان فارسی که مالک اصلی آن، اساسا تاجیک ها می باشند، توانسته جایگاۀ ویژه ای در میان تاجیک های منطقه پیدا کند. ما تاجیک های جغرافیای افغانستان( خراسان اشغالی)، دوبار از مهربانی و کمک برادرانه رییس جمهور رحمان بهره مند شده ایم:
اول- در دوران مقاومت اول که تروریسم سیاه طالبانی در تبانی با سایر گروه های تروریستی خارجی و عرب بر افغانستان چیره شده بودند و تنها فیصدی محدودی از جغرافیای افغانستان در کنترول مقاومت گرانی به رهبری احمد شاه مسعود، فرمانده و رهبر مقتدر تاجیک ها بود. فرمانده مسعود با زیرکی خاصی که داشت از کمک ها و توجه رییس جمهور رحمان به نفع مقاومت مردم افغانستان بر ضد طالبان و هم پیمانان تروریست شان، استفاده بهینه برد.
دوم- بعد از ختم مقاومت اول، ایجاد فضای تماس و روابط فرهنگی و زبانی میان تاجیک های افغانستان( خراسان اشغالی) و جمهوری تاجیکستان، بسیار حایز اهمیت است. تاجیک های افغانستان( خراسان اشغالی) همواره به تاجیکستان و مردم آن منحیث برادران خود می بینند و این دید نسبت به تاجیک های خراسان نیز در نزد مردم تاجیکستان وجود دارد. شخص رییس جمهور رحمان با درک این قوت بزرگ فرهنگی، زبانی و قومی، ژئوپولیتیک حساس منطقه و تلاش سایر کشور ها برای نفوذ و ایجاد سلطه در میان تاجیک های دو طرف مرز، تلاش کرده تا پلی باشد میان این مردم که همواره به اثر نا ملایمات های سیاسی، جبر تاریخی و تاریخی ناگوار، از هم جدا شده اند. در این راستا، تلاش های زیاد رییس جمهور رحمان برای کمک در جهت حمایت از مقاومت دوم برای مقابله با هژمونی قومی و تروریسم دولتی ای که طالبان بانی آن هستند، قابل توجه است. ایجاد دفتر مقاومت در دوشنبه پایتخت تاجیکستان، تاکید مقامات و شخص رییس جمهور تاجیکستان برای حمایت از تشکیل دولت فراگیر، حمایت و پشیتبانی از تاجیک های افغانستان( خراسان اشغالی)، عدم به رسمیت شناسی طالبان منحیث یک دولت، تاکید بر مبارزه برضد تروریسمی که طالبان، بستر رشد روزافزون آن را مساعد ساخته اند، از اقدامات قاطع، بی مثال و قابل مکث شخص رییس جمهور رحمان و دولت تاجیکستان اند.
رییس جمهور رحمان در دوره های بزرگ تاریخی و مراحل حساسی که مردم افغانستان مخصوصا تاجیک های ( خراسان اشغالی) به کمک وی و کشورش نیاز داشته اند، بدون تعلل به یاری و کمک شتافته و پشتیبانی قوی و بی مثال وی از داعیه برحق مقاومت مردم افغانستان را نباید فراموش کرد. رئیس جمهور رحمان با مدنظر داشت تجارب گذشته، چند نکته را همواره در دستور کار قرار داده و به اساس آن حمایت و کمک به تاجیک های افغانستان( خراسان اشغالی) و منطقه را اولویت داده است:
اول- شخص رییس جمهور رحمان از اهمیت جغرافیای وسیعی تاجیک ها مخصوصا اتحاد راهبردی که می تواند در آینده ها به نسبت حمایت قاطعانه از تاجیک ها در مبارزه شان بر ضد تروریسم به وجود بیاید، به خوبی اگاه است. از این منظر، شکل گیری ذهنیت ژئوپولیتیک تاجیک در منطقه، می تواند ساختار منظم امنیتی و سیاسی را به نفع تاجیک ها به وجود بیاورد. رئیس جمهور رحمان می داند که اگر از این ذهنیت ژئوپولیتیکی حمایت نکند و بانی آن نشود، به زودی ژئوپولیتیک قومی و تروریسم تباری غیر تاجیک ها، منطقه را از تاجیک های ساکن، پاک خواهند کرد؛
دوم- برای شکل گیری و ایجاد فضای مناسب جهت برگرداندن اقتدار سیاسی تاجیک ها در منطقه که پیشینه تاریخی نیز دارد، ایجاد اتحاد راهبردی، تفاهم زبانی و بوجود آوردن فضای همدلی و اعتماد میان تاجیک های منطقه به خصوص تاجیک های تاجیکستان و افغانستان( خراسان اشغالی)، عنصر مهم شمرده می شود. این امر باعث شده که حتی ذهنیت عام تاجیک ها در دوسوی مرز، ایجاد رهبری واحد و سیاسی باشد. رییس جمهور رحمان، نشانه های از این تمایل را میان تاجیک ها درک کرده و همواره و به گونه سخاوتمندانه برای مردم تاجیک ما کمک نموده و دروازه های مهربانی و برادری را به روی تاجیک های افغانستان( خراسان اشغالی)، باز گذاشته است. همین اکنون هزاران نفر از تاجیک های افغانستان( خراسان اشغالی) در تاجیکستان زندگی می کنند و به علت تهدید وجودی امنیتی که برعلیه شان وجود دارد، دولت و شخص رییس جمهور رحمان، این فرصت را در اختیارشان قرار داده تا با خاطر ارام عجالتا در تاجیکستان زندگی کنند؛
سوم-از اینکه تروریسم و خشونت در ضدیت با فرهنگ شهری و مدنیت جان گرفته در میان تاجیک ها است، بنا رییس جمهور رحمان با درک این مسئله تلاش کرده تا از تاجیک های تحت ستم و اشغال منطقه به خصوص افغانستان( خراسان اشغالی) حمایت کند. امروزه، به اساس ارقام موجود، بیش از بیست هزار نفر در زندان های طالبان تروریست زندانی استند که اکثریت مطلق شان را تاجیک ها تشکیل می دهند. تروریسم امروز به شکل قومی و دولتی آن که طالبان بانی آن شده اند، تلاش می کند تا یگانه مانع در برابر هژمونی خود را که همانا فرهنگ و مدنیت تاجیک ها است از میان برداشته و فضا را برای عملی ساختن برنامه های تروریستی خود، مهیا بسازند. بدون شک که حمایت شخص رییس جمهور رحمان، در این مرحله حساس تاریخی برای خلق تاجیک افغانستان( خراسان اشغالی) قابل قدر است و خلق تاجیک این نیکی و مهربانی برادر وارانه مردم دوست و برادر خود( تاجیکستان) را فراموش نخواهند کرد. به همین اساس است که زمینه های اتحاد فکری، راهبردی و فرهنگی- زبانی میان خلق تاجیک در دوسوی مرز، به اساس کوشش های رییس جمهور رحمان، در حال فراهم شدن است و بیشتر تقویت می شود؛
چهارم- رییس جمهور رحمان می داند که با تاسف، خلق تاجیک افغانستان و منطقه بدون وی، امروز رهبری درست و سالمی ندارد تا بتواند از عموم تاجیک ها حمایت کند و نه هم همانند دولت تاجیکستان، جغرافیایی با ساختار سیاسی، در دسترس دارند تا بتواند با تکیه به آن، از حقوق مشروع خود دفاع کنند. بنا موجودیت وی به عنوان رهبر خلق تاجیک در منطقه، یک موهبت است و فرصتی خوبی را برای شگوفایی و تعالی خلق بزرگ تاجیک مساعد ساخته است. ما به مثابه یک تاجیک به چنین رهبر مدبر و کار فهم، فخر می کنیم و موجودیت وی را در شرایط فعلی که همه از تاجیک های افغانستان ( خراسان اشغالی) رویگردان شده اند، به دیده قدر می نگریم؛
پنجم- مطمئنا که شخص رییس جمهور رحمان آرزوی بوجود آوردن یک اتحاد راهبردی را در میان خلق تاجیک، هیچگاه فراموش نخواهند کرد. به این اساس است که تلاش های وی در جهت ایجاد این اتحاد راهبردی و فرهنگی میان تاجیک های منطقه، با جدیت و قاطعیت بی وصف، پیش می رود. وی به خوبی آگاه است که چنین جغرافیای وسیعی ای باید در جهت منافع خلق تاجیک، قرار داشته باشد و از گزند هژمونی قومی غیر تاجیک ها در امان باشد. بنا تلاش های وی، همواره در جهت ایجاد این اتحاد راهبردی در میان خلق تاجیک، موثر بوده است.
بنا سیاست های معقول رئیس جمهور رحمان، باعث خشنودی، سرفرازی و برگرداندن اقتدار سیاسی به تاجیک ها خواهد شد. همانطوریکه امروز، تاجیک های تاجیکستان، دارای دولت مستقل، با هویت تاجیکی و به دور از تلاش های سلطه جویانه و هژمونی قومی است، امید است که سایر مردم متعلق به خلق تاجیک، از این نعمت بهره مند شود. بدون شک که رهبری خردمندی مانند رییس جمهور امام علی رحمان برای مردم تاجیک ما و سایر منطقه، می تواند منبعی برای شکل دهی چنین رهبری خردمندانه و هوشمند باشد.
