تولدت مبارک فرمانده، زادروزت خجسته باد استوره!
آمر صاحب، زادروزت به شمار تمام روزهایی که زیسته‌یی و سرافراز زیسته‌ای مبارک باد.
زادروت مبارک؛ با آنکه رسم یادبود زندگی و سرزندگی سال ها و قرن‌هاست که از دیار شما رخت بسته است.
زادروزت مبارک، زیرا که رسم ناخوشایندیست مرگ را گرامی داشتن!
زادروزت مبارک؛ چون این کتاب زندگی توست که ما در لای برگ های سبز آن درس آزادگی و رویای عدالت را ورق میزنیم!
زادروزت مبارک؛ تا سرزمین درد های زمینی و عشق های آسمانی ات، بغض های فروکوفتۀ تاریخ را با روایت تسلیم و انتظار همسنگ نشمرد!
زادروزت مبارک؛ تا یاد مان باشد که تو دیباچۀ کتاب آزادی را با خون نوشته رفتی و بقیه فصل هاش تقصیر های ماست، نانوشته و سرشار از تهی..
زادروزت مبارک؛ چونکه نام نامی ات، تلنگر آگاهی و تکانۀ بیداریست، نمیشود که از امروز و آنچه در این سال نحس از اسارت و آوارگی کشیده ایم را بنامت بنویسم،
چون تو خواهی گفت: “نه مردید، نه کشته شدید، نه اسیر شدید، شما ره چی شده که ملکه دشمن گرفته…”
زادروزت مبارک فرمانده، امروز روز میلاد تو در زنجیرۀ آگاهی و کیومرث فرزند ۱۱ ساله ام در چنبرۀ دوام نسل هاست.
زادروزت مبارک فرمانده، میدانی؟ کیومرث پارسال در هنگامۀ وداع با سرزمین مادری اش، هنگامی که ظرف کوچکی را از خاک کابل پر میکرد تا شاید بیادش بماند که ریشه هایش در کجای زمین است، یکباره به گریه افتاد و هی تکرار میکرد که؛ “پدر! ما میرویم همه مردم میروند، این وطن را کی از دست ای وحشی ها نجات میدهد”
زادروزت مبارک فرمانده؛ داستان کیومرث را گفتم تا بدانی و بدانیم که ۲۰ سال پس از رفتن تو؛ در دایره خاکستری تکرار تاریخ، رنج های ۶۹ سال تنهایی ات از زبان کودکان مان بازخوانی میشود!
زادروزت مبارک فرمانده، راستی دختران آزادهٔ کابل و دلاوران هندوکوه در نبردی نابرابر تر از روزگاری که تو تکیه‌گاه سرزمین و سربازان سربدارش بودی، رگه های درد تو را میجنگند…
زادروزت مبارک فرمانده، آنچنانی که نام تو و یاد تو تا آینده های دور مسأله آموز زمینیان است؛ رد پای تو، راه دشوار آزادی را در سراسر سرزمین خورشید نشانه گزاری کرده است. کوره راهی که ما روانه ایم و میرویم و میرسیم!!
زادروزت گرامی باد فرمانده!
__
پ‌ن: بر مبنای روایات موثق “یازدهم سنبله سال ۱۳۳۲ خورشیدی” روز میلاد شهید احمدشاه مسعود است.
