به اساس اظهارات اخیر تونی بلینکن، حکومت امریکا به انتقال قدرت به طالبان موافقه کرده بود، و حکومت افغانستان را نیز به این تصمیم قانع ساخته بود، صرف با این تفاوت که در حکومت انتقالی به رهبری طالبان، اعضای حکومت سابق و شخصیت های دیگر نیز سهم خواهند داشت.
وزیر خارجهٔ امریکا در مصاحبهٔ اخیرش گفت که یک روز قبل از فرار، اشرف غنی در صحبت تلیفونی به انتقال قدرت موافقت کرد.
لذا جواب این سوال که چرا قوای مسلح جزیی ترین مقاومتی نکرد، تقریبا” بدست می آید، چون احتمالا” خبر موافقت اشرف غنی به تشکیل حکومت جدید به رهبری طالبان، به قوای مسلح رسیده و هر گونه روحیهٔ مقاومت و جانبازی را از آنان سلب نموده است.
اما فرار اشرف غنی این پروسهٔ انتقال قدرت را بر هم زد و قدرت فورا” و کلا” به دست طالبان افتاد.
ازین واقعیت چنین نتیجه می توان گرفت که تعجب، خشم و نا امیدی اکثر ما، ناشی از بی خبری مایان از معامله های جاهلانه و خوش بینی های احمقانهٔ هیأت امریکایی، در مذاکرات دوحه بوده است، که زمینه را برای تسلط کامل طالبان میسر ساخت و حکومت افغانستان را نیز تحت فشار قرار داد تا به این معامله تن بدهد.
ولی باز هم آنچه سبب تعجب همگان گشته، فرار غیر مترقبهٔ اشرف غنی می باشد.
که در این مورد اظهارات پخش شده ازین قرار می باشد:
طالبان صبح روز یکشنبه مستقیما” با حمدالله محب مشاور امنیت ملی حکومت غنی، تماس تلیفونی گرفته و از دخول طالبان به کابل و وجود شان در اطراف ارگ خبر داده است.
متعاقبا” اشرف غنی و محب با نظامیان و استخبارات امریکا تماس عاجل گرفته و خواستار تائید و یا تردید این ادعا شده اند.
وقتی امریکایی ها وجود طالبان را در اطراف ارگ تصدیق کرده اند، حمدالله محب خواستار معلومات در مورد تعداد طالبان شده است.
قرار گفتار یکی از مسؤلین حکومت، وقتی امریکایی ها تعداد طالبان را در صحبت تلیفونی به حمدالله محب و اشرف غنی (Significant) گفت، دست و پاچه گی و سراسیمه گی شروع شد و به اصطلاح انگلیسی، غنی و نزدیکانش (Panic) کردند و آمادهٔ فرار شدند.
به این اساس می توان حدس زد که در آیندهٔ نزدیک، اظهارات بیشتر از منابع مختلف، آهسته آهسته اجزای این معما (Puzzle) را سر جایش قرار میدهد و تصویر واضح تر را برای ما میسر می سازد.
داؤد ملکیار
کلیفرنیا
اول نوامبر ۲۰۲۱
