گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی / یکی از مخالفین مسلح پیشین حکومت افغانستان که در چند سال قبل با پادرمیانی شورای عالی صلح به روند صلح افغانستان پیوست.
هر چند از دهه ۷۰ در جمع تبهکاران و جنایتکاران که کابل را به خاک وخون یکسان ساخته بودند نام آقای حکمتیار در سرلوح آن قرار دارد اما حکومت وحدت ملی به خاطر برداشتن گام های عملی در راستای تامین امنیت و ثبات تلاش های فراوان به خرج داده و با وجود تمام جنایات انجام شده به وسیله وی زهر را فرو برد و همان ضرب المثل (گذشته را صلوات) را به کار بست تا باشد مردم رنجدیده و ستم کشیده کشور از آفات یک جناح مخالف که عملاً با حکومت در نبرد قرار دارد و همه روزه دست به کشتار نیروهای نظامی و مردم ملکی میزند جلوگیری نموده و زمینه بازسازی کشور و رفاه هموطنان ما را فراهم سازد.
قبل از پیوستن حکمتیار به پروسه صلح باور ها بر آن بود که این رهبر سالخورده می تواند در تأمین امنیت کشور رول داشته باشد و حداقل ساحات را که افراد مسلح این حزب عملاً مصروف جنگ مسلحانه در مقابل حکومت استند از لوث ناامنی پاکسازی کند، اما متأسفانه برعکس باور مردم و حکومت با آمدن و مستقر شدن وی در پایتخت تفرقه میان اقوام بیشتر از هر زمانی به اوج رسید ).
از این که مردم و حکومت افغانستان تشنه صلح و آرامش اند کشتار های مردم عام،راکت باری های کابل ویرانگری ها و غصب جای و جایدادهای مردم در قریه و قصبات کشور را توسط این حزب نادیده گرفته و با آغوش باز اما از ناگزیری کامل پذیرفتند تا آقای حکمتیار به کابل آید ، همه و همه به این امید که شاید دیگر حکمتیار از اعمال مغرضانه دست کشیده و می خواهد اشتباهات گذشته اش را جبران کند و حداقل چند روز دیگری که در این دنیا نفس می کشد آن را وقف خدمتگذاری به مردم ستمدیده این مرز و بوم نماید ، مگر حضرت حافظ به جا فرموده بود که (به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد// گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه).
آقای حکمتیار در آغاز پیوستن به پروسه صلح و حضورش در ولایت لغمان گفت که ما در اکثر نقاط کشور امنیت را تامین می کنیم ، ولایات شمالی را امن تر می سازیم و لاف و گزاف هایی از این دست… اما برعکس با گذشت هر روز اوضاع در کشور بحرانی تر گردیده انتحار ، انفجار قتل و ترور رو به ازدیاد است و در کنار آن این رهبر معظم عوض این که به تقبیح و سرزنش اعمال دهشت افگنانه تروریستان بپردازد بالای حکومتی که به وی از روی ترحم و صلح جویی مدارا کرد و تسلیمی او را پذیرفته با بیانات نسنجیده و نامعقول تاخت و تاز می نماید چنانچه در آخرین مورد به جای ابراز همدردی با خانواده های شهدای اخیر کابل ، ننگرهار، کنر، کندز ، هلمند و سرپل برعکس مصروف شعله ور ساختن نفاق و دامن زدن مسایل سمتی ، قومی و ایجاد درز میان ملیت های با هم برادر و به هم پیوسته کشور بر آمده و باوجود مطالعات اسلامی آیت صریح قرآن مجید را که مسلمانان را از تعصب منع کرده است باز هم خود را به اصطلاح عام (به کوچه حسن چپ) میزند.
من به عنوان یک شهروند کشور به آقای حکمتیار می گویم که جناب حکمتیار صاحب!
احتمال دارد کهولت سن و جهالت کشتار مردم بی گناهی را که شما کرده اید از یاد تان برده باشد اما آنهایی که تاریخ زندۀ این وقایع هستند و جگر گوشه های خود را در راکت پراکنی های شما از دست داده اند آن روزها را هرگز فراموش نکرده و نخواهند کرد امروز اگر بخاطر بعضی از مصلحت ها مجازات نمی شوید در آخرت از قطره قطره خونی که ریخته اید به پیشگاه پروردگار پاسخگو هستید و بیشک خداوند عادل است.
