چرا ادامۀ به خاک و خون کشانیدن مردم ملکی؟

طالبان برای چهارمین بار حمله موشکی را در کابل راه اندازی وبه انجام رسانیدند،  با تفاوت این که مسئولیت یک حمله موشکی را درگذشته بدوش گرفته بودند ، از متباقی حملات موشکی ابراز بیخبری کردند .

طالبان در مراسم تحلیف ریاست جمهوری که  زلمی خلیل زاد و فرمانده ناتو در آن حضور داشتند چندین راکت را در شهر کابل شلیک کردند ، که یکی از آنها در اطراف ارگ ریاست جمهوری اصابت کرد ،اما طالبان مسئولیت آن را انکار کردند .

در روز جشن استقلال افغانستان بار دیگر طالبان با پرتاب موشک به سمت وزارت دفاع ملی اقدام کردند  و مسئولیت آن حمله را بدوش گرفتند از آن زمان ، طالبان دو بار دیگر کابل را زیر پرتاب موشک ها قرار دادند که همه راکت ها به خانه های مسکونی و بازارها برخورد کرد که حداقل ۶۰ تن کشته شدند اما طالبان مسئولیت آن را نپذیرفت .

حملات صورت گرفته همه ادامه خشونت ها از سوی طالبان است که آنها  نمی خواهند در ادامه مذاکرات صلح به آتش بس موافقت کنند و یا خشونت ها را کاهش دهند .

طالبان از شروع مذاکرات دوحه الی اکنون در ولسوالی های تحت کنترل شان بیشتر از خانه های مردم منطقه  بسوی  پوسته های نیروهای امنیتی حمله می کنند و زندگی مردم را در آن مناطق سخت ساخته اند. چگونه ممکن است که طالبان به نوعی حمله را انجام می دهند اما مسئولیت برخی را می پذیرند و مسئولیت برخی را انکار میکنند.

طالبان مسئول تمام خشونت ها در افغانستان هستند، یا حملات را خودشان انجام می دهند یا زمینه را برای چنین حملاتی هموار می کنند.

آنها بار ها توسط رهبران و سخنگویان شان روشن ساخته اند که هیچ گروه دیگری در افغانستان وجود ندارد تا بتواند حملاتی را سازماندهی و یا انجام دهند ، بنابراین بجز از طالبان کی ها اند که این حملات را انجام میدهند و هدف آنها از این حملات چه است .

طالبان برای این کشور یک زخم ناسور و سرطانی اند  و تا زمانی که این سرطان ریشه کن یا درمان نشده باشد، آتش جنگ در این کشور ادامه خواهد داشت.

برای مردم افغانستان یک امیدواری و دنیایی از عالم نگرانی وجود دارد ، امیدواری در مورد آینده ای گفتگوهای صلح است، اگر طالبان صلح کنند، با این هم، برخی از گروه های شبه نظامی آنها همچنان حملاتی خونبار را انجام خواهند داد، مانند حمله راکتی اخیر در شهر کابل که هیچ گروهی مسئولیت آن را بدوش نگرفت زیرا این حمله توسط طالب ها انجام شد. اگررهبران سیاسی طالبان بر یک نتیجه مطلوب برسند که آن منجر به صلح شود، جنگجویان طالبان قانع نخواهند شد زیرا تمام قدرت طالبان خشونت و خونریزی است، نه چیز دیگر. اگر طالبان به جنگ خود ادامه دهند، مورد سرزنش جامعه جهانی قرار می گیرند و در صورت صلح ، شبه نظامیان با صلح به آنها نمی پیوندند، اما روزی فرا می رسد که طالبان از اقدامات خود پشیمان می شوند و پاسخ این همه جنایات را خواهند داد.