با شنیدن اینکه طالبان در کنار هزارو یک جنایت شان در تازه ترین مورد ۶۰۰ متر سرک اسفالت شده غزنی ، پکتیکا را تخریب کردن بیاد گفته ای از اُشو افتادم که گفته است : (وظیفه هر انسان در زندگی اش کار و کوشش و آبادی و پیشرفت جهان است ، هر کس باید بیاندیشد که کیست ؟ از کجا آمده است و برای چه در این جهان زندگی میکند؟ خداوند این جهان زیبا را برای شادی انسان در مسیر نیک آفریده است)
با تخریب این سرک ریکارد جدیدی را طالب ها در کتاب جنایات شان ثبت نمودن . جاده ایکه با یک دنیا هر دم شهیدی و کشیدن منت کشور های کمک کننده که در طی دو دهه حضور شان در کشور چند سرک و شاهراه را آسفالت نمودند ، حالا قبل از بیرون شدن شان توسط جهادگران شریعت خواه ذریعه تراکتور وغیره وسایل ماشینری تخریب گردید هرچند قبل از تخریب هم استفاده عام از آن به اثر افراز پاتک های حق گیرانه و قطاع الطریقی مورد استفاده نبود ولی امیدی برای استفاده از آن در آینده ها می رفت اما قسمتی که خارجی ها با بیرون شدن از پایگاه هایشان منازل و قرار گاهای شان را تخریب و وسایل نظامی شان را تحویل پاکستان میکنند ، گروهی طالبان نیز در هماهنگی با آنها جاده ها و سرکهای پخته را زیر رو کردن تا مورد استفاده مردم قرار نگیرد ، معلوم نیست افراد اینگروه که ۶۰۰ متر جا ده را تخریب کردن و عمدتا از همان مناطق هم هستن آیا با خارجیها از این کشور خارج میشوند و به کشو های که آنها را تربیه و تمویل می کنند میروند؟
جاده ها برای استفاده مردم است و بیشتر از همه مادر و خواهر خود شان و خویش و قوم آنها از این جاده ها عبور و مرور میکنند آیا زن مریض خود را تا شفاخانه از چه راهی و ذریعه مرکب و شتر چگونه انتقال خواهند .؟ ضروریات شان را چگونه میخواهند انتقال دهند.؟ شاید بادرانشان برایشان گفته باشند که عوض موتر برای شان طیاره میدهند بنا ضرورت به سرک دیده نمی شود تخریب گردد و گروهی طالبان هم که سرکشی از امر بیگانگان را گناه میدانند به این تخریب اقدام کردند ، به یقین که در مورد این گروه سفاک هیچ شک و شبه وجود ندارد ، دیده و دانسته ایم که سالهاست به امر ولی نعمت شان برادر و خواهر مسلمان خود را کشته اند و تاسیسات عام المنفعه را از بین برده و هیچ حد و مرزی را در اجرای اوامر باداران شان به رسمیت نمی شناسند.
بقول مشهور : هر یک آب از دم شمشیر خورد نوشش باد شبکه های استخباراتی که چنین پیشمرگان سر سپرده بخود تربیه کرده اند آفرین شان .
یا به قول ضرب المثل مشهور که میگوید : تا ابله در جهان است مفلس در نمی ماند ) ابله هانیکه نسل در نسل طی سه دهه است بی هدف کشته میشوند و کشور ما را به ویرانه مبدل کرده و جهالت شان بیداد می کند چگونه میتوان این مثلث اجیر بی فرهنگ را از تصرف باداران خارجی شان نجات داد . هر تحولی که در کشور های حامی تروریستان بوجود می آید تعادل روانی ، سیاسی و نظامی شان تغییر میکند همین اکنون که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به نفع آقای بایدن تمام شد لرزه بر اندام این گروه افتیده که سرنوشتشان چه خواهد شد آیا شهرت کاذب و موقف پوشالی که نظام قبلی آمریکا یعنی ترامپ برای شان ساخته بود از اینان گرفته نشود و بار دیگر به چهره اصلی شان شناخته شوند.
در اخیر گروه طالبان همین حالا هم اگر از غلامی بیگانه دست بردار شوند و به آغوش مردم خود برگردند مشکلات خود شان و مردم شان حل خواهد شد و آنها هم با عزت میتوانند در بین مردم خود زندگی آرام داشته باشند . در غیر آن مرگ شان هم به ذلت خواهد بود .
