طالبان با اذعان این موضوع ده ها ابهام را در چگونگی به نتیجه رسیدن گفتگوهای صلح ایجاد کرده اند. این گروه با آنکه به میز مذاکرات حاضر شده اند و ظاهراً به مردم کشور و جهان انعطاف نشان داده اند ولی تشدید حملات و درگیری ها میان این گروه و حکومت افغانستان عکس قضیه را نشان میدهد. این گروه اگر واقعاً برای صلح گامی به جلو گذاشته باشند، بزودی باید پیش شرط هیئت گفتگو کننده افغانستان را در رابطه به آتش بس می پذیرفتند. چنین بهانه جویی ها برای نپذیرفتن خواست برحق هیئت افغانی از سوی طالبان نشان دهنده موجودیت نیم کاسه های زیر کاسه این گروه است. طالبان به تعقیب عملکرد های مثبت شان در رابطه به تسریع نتیجه بخشی در گفتگو ها می توانستند این گام مثبت را به آسانی در جهت پیشروی در مذاکرات صلح بردارند. اما امتناع از آن بیانگر حیله طلبی ها و زیاده خواهی های این گروه در مذاکرات است.
از جانب دیگر طالبان خواستار از بین رفتن عوامل جنگ از سوی دولت افغانستان شده اند، که این موضوع نیز جز از مبهمات است. عوامل جنگ یعنی چی؟ قبلا عوامل جنگ از دید این گروه عبارت بود از نیرو های خارجی، که طالبان سالها آنها را اشغالگر و مسبب اصلی بدبختی در افغانستان و همچنان علت جهاد خود خوانده شان میدانستند. اما این ادعا دیگر باطل گشته و طالبان باید جواب دهند که هدفشان از عوامل جنگ چیست؟ طالبان بعد از انعقاد توافقنامه با آمریکا مبنی بر فواید مواد آن تا اکنون به هیچ نیروی خارجی ضرر نرسانده اند و آنها را بعنوان حکم و داور در کشمکش های شان با دولت افغانستان قبول کرده اند که این خود خط بطلان بر ادعای کلان این گروه می کشد.
این گروه اگر نیت صلح داشته باشد باید ازین مشکل تراشی ها خود داری کند تا به مشکلات اساسی و ریشه یی رسیده و در میز مذاکره آنها را بخشکانیم. این گونه بهانه ها نشان میدهد که این گروه به مانند همیشه در قول شان راست نبوده اند و کجی در نهاد امور و عقود شان نهفته است. وضاحت عوامل جنگ باید نخستین مورد قابل تذکر از سوی طالبان باشد و این گروه باید واضح سازد که عواملی که آنها برای دهشت افگنی شان تراشیده اند کدام ها اند. ویا اینکه آنها با اظهار چنین ابهامات در پی تخریب مسائل علیای کشور استند. این نشانه گیری ها میتواند به جهت شکستن خطوط سرخ حکومت گرفته شده باشد. اما باید دانسته شود که جمهوریت، رئیس جمهور، نظام و انتظام کنونی کشور و آزادی بیان و سایر ارزش های دموکراسی از دست آورد های هجده سال این ملت در خون تبیده بوده است که به هیچ وجه قابل مذاکره نیستند. و اگر احیاناً طالبان چنین درخواستی دارند، باید فهمانده شوند که آنها منحیث یک گروه دهشت افگن مجبور به حاضر شدن به میز مذاکره گشته اند اما حکومت افغانستان آنها را بعنوان شورشی تلقی کرده و میخواهد صلح را بر جنگ و آرامی را بر بدبختی ترجیع دهد و از نیت خیر اش برای صلح از چشم جهانیان پرده بردارد.
این اعمال طالبان بیانگر آنست که این گروه به دنبال صلح نه بلکه پی تخریب پروسه صلح اند. و شاید پذیرفتن گفتگوها و حاضر شدن به میز مذاکره با در نظر داشت تشدید جنگ از جانب دیگر، چیزی جز حیله گری و مانور سیاسی برای گول زدن حکومت افغانستان نبوده باشد. اما این گروه باید بداند که مردم و حکومت افغانستان در پی صلح و آشتی و همزیستی اند که خیر هر دو طرف در آن نهفته است و هرگامی که آنها بسوی مردم افغانستان و حکومت این کشور بردارند، ما چند گام بطرف شان خواهیم برداشت.
