اگر به قدرتمندی گروه طالبان و برنامه های استراتژیک طویل المدت ایالات متحده آمریکا نظر انداخته شود دیده میشود که نه حضور آمریکا در افغانستان بدون طالب معنی پیدا میکند و نه طالب بدون آمریکا به این قدرت بزرگ جنگی دست می یابد. آمریکا در افغانستان بخاطر نابودی شبکه القاعده و حامیان او که طالبان بوده باشد به افغانستان آمد در روز های آغازین جنگ آمریکا علیه رژیم طالبان و شبکه القاعده این کشور چنان ضربه های به طالبان و القاعده رسانید که اسامه بن لادن به کوه های توره بوره فرار و پنهانی شد و رژیم طالبان که تقریباً ۹۵ فیصد خاک افغانستان را در تسلط خود داشتند در ۲۸ روز جنگ تمامی توان خود را از دست داده و نابود شدند.آمریکایی ها در افغانستان ماندند تا ریشه های القاعده و طالب را از بیخ خشک کنند اما دیر نپایید که در سال ۲۰۰۵ طالبان دوباره از خود کنش های نشان دادند و الی سال ۲۰۱۰ آمریکا این گروه را گروه تروریستی و حامی تروریستان خواندند به شدت علیه آنها جنگیدند و هر نوع معامله با آن گروه را مردود و خلاف پالیسی سیاست خارجی آمریکا دانستند اما بعد از سال ۲۰۰۹ یکبارگی پالیسی ایالات متحده آمریکا در قبال طالبان تغییر یافت و زمینه های تبدیل شدن این گروه از یک گروه تروریستی به گروه مخالف دولت مهیا شد.
تا سال ۲۰۱۴ تلاش های زیاد شد تا این گروه از لیست تروریستان خارج شوند و با ایجاد حکومت وحدت ملی به این گروه مخالف سیاسی خطاب گردید. طالبان بعد از سال ۲۰۱۴ با وجود که هیچ نوع اعتنای به این القاب نداشتند به خشونت های خود ادامه دادند ولی به یکبارگی مورد اعتماد پالیسی آمریکایی های بطور ضمنی قرار گرفتند و با روی کار آمدن دونالد ترامپ و سیاست های آمریکا محورش این گروه قدرت بیشتر پیدا کرد. ترامپ نیز در مدت دو سال اخیر تلاش کرد تا زمینه های صلح را در افغانستان مهیا کند و الی اکنون که قرار است هیات مذاکره کننده دولت افغانستان در دوحه با طالبان سر میز مذاکره بنشینند این تلاش ها ادامه دارد با این تفاوت که خشونت و جنگ کماکان بیشتر از دیروز افزایش یافته است و طالبان تبدیل به یک گروه قدرتمند نظامی شده اند. سوال که مطرح میشود این است که طالبان چطور بدون حمایت ایالات متحده آمریکا به این قدرت دست می بایند در حالی که آمریکایی ها برای نابودی آنها میلیاردرهای دالر را هزینه کردند.
از لابلای تحقیق های که در رابطه به روابط پنهانی طالبان و امریکا صورت گرفته است این موضوع واضح میشود که طالبان در زمان حکومت دونالد ترامپ پیش از هر زمان دیگر قدرتمند شده اند و آمریکایی ها نیز بدون توجه به حکومت افغانستان بطور جدی از این گروه حمایت کرده اند . بطور مثال توافقنامه صلح امریکایی ها با گروه طالبان نمونه آن است. در این قرارداد طالبان آمریکایی ها را وادار ساختند تا ۵ هزار زندانی شان رها شود که چنین هم شد ولی آمریکایی ها هرگز طالبان را وادار نساختند تا به کاهش خشونت ها و آتش پس روی بی آورند. اگر گفته شود که آمریکایی ها توان آن را ندارند که یک امر نادرست است . اما آنچه واقعیت است توافق این کشور با گروه طالبان و همسو قرار گرفتن با این گروه است . این توافق و همسویی از حالا نه که در ۱۹ سال گذشته بطور ضمنی و پنهان نیز دوام داشته است. طالبان برای آمریکایی ها قبل از سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ در برنامه حذف و یک طرفه نمودن قضیه افغانستان قرار داشتند اما تداوم جنگ و حمایت کشور های دیگر از طالبان سبب شد که امریکایی ها در این جبهه با آنها یکجا شوند و بخصوص در سال ۲۰۱۶ سیاست ورزی های خود را در قبال طالبان تغییر دهند و آنها را تبدیل به سربازان نیابتی خود نمایند چنانچه ترامپ چند قبل در واکنش به تصمیم روسیه مبنی بر پول پرداختن به طالبان برای قتل سربازان آمریکایی بیان داشت که طالبان کسانی اند که با پرداخت پول از جانب ما از این بعد برای ما می جنگند. این سخن ترامپ اشاره به همکاری دوامدار طالبان با این کشور دارد.
گزارش ها بار ها رسانیده اند که آمریکایی ها در تبانی با کشور پاکستان طالبان را همواره حمایت های مالی و تجهیزاتی کرده است اما صحت این گزارش ها تایید نشد ولی بار ها گفته میشد که در مناطق تحت تسلط گروه طالبان هلیکوپتر های آمریکایی ها نشست می کنند و به آنها مهمات تسلیم میکنند و از این قبیل گزارش ها خیلی به نشر رسیده است. اخیراً رئیس پیشین ای اس ای از همکاری های آمریکا با گروه طالبان در ۱۹ سال گذشته پرده پرداشته و گفته است که آمریکایی ها سالانه ۵۰۰ میلیون دالر به گروه طالبان می پردازد. اسدالله درانی رییس پیشین آی اس آی در یک گفتگوی تلویزیونی اینترنتی گفته است کشور امریکا در افغانستان اهداف راهبردی قوی در منطقه دارد . آمریکایی ها هر سال ۵۰۰ میلیون دالر به طالبان رشوه می دهد و طالبان امروز آنقدر قدرتمند شده اند که حتی ناتو توان مهار آن را ندارد. اهداف راهبردی بزرگ آمریکا در منطقه مهار سیاست های خارجی ایران ، روسیه و چین و فروش اسلحه است طالبان امروز بازار خوب برای تحقق اهداف راهبردی آمریکا و زمینه ساز بازار فروش اسلحه شده اند. اسد درانی در ادامه سخنان خود نیز بیان می دارد که ما در مورد آینده افغانستان هیچ نگرانی نداریم چون طالبان عملاً توسط کمک ما کامیاب شده اند. هدف ما بسیار وقت ها قبل بدست آمده است ما تلاش میکنیم تا پروسه صلح را کمک کنیم اما باید مطمئن شویم که مذاکرات میان افغانان به یک نتیجه میرسد یا خیر.
با توجه به سخنان درانی میتوان یافت که آمریکایی ها تغییر متحد استراتژیک داده و حالا بجای حکومت افغانستان طالبان را مورد حمایت قرار میدهند. روی همین دلیل موارد از توافقنامه صلح آمریکا و طالبان نیز به بیرون درز نمیکند. آمریکایی ها حالا تلاش میکنند تا برای منفعت خود با گروه طالبان سرنوشت مردم افغانستان را معامله کنند. اما واقعیت این است که مردم افغانستان حالا به این نتیجه رسیده اند که بازی آمریکا با طالبان بنام صلح و جنگ یک تمثیل جدید است و تا زمانی که تضمین های جهانی از همه طرف ها گرفته نشود صلح در کار نخواهد بود.
