از گذشته تا اکنون ما همواره شاهد دخالت پاکستانی ها در امور افغانستان و یاری حکومت پاکستان با گروه های مختلف تروریستان بوده ایم.
پاکستان هر از گاهی با بهانه های تازه می خواهد وارد سیاست افغانستان گردد تا از هر مجرای ممکن منافع خویش را در این کشور تامین نماید.
حالا که پس از چانه زنی های فراوان ظاهراً حکومت پاکستان تن به همکاری برای تامین صلح در کشور داده است مگر متاسفانه دیده می شود که باز هم این کشور در عملکرد خویش نه تنها در برابر افغانستان بلکه در برابر جامعۀ جهانی و آمریکا نیز صادق نیست و برخورد دوگانه دارد.
عمران خان، نخست و زیر و شاه محمود قریشی، وزیر خارجه پاکستان بارها از پشت هر تریبونی از امضای توافقنامۀ امریکا با طالبان ابراز خوشبینی نمودند و در کنار آن از آغاز گفتگوهای میان افغانان حمایت شان را اعلام داشتند مگر آنچه را ما در عمل شاهد آن هستیم در مغایرت کامل با حرف ها و تعهدات شان قرار دارد.
هرچند این نخستین بار نیست که پاکستان با دیده درایی در امور افغانستان دخالت می کند اما حالا با توجه به وضعیت پیش آمده دیگر مداخلات علنی پاکستانی ها و همسویی شان با تروریستان طالب دیگر دارد کاسه صبر دیپلوماسی را لبریز می سازد.
با آن که پاکستان ظاهراً خود را هوا دار استقرار آتش بس و آغاز گفتگوهای میان افغانان قلمداد می کند، مگر حضور جنگجویان پاکستانی و افسران آی اس آی در صفوف طالبان نشان دهنده عدم تعهد دولتمردان این کشور می باشد.
در تازه ترین مورد یک فرمانده طالب پاکستانی بنام حق نواز دلاور که به گفته مسئولان امنیتی و استخباراتی کشور، در واقع یک تن از افسران آی اس آی بود از سوی نیروهای امنیتی افغان کشته شد و گفته می شود که این افسر آی اس آی در ولایت های هلمند و نیمروز رهبری عملیات های دهشت افگنانه گروه طالبان را بعهده داشت.
همچنان نیروهای امنیتی کشور می گویند که به روز سه شنبه یازده سنبله در یک ضد حمله‌ی نیروهای امنیتی در مربوطات ولسوالی شیرزاد این ولایت، ۱۶ عضو قطعه سرخ طالبان از جمله ۵ پاکستانی که از افسران آی اس آی می باشند را کشته و ۶ عضو دیگر این قطعه زخمی شده اند.
آنچه را به عنوان مثال یاد آوری نمودم نمونه ی کوچکی از مداخلات علنی پاکستان در امور داخلی افغانستان و همکاری شان با گروه طالبان می باشد.
قبل از این نیز ده ها مورد از دخالت پاکستان و کشته شدن حتی جنرالان آی اس آی در کشور تایید شده است.
