از بر‌کت سیاست‌های قومی جناب متفکر دوم، تاجیکان خراسان می‌خواهند، هزاره‌ها هزارستان سر دادند، امروز اوزبیک‌ها شعار ترکسان خواهی سر داده‌اند. از نظر من این اختلافات در طول سیاست افغانستان بی‌سابقه است. کسانی مثل اشرف‌غنی که با پاسپورت آمریکایی آمده‌اند و به صورت قطعی دوباره به کشور خود برمی‌گردند اما شکاف‌های ناشی از سیاست‌های غلط این‌ها، سال‌های طولانی مردم این کشورها را دچار کشمکش خواهد کرد.
اخلاق سیاسی که از ستون‌پایه‌های اجتماع سیاسی است، به صورت بسیار وقیح در سطح گروه و قوم خاص عدول کرده که مثل دانه‌ی سرطانی وضعیت سیاسی ما را تا سال‌های دور بحران‌زا نگه‌می‌دارد. مرزبندی‌های قومی به حدی شدت گرفته است که بی‌نیاز از تشریح است.
انتخابات آینده، نقطه عطف و بسیار مهم است، اگر به این وضعیت پایان داده نشود، تقلب‌گران در دور بعدی، چیزی جز خانه‌جنگی به ارمغان نخواهند گذاشت. با آن‌که به اصطلاح عام “خود کرده را نی درد است و نی درمان” تاجیک‌ها، اوزییک‌ها و هزاره‌ها خود نیز در آوردن این مریض سیاسی نقش داشتند و صف خود و بیگانه را تشخیص ندادند، اما به صورت قطعی اگر از انتخابات گذشته عبرت نگیرند و به شئونیسم پایان نبخشند، سرنوشت تمام سیاست‌گران ما، شبیه آنانی که اشرف‌غنی نخست دست و سپس لنگ آنان را بلند کرد، خواهد بود. من نمی‌دانم سیاست‌گران ما منتظر چه روزی هستند؟ این حکومت قابل دوام نیست، هر روز که از این حکومت ناکام می‌گذرد، صدها سال ما را از تاریخ به عقب میبرد.
