فرافکنی و مرگگفتن به پاکستان درمانگر درد نیست

فرافکنى نکنیم!
مشکلات کنونى کشور را که اصولا ریشه در تاریخ و فرهنگ و واقعیتهاى تلخ دیروز و امروز ما دارد، نباید با روشى فرافکنانه به خارج ارجاع داد و نقش عوامل بیرونى را در ایجاد و گسترش آن بیش از اندازه فربه ساخت و به آن شآن عِلى قائل شد. ما باید توجه خویش را به زمینهها و فاکتورهاى داخلى بحران افغانستان معطوف بسازیم و نسخهاى خود را مطابق با یافتههاى تحقیقى جامعهشناختى خویش از بیمارى جامعه تجویز نماییم.
وقتى عبدالحکیم مجاهد در زیر گوش ما سرود مرگ ارزشهاى ما را زمزمه مىکند، مرگ به پاکستان گفتن، عمق ناآگاهى و بىجسارتى ما را بهنمایش مىگذارد و دشمن درونى و اصلى ما را که در تارو پود ساختارهاى جامعه ما خانه کرده است، در سیماى پاکستان به یک پدیده فرعى و ثانوى و تبعى فرو مىکاهد و انرژى مارا به تحلیل مىبرد. به جاى گلاویز شدن در یخهاى بازیگران پاکستانى، باید گلوى عوامل طالبانى درون نظام را فشرد و با حامیان دولتى آنها درآویخت.