خبر و دیدگاه

جلوگیری از “فروپاشی سیاسی”

AhmadWali_Massoud
احمد ولی مسعود، رئیس بنیاد شهید مسعود (رح)

برج جوزا بود که از تهدید فروپاشی سیاسی گفته بودیم و تآکید به راه اندازی هرچه عاجل تر لویه جرگه بخاطر عملی ساختن توافقنامهء سیاسی داشتیم.

امروز پس از ۱۷ ماه از عمر حکومت ائتلافی تحت عنوان “حکومت وحدت ملی” متآسفانه مفهوم اصلی دولت وحدت ملی قبل از تشکیل با قاعدهء آن، در اذهان عامه بشدت ضربه دیده است که دو تا عامل مهم دارد.

۱- عدم صداقت وارادهء سیاسی، پیچیده گی مدیریت وضعف رهبری حکومت توأم با تفسیر های متضاد ومتفاوت از دولت وحدت ملی.

۲- تلاش سیاسی دو طیف افراطی ویک جمع بزرگ نا آشنای حق بجانب، از دولت وحدت ملی؛ در بدنام سازی هرچه گسترده تر این مفهوم.

اولی با تفکر سنتی از سیاست، خواهان انحصار قدرت در محور نظام ریاستی بوده و دولت وحدت ملی را “دوسره وناکاره” تبلیغ مینماید.

دومی با استدلال به دوره های بحران زآ وناکامی های تاریخی افغانستان، از ریشه با واژهء وحدت ملی مخالف است.

و جمع بزرگ ناآشنای ما بخاطر نمایش ناکام یکسالهء حکومت وسیاست های ضد ونقیض وگمراه کنندهء آن بشدت نگران آیندهء خود می باشند.

اما برای همهء نیروهائیکه به پیشتازی کشور، به وفاق اجتماعی، به ثبات ملی، به عقلانیت سیاسی، به عدالت اجتماعی وبسا از پدیده های جدید وانسانی امروزی معتقدند، هشدار باید داد که تشکیل با قاعدهء دولت وحدت ملی یگانه فرصت تاریخی برای افغانستان است که نباید از دست داد.

و در غیر آن همان آش است وهمان کاسه وخدا میداند که در گردآب سیاست های بی رویهء رهبری حکومت موجود و بازی های کلان منطقه ئی، فروپاشی سیاسی فقط آغاز تراژیدی بزرگ خواهد بود.

به رهبری حکومت است تا، صادقانه وبا اراده، هر چه فوری تر تذکرهء الکترونیکی را توزیع نمائید، اصلاح نظام انتخاباتی را جدی بگیرید، کمیسیونی جهت آماده سازی طرح تعدیل قانون اساسی معرفی نمائید ولویه جرگه را به بمنظور تعدیل نظام سیاسی راه اندازی کنید تا با ایجاد دولت وحدت ملی با قاعده، افغانستان از فروپاشى سیاسى، انحصار قدرت وآجنداهای شخصی و قومى برای همیش بیرون شده، به همهء شهروندان کشور تعلق گیرد و کشور به وفاق و ثبات برسد.

نوشته های مشابه

‫۶ دیدگاه ها

  1. صمد جان عزیز ده کجا درخت کجا من نه میدانم که هدف ار برتری قومی چه است همین اکنو ن در تما م ادرات دولتی اعم از اردو پولیس امنیت ملی وارگانهای ملکی اکثریت شا به قوم برادر تاجیک مربوط است اگر هدف از ین باشد که همه دولت به شما داده شود امکان پذیر نیست برادر عزیز کمکی انصاف داشته باشید

  2. مشکل افغانستان اینست که چرخ دولت به دست کسانی چرخ میخورد که متعصب و شفونست هستند و انحصار قدرت و تسلط یک قوم را به هر قیمتی که تمام شود میخواهند، طالب نوازی و خیمه شب بازی مثل مذاکره با طالبان و جاری نساختن توذیع شناسنامه الکترونی و نادیده گرفتن توافقنامه حکومت وحدت ملب همه علایم واضح میباشد که اهداف فاشستان قومی را برملا میسازد.

  3. شهروندان افغانستان میدانند که عُمر حکومتها درکشور، پس از دورۀ ظاهرشاه بیش از یکدهه نبوده است و به بهانه‌های مختلف منجر به فروپاشی شده که به‌قیمت خون آدم‌های کشور ولوّ اگر حکومت جمهوری، کمونیستی، جهادی یا طالبانی بوده‌اند، تمام شده است. نیز فروپاشیها گاه از تقابل سنت و مدرنیته ویاهم بحرانهای هویتی-قومی، پدیده‌های که در حال حاضر با آن مواجه هستیم ناشی شده است. شکلگیری حکومت وحدت ملی از آرمانهای دیرینۀ شهروندان افغانستان بوده که حمایت از آن بایستی از مکلفیت های هرشهروند کشور باشد. دشمنان ما خواهان ملتسازی در این جغرافیا نیستند و همچنان این ما هستیم که هنوزهم بدان نپرداخته‌ایم و اینبارهم مسئله خیلی حاد به نظر میرسد و جلوگیری از مسئله هم شکل از دست‌رفته را نشان میدهد. تدویر لویه جرگۀ قانون اساسی برای تعدیل آن مهم و تلاش برای آن مهمتر از آن‌ست. افغانستان زمانی میتواند مدعی استقلال خود باشد که حقوق شهروندی در آن رعایت و حس برتریخواهی در آن نابود شده و شهروندان آن بعنوان یک ملت واحد در منطقه ظاهر گردد که یگانه راهکار برای رسیدگی به حل چنان دغدغه، تدویر لویه جرگه براساس نفوس اقوام نه براساس مساحت موقعیت‌های جغرافیایی است. جلوگیری از فروپاشی سیاسی که همسایۀ جنوبی افغانستان از حامیان اصیل آن پنداشته میشود، مستلزم ملتسازی در کشور است که قبلن بدان اشاره شد و ملتسازی در دو حالت گاه از بالا به پایین یعنی توسط رهبران سیاسی و گاهی هم عکس آن توسط شهروندان قابل ترویج و تطبیق است که در حال حاضر، ما در حالت اولی به‌سر می‌بریم و در همچو حالات که خیلی بحرانی به نظر میرسد، از بایسته های رهبران سیاسی کشور برای تشدید مسئله محسوب می گردد که هرچه زودتر دست بهکار شده و اقوام مختلف ساکن در این مرزُبوم را برای همدلی و فراموشی کینه های گذشته فرا بخوانند و وضعیت سیاسی-نظامی کشور را برای آنها صادقانه توضیح دهند تا باشد که افغانستان را از شرّ دشمنان ناخواسته نجات بخشند.

  4. اقای رحمت در اینجا گفته: “من به این باورم تا که امریکا ازین حکومت حمایت کند، در جایش خواهد ماند. این حکومت حکومت امریکایی است.” مشکل تعداد زیادی از نخبگان و اهل سیاست و مردم افغانستان در این میباشد که به خود و نیروی بالقوه خود اعتماد ندارند. به خود ارزش قایل نمیباشند و بخود عزت قایل نمیباشند. خودرا همیشه در اسارت بیگانگان قبول میدارند. این فکر باطل سبب شد که حزب وطن به صد پارچه تقسیم شد و سانحه بوجود آورد. ما دنیا دیدیم که کیوبا در زیر ریش امریکا خودرا نباختند و به نیروی خود ایمان و باور داشتند تا حال منحیث یک کشور دارای حیثیت و عزت عرض وجود کرده است. همین قسم کوریای شمالی با تکیه بر نیرو خود به زندگی ادامه میدهد. و لی فکر باطل افغانستان را با وجود داشتن یک نیروی نظامی مجهز دست خودرا بالا گرفته و تسلیم شد. در اینجا محترم احمد ولی مسعود با مطالعه حوادث و اجرأت حکومت وحدت ملی چنین نتیجه گیری را حدس زده است. که حقایق روز گار هم همین حدس و گمان را تقویه میدارد.

  5. مگر جناب ولی صاحب حامی داکتر عبدالله در انتخابات نبود؟ حالا که او را دیگر حمایت نمی کند باید یک کنفرانس مطبوعاتی بگیرید و موقف تازه خود را اعلان کند. من به این باورم تا که امریکا ازین حکومت حمایت کند، در جایش خواهد ماند. این حکومت حکومت امریکایی است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا