اخبار و گزارشات

نیویارکر: مبارک، کرزی و امریکا

karzai_egyptuprising

 

به نظر می رسد که انقلاب مصر نه تنها محدود به این کشور نمی ماند ، بلکه محرک بسیاری خیزش ها، قیام های مردمی بر علیه  نظام های فاسد و مستبد شرق میانه  و فرا تر از آن  خواهد شد. روی تصادفی نیست که خیزش های اخیر از شمال افریقا گرفته تا بحرین ، یمن، اردن تا ایران…  نه تنها کاخ های استبداد را به لرزه در آورده است، بلکه حامیان استبداد و استکبار جهانی را نیز سراسیمه ساخته است. بعد از سرنگونی حسنی مبارک بسیاری ها این پرسش را مطرح می سازند که اکنون، نوبت کدام دیکتاتور و یا حکومت فاسد است.

پرسش اساسی اینست که موج این انقلابات و قیام ها چه وقت به افغانستانی که مردم آن در نا امنی، فقر و حکومت فاسد بد ترین روز های خویش را سپری می نمایند، خواهد رسید؟

اخیراً برخی رسانه های غربی  کرزی را در فهرست حکمرانان فاسد و بی کفایت  که توسط انتخابات تقلبی به قدرت رسید ه و از حمایت مردمی محروم است قرار داده اند. ازین میان مجله نیویارکر اخیراً در مقالۀ در تحت عنوان:” مبارک، کرزی و امریکا”  امکانات سرنگونی حکومت کرزی را توسط قیام های مردمی مورد ارزیابی قرار داده است و این پرسش را مطرح ساخته است پیش از اینکه دست نشانده امریکا را مردم افغانستان سرنگون سازند، غرب خودش باید کار را با دست نشانده فاسدش یک سره سازد. 

نیویارکر  در مورد گرفتن درس از انقلاب مصر برای امریکا در افغانستان چنین می نویسد: “فاصله  افغانستان از مصر بسیار زیاد و خیلی متفاوت است، ولی مهمترین درسی را که می توان از میدان آزادی (تحریر) مصر برای حضور امریکا در آسیای میانه گرفت این خواهد بود که شیوه زیان آورد حکومت داری توسط متحدان مان  را، نادیده گرفته ایم. 

نیویارکر امریکا را مقصر میشمارد که پولهای هنگفتی را بخاطر حفظ یک حکومت فاسد و دیکتار بخاطر منافع اش در منطقه مصرف کرد و در نهایت این نظام بدست قیام انقلابی مردم مصر سقوط داده شد.

“برای دهه ها ایالات متحده امریکا میلیارد ها دالر برای حفظ رژیم مصررا که می دانستیم فاسد، بی رحم و غیر دموکراتیک بود، صرف کردیم.  مبارک اسلام گرایان را در حاشیه نگه می کرد و پیمان صلح را با اسرائیل حمایت می کرد. اما رییس جمهور های متوالی امریکا  در بدل دور نگهداشتن اسلام گرایان از قدرت و حمایت از پیمان صلح با اسرائیل  از شکنجه مخالفین، صرقت در انتخابات  و غنی شدن یک حلقه کوچک اطرافیان مبارک به قیمت مردم مصر را نا دیده می انگاشتند.”

نیویارکر استفاده از تجربه مصر برای افغانستان چنین می نویسد:” این تجربه در افغانستان چه رابطه دارد؟ متحد محلی ما حامد کرزی  در نتیجه تقلب در انتخابات ریاست جمهوری۲۰۰۹  مجدداً  بقدرت  رسید. کمیسیون مستقل انتخابات بیش از یک میلیون رای تقلبی را یافت که مربوط به حامد کرزی میشد.”

نویسنده نیویارکر حکومت کرزی را متهم به جنایات در مقابل مردم افغانستان می کند: ” نشرداستانهای قبلی من درین مجله نشان داد که حکومت کرزی در ۹ سال که امریکایی ها و متحدین آن به این کشور  آمدند در جنایات متعددی به قیمت جان مردمش دست دارد.”

نویسنده در مورد یک گوشه ای کوچکی از فساد لجام گیسخته در حکومت کرزی چنین می نگارد:” فساد حیثیت و اعتبار دولت را نزد مرد افغانستان سخت بد نام ساخته است. چنانچه پولیس مردم را توسط رشوت می چاپد ، مقامات دولتی خرید و فروش میشود. در نتیجه دولت کرزی  محرک تمایل مردم به طالبان میشود. صرف نظر از اینکه چقدر طالبان منفور هستند، دولت کرزی در مناطق جنوب نسبت به آنها منفور تر است. “

در ادامه خبرنگار نیو یارکر  چشم دید خود در مورد بی  کفایتی و غیر محبوبیت کرزی در میان قبایل پشتون قندهار را چنین توضیح می دهد:  

” در سال گذشته، زمانی که من کرزی و ژنرال مک کریستال، فرمانده آنوقت امریکا در افغانستان را در سفری در قندهار همراهی می کردم، به ملاقات با رهبران قبیله ای در قندهار  رفتیم. کرزی جلسه ای  را برای جلب حمایت برای  یک عملیات بزرگ امریکایی ها فراخوانده بود. این جلسه مطابق به سناریوی از قبل نوشته شده توسط مشاور سیاسی آمریکا طراحی شده  بود. کرزی در لباس   فاخر کامل قبیله ای وارد جلسه شده و به یک سخنرانی  شتابزده و از پیش تعیین شده پرداخت و سپس  اتاق را به عجله ترک گفته و حتی بطور مختصر هم حاضر به صحبت با هیچ یکی از رهبران قبیله ای نشد.”

نویسنده از دهان برخی سران قبایل قندهار چنین می نویسد: ” چیز های را که رهبران قبایل به من گفتند آنقدر زیاد بود که برای نگارش محتوای یک کتاب کفایت می کند.( من خبرنگار نیویارک تایمز بودم داستان این ملاقات را در روزنامه مذکور به نشر رساندم. خلاصه محتوی این گفتگو در چند کلمه این است: سران قبایل قندهار کدام علاقه ای به طالبان ندارند ولی از دولت کرزی  نیز نفرت دارند، چرا؟ چون مقامات محلی حکومت کرزی بجای خدمت به مردم، آنها را غارت می کنند”. 

نویسنده  در ادامه می نویسد: یکی از اشخاصی را که من با ایشان صحبت نمودم حاجی محمود نام داشت. او گفت که  هفت ماه قبل یک قطعه زمین از دولت خریده بودم و هزاران دالر را بالای آن سرمایگذاری نموده بودم که یک تعمیر با چند دوکان آباد کنم. چند ماه بعد تعمیر و دوکانهای محمود توسط بلدوزر ها ویران شد و زمین آن به مقامات دولتی داده شد. به نظر می رسد  پولی را که محمود برای خرید زمین به مقامات محلی پرداخته بود، ثبت دولتی نشده بود. به نظر محمود مقامات محلی پول مذکور را برای خود شان گرفته بودند. “

نیویارکر از دهان یکی از بزرگان قندهار  در مورد طالبان  چنین نقل قول می کند:”طالبان را همه مردم حمایت نمی کنند، بخاطریکه آنها کدام برنامه ندارند”. 

نویسنده مقامات امریکایی را در مورد فساد گستره در افغانستان متهم به سکوت و بی توجه یی می کند:” در افغانستان داستانهای مثل محمود بسیار زیاد است. مقامات امریکایی مخفیانه برایم می گویند که فساد حکومت کرزی باعث تقویت طالبان شده است. من در مجله خود نشان داده ام که پاسخ مقامات امریکایی به فساد حکومت کرزی همیشه سکوت و بی تفاوتی بوده است.[چونکه خود شان نیز شریک بزرگ فساد با حکومت کرزی هستند. مترجم]. اما سربازان امریکایی بخاطر حفظ کرزی کشته میشوند.”

در ادامه  می نویسد: ” امریکایی ها در مبارزه با فساد کدام استراتیژی روشن ندارند. فرض کنید نیروهای امریکایی مناطق جنوب را از وجود طالبان  پاک سازی کردند،  بعد از آن چه؟   یک زمانی افغانها خود شان باید سر نوشت شانرا بدست بگیرند. بدون یک دولت مشروع هر گز دست آورد های امریکایی ها نمی توانند مستحکم شود. در نتیجه ما را پس به مصر می آورد. برای سی سال امریکا یک دولت فاسد وغارتگر را حمایت کرد و حالا عین کار را در کابل می کند.”

در اخیر نویسنده این سوال را برای رهبران غرب مطرح میسازد:”  بعد از میدان تحریر آیا  وضعیت افغانستان واقعاً قابل نگرانی نیست؟”

 

برگرداننده: هارون امیرزاده


نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا