“صلح خیر است” و راه های مناسب و درست برای آوردن صلح در هر حالت و به هر سطح باید جستجو گردد.
چندی قبل شورای عالی صلح برای پیگیری مسایل مربوط به آوردن صلح و ثبات در افغانستان از سوی رییس جمهوری ایجاد شد. این شورا به تعقیب روند صلح آوری دولت افغانستان بوده که در آن شخصیتهای ملی و سرشناس کشور عضویت دارند.
رهبران جهادی، علمای خوبی کشور، شخصیتهای مهم سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، دانشمندان عرصه های مختلف، بزرگان تبارها و آگاهان امور اعضای این شورا را تشکیل میدهند. این شورا که جدیداً تشکیل گردیده است، حمایت های ملی، منطقوی و بین المللی را با خود داشته و اکثریت سران جهان نیز حمایت های خویش را از تشکیل این شورا به دولت افغانستان اعلان داشته اند. مگر، آیا شورای عالی صلح میتواند روند صلح آوری را نهایی سازد یا خیر؟ سوالیست که همه منتظر نتایج کارکردهای صلح آوران هستند.
یوسف رضا گیلانی نخست وزیر پاکستان در سفری ماه قوس ۱۳۸۹ به کابل، شخصاً با رییس و هیأت اجرائیوی شورا دیدار نموده و حمایت دولت و ملت پاکستان را از این شورا در بر آورده شدن برنامه های صلح اعلان داشت. وی همچنان از این شورا دعوت نمود تا به پاکستان سفر نمایند.
کنکاش و پیداکردن راههای مناسب برای برقرار ارتباطات با مخالفین مسلح و شخصیتهای حامی آنها در داخل و خارج کشور که یکی از اهداف این شورا میباشد این شورا را وادار به سفرهای داخلی و خارجی نمود. سفرهای داخلی و خارجی راه را برای برقرار صلح دوامدار مساعد میسازد یا خیر، این یک گفته ی است که ضرورت به نتایج عملی در راستای روند صلح دارد.
گفته میشود که پاکستان همیشه در ظاهر حمایت کلی از پروسه های صلح در افغانستان را کرده مگر این را همه میدانند که منافع سیاسی و اقتصادی پاکستان با آمدن صلح در افغانستان بد و بدتر میگردد. دولت پاکستان از آغاز روند صلح دولت افغانستان که پس از ماه دیسامبر ۲۰۰۶ میلادی شروع گردید، ظاهراً موافق مگر در خفا به جدیت آن را به چالشها مقابل ساخته و یا هم پروسه ها را به کندی مسیر داده است. این کارهای پاکستان نشاندهنده آن است که سیاست مداران پاکستانی هیچگاهی افغانستان را نمیخواهند آرام باشد.
اکنون که هیأت شورای عالی صلح به پاکستان اولین سفر خویش را نموده است، پاکستان قبل از سفر هیأت ، آن را خیلی گسترده جلوه داده بودند و نیز در مطبوعات همه وقت رویش بحث میشد. مگر، سفر تمام شد و در مطبوعات تصویری، صوتی و نوشتاری بسیار به اندک موضوع سفر شورای عالی صلح دیده میشود. در مطبوعات پاکستان که چنین موضوعی هیچ دیده میشود.
اگر کارکردهای دولت پاکستان را در قبال روندهای صلح افغانستان از آغاز تا حال شاهد باشید، دیده میشود که پس از ختم اولین جرگه مشترک امن افغانستان و پاکستان که در کابل برگزار گردید، بار دوم باید در اسلام آباد میبود و آن هم پس از دو تا سه ماه. اما موضوع پس از برگشت اعضای جرگه ی جانب پاکستانی به گونه ی دیگری ورق خورد. حالت با ثبات دولت آن کشور بر هم خورد و وضعیت را در بعضی جاها اضطراری اعلان داشته و نیز امنیت را در شهرهای آن کشور مختل ساخت تا موضوعات جرگه کابل توسط مطبوعات پاکستانی به باد فراموشی سپرده شود. پس از چند هفته ی وضع امنیت آن کشور دوباره خوب گردید و خبرهای امور جرگه ختم گردیده بود. آن جرگه که قرار بود مجلس دومش در اسلام آباد تدویر گردد، در نیم راهی نیز توقف نمود.
اکنون که شورای عالی صلح برای دریافت راه حل ها اولین سفرش را به اسلام آباد انجام داد، مشکلات دیگر را دولت پاکستان در جواب این سفر به افغانستان داد. روند جدایی احزاب مخالف از حکومت ائتلافی آنکشور و ترور والی پنجاب، سلمان تاثیر که توسط سرباز خیلی با اعتمادش در راه یک رستورانت در شهر اسلام آباد صورت گرفت انواع مشکلات و چالشها برای سفر شورای عالی صلح به آنکشور میباشد. آیا این را کسی نمیفهمد که روند جدایی چند روز بعد دوباره جمع شده و ایتلافهای جدید دوباره با آنها صورت میگیرد، آیا در این سیاست دولت پاکستان ضعیف به نظر میرسد؟ آیا ترور یک شخصیت آن کشور که نتیجه ی آن روند صلح را در افغانستان هنوز هم مختل نگهدارد و نیز نتیجه ی سفر شورای عالی صلح را منفی بسازد برای دولت پاکستان مشکل است؟ آیا چنین کاری را دولت آنکشور برای منافع داخلی و سیاستهای خویش انجام نمیدهد؟
ترور آقای تاثیر که یکی از اعضای ارشد حزب مردمی پاکستان و مخالف اصلی و مهم حزب مسلم لیک نوازشریف در پنجاب بشمار میرود برای دولت پاکستان آنقدر با اهمیت نیست تا مختل نگهداشتن صلح در افغانستان. این ترور یک ساعت قبل از رسیدن هواپیمای حامل اعضای شورای عالی صلح به اسلام آباد صورت گرفته و تمام امور دولت و مطبوعات تنها و تنها رو سوی آن قضیه کردند. با اینکه دولت پاکستان با هیئت شورای عالی صلح در اسلام آباد در برنامه ها خیلی مصمم به نظر میرسید اما این موضوع را تنها و تنها در داخل اطاق ها نگهداشتند. مطبوعات پاکستان تنها در موضوع ترور آقای تاثیر مصروف بودند. دولت برای اینکه در آینده مطبوعات موضوع صلح را تعقیب ننمایند، آنها را در کم معلوماتی گذاشتند.
سیاستهای پاکستان را در گذشته ها نیز همه شاهد بوده اند و نیز میدانند که در مسایل مختل سازی روند صلح در افغانستان به هر گونه ی که باشد پاکستان کار خویش را انجام میدهد تا نتایج آن منفی باشد. این برایست که دولت آن کشور میداند صلح در افغانستان باعث شکست سیاستهایش بوده و قوت پاکستان را در مسایل منطقوی و جهانی بسیار ضعیف میسازد.
دولت افغانستان با دانستن این که دولت پاکستان در ظاهر کاملاً دوست مگر در باطن مار داخل آستین افغانستان میباشد، باید برنامه های را خود طرح ریزی نماید تا بدون در نظر داشت اینکه پاکستان در مسایل مربوط به صلح آیا راست بوده یا نه، خود به جدیت این روند را تعقیب نماید. مطبوعات هم آرام نباشند. مطبوعات و دولت افغانستان مکلف اند تا، بدون در نظر داشت همکاریهای ظاهراً دوستانه ی پاکستان و مطبوعاتش، در مسایل مربوط به صلح اقدامات خیلی مثبت و با منفعتهای ملی را روی دست گیرند و با هم در گسترش معلومات روند صلح، یاور باشند.
با درک اینکه پاکستان هیچگاه نخواسته و نمیخواهد اوضاع افغانستان را آرام ببیند، باید دولت و ملت مسلمان افغانستان در این امر باهم بدون در نظرداشت مخالفتهای سیاسی، صلح را نیاز مبرم پیشرفتهای افغانستان دانسته و در این عرصه گامهای موثر و سودمند بردارند. ما باید نگذاریم تا خارجی ها در مورد صلح افغانستان پیشی گیرند، این سرزمین از ماست و ما باید در آوردن صلح با هم دست به دست شویم و آینده ی بهتر برای آیندگان خویش بسازیم.
خدا آن ملتی را سروری داد
که تقدیرش به دست خویش بنوشت
به آن ملت سروکاری ندارد
که دهقانش برای دیگران کشت
