اشکهای حامد کرزی در نشست نهضت سواد آموزی در افغانستان موجی از انتقادها از سوی ایالات متحده را برانگیخته و وی را به واسطه اشک هایش برای اینکه فرزند سه ساله اش به دلیل مشکلات امنیتی باید افغانستان را ترک کند، به باد تمسخر گرفته اند. با وجودی که اکنون موج وسیع تبلیغاتی دال بر اینکه کرزی دیگر صلاحیت رهبری بر افغانستان را ندارد؛ در کشور های غربی پشتیبان کرزی به راه افتاده است. با این همه بر هیچ کس پوشیده نیست که حامد کرزی در حقیقت تنها گزینه مورد نظر برای پیشبرد برنامه های سیاسی و اقتصادی در افغانستان باقی مانده است. هر چه واشنگتن زودتر به این نتیجه برسد و دست از خیال پردازی برای روی کار آوردن چهرهای جدید پرهیز کند، اوضاع در افغانستان بهتر می شود و البته از تنش حاکم بر روابط دو جانبه هم کاسته می شود.
بسیاری کرزی و چهره های وابسته به دولت او را حتی از روزهای پیش از انتخابات سال ۲۰۰۹ میلادی هم به فساد متهم می کردند. تندترین سخنان را کارل آیکنبری سفیر ایالات متحده در کابل بر زبان آورد. وی در نامهای گزارشوار و محرمانه به واشنگتن تاکید کرد که کرزی از ظرفیت های کافی برای آنکه شریک قابل اطمینان برای کاخ سفید باشد، برخوردار نیست. آیکنبری در همان نامه تاکید می کند که اوباما باید هر چه سریعتر با کنار زدن کرزی جلوی ضرر را بگیرد. گرچه سخنان آیکنبری اما از سوی باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده چندان جدی گرفته نشد اما وی نیز از موضع خود عقب نکشید و بارها تاکید کرد که رئیس جمهوری افغانستان «تندخو» است و رفتاری غیردیپلماتیک دارد. اکنون همگان در جهان گمان می کنند که این حامد کرزی است که در حقیقت شاه کلید تمام این مشکلات است.
همگان اعتقاد دارند که اگر اوباما به دنبال موفقیت در افغانستان است باید به نوعی موازی کاری با کرزی را آغاز کند. البته کرزی را رئیس جمهوری منتخب خواندن بسیار مغرضانه است. گرچه وی رئیس قانونی دولت در افغانستان بود و باید از وی در جامه رئیس جمهوری منتخب حمایت شود تا موفقیت هایش را به نمایش بکشد.
اکنون اوباما نمی تواند از عهده تبعات خانه تکانی در دولت افغانستان برآید. اکنون مشکل اینجاست که همگان کاسه ها را بر سر کرزی می شکانند. و این در حالی ست که مشکل از پست ریاست جمهوری است. افغانستان یکی از مرکزیترین دولتها در سطح بینالمللی را دارد. کرزی مسؤولیت ۳۴ ولایت بزرگ را بر عهده دارد. ۴۰۰ زیرمجموعه ولایتی – تعداد نزدیک به چهار صد ولسوالی- زیر دست او هستند. این شخص کرزی است که مسؤولیت تمامی انتصابها و عزلها را بر عهده دارد. رقم زیردستان او در ساختار دولتی به بیش از صدها نفر می رسد. بنابراین جای تعجب ندارد که وی نمی تواند از عهده تمامی این امور برآید.
افغانستان یکی از کشورهایی است که بیشترین تجربه ورشکستگی را در خود جای داده است. البته تغییر در این کشور صورت می گیرد اما بسیار به کندی. کرزی در شرایط بسیار نابسامانی گیر افتاده زیرا قانون اساسی را در اختیار دارد که تعریف شده غرب است، با اقتصادی دست و پنجه نرم میکند که نتیجهی سالها تحمل جنگ است. هر فردی به غیر از کرزی که در این موقعیت قرار بگیرد هم نمی تواند از عهده مشکلات برآید. به جای مقصر دانستن کرزی باید به دنبال بازسازی ساختار بیمارگونه ریاست جمهوری در افغانستان بود.
