شاید افغانستان یکی از کشورهای باشد که ماموریت ناتو در آن ناموفق بوده است.
بیش از هشت سال است که جنگ در افغانستان ادامه دارد و ابعادش بجای محدود نامحدود میشود. مردم نمیدانند واقعا آمریکاها با همه امکانات موجود خویش در مقابل تروریزم و آدمکشان ناکام شده اند و یا هم سیاست های پشت پرده و استراتیژی های اقتصادی آمریکا در منطقه مطرح است؟
معضل افغانستان از حد داخلی آن فراتر رفته و مبدل به معضل منطقوی و جهانی شده است. تروریزم القاعده، سیاست های شیطانی همسایه ها و بلاخره نبود یک نظام متعهد و سالم در کشور دست به دست هم داده گِره های بیشتری را به گِره موجوده افزوده است. تغیر راهبردها در سیاست آمریکا نسبت به جنگ افغانستان نشان میدهد که آمریکا دارد به یک بن بست راهبرد جنگ در افغانستان رسیده است.
افغانستان به وضیعت جعرافیایی موجود طولانی ترین مرز را با پاکستان دارد و ثانیا این کشور از ظهور خود منحیث یک کشور مستقل در منطقه دست به مداخله در کشور ما زده و گروه های مزدور و مورد حمایت خویش را برای تضعیف دولت افغانستان حمایت نموده است. و همیشه سیاست یک نظام ضعیف و دست نشانده را در افغانستان دارد.همانگونه که سایت ویکی لکس اخیرآ دست به افشای اسراری زدکه همه را به تعجب واداشته است. پشتیبانی بی دریغ آنکشور از گروه های ترورستی و آدمکش نشان میدهد که پاکستان هیچ گاهی در تامین صلح در کشور صادق نبوده است و مستمراً در صدد تضعیف دولت مرکزی و ناامنی متداوم درکشور میباشد.
آمریکاییها حتی تا اکنون از عینک پاکستان به افغانستان نگاه میکنند . درحالیکه تامین صلح در کشور به همکاری صادقانه پاکستان نیاز است نه به مداخلات ماجراجویانه و شیطانی آن. معضله تاریخی و مرزی میان پاکستان و افغانستان همیشه کشور پاکستان را واداشته تا سیاست های دوگانه و شیطانی خود را ادامه دهد و در صدد آن باشد تا نظامی در کشور حاکم شود که تابع پاکستان باشد و ازسیاست های پاکستان در منطقه دفاع کند.
یکی ازمعضلات داخلی کشور ما در طول سه صد سال موجودیت نظام های مستبد و قبیله گرا بوده که همیشه خواسته اند تنها بالای مردم حکومت ظالمانه خویش را ادامه دهند. حالا که نظام مطلقه گرایی ازمیان رفته آنها در نظام های غیر مطلقه گرا نمی توانند به زندگی خود ادامه دهند. بناء داوام شان در بند کشیدن دیگران است.
این سیاست قوم گرایی و قبیله گرایی اکثریت کاذب آب انداختن به آسیاب بیگانه بوده است. این اکثریت کاذب که در مناطق جنوب کشور حضوردارند و در طول تاریخ با فرهنگ نوکرمنِشی بزرگ شده اند همیشه از آنطرف مرز دستور میگیرند و سیاست های بیگانه ها را در قالب مذهب و دین بالای تمام کشور تحمیل نموده اند.
سیاست های شیطانی پاکستان در کشور به هیچ وجه ختم نخواهد شد ،جنگ ادامه خواهد داشت و مردم ما کشته خواهند شد.
پاکستان به مرکز اصلی تروریزم در منطقه مبدل شده است ودر سیاست های کلان منطقوی و جهانی پاکستان یکی از کشور های بسیار موثر به غرب میباشد که ارزش آن نسبت به افغانستان بیشتر و بیشتر است .معلوم نیست که آیا راهبردهای منطقوی آمریکا ایجاب میکند که وضیعت را به همین گونه ادامه یابد ویا هم غرب باهمه سازو برگ نظامیش ناکام مانده است؟
اگر قرارباشد باهمین سیاست و تغیر راهبردها ادامه داده شود بدون آنکه به اصل قضیه نگاه شود،ممکن است هیچ راهبردی موثر در برقراری صلح و ختم جنگ نباشد.
اصرار برقبیله سالاری در داخل کشوراز یک سو و مداخلات مستمر پاکستان برای تحمیل یک نظام مزدور و تحت الحمایه اش ازسوی دیگر وثالثا راهبرد های ناموفق غرب درکشور، افغانستان را به سوی تجزیه پیش خواهد برد.
تروریزم،القاعده ،سیاست های شیطانی همسایه ها، وسیاست های قوم گرایی و قبیله سالاری در درون کشور هیچگاهی نمی تواند به یک افغانستان واحد فتوا دهد.
معلوم است که آخرین راهبردغرب همان خواهد بود که سفیر اسبق آمریکا در هند بیان داشته است.یعنی تجریه افغانستان.
افغانستان کنونی نمیتواند باسیاست های متضاد و متناقض داخلی منطقوی و جهانی به حیات خود ادامه دهد. نمیشود با معلول مبارزه کرد، باید علت را دریافت و ریشه و منشه اصلی معضل را دریافت کرد. این سیاست های ناهمگون داخلی منطقوی و جهانی باتوجه به منفت های کشورهای منطقه و جهان نمیتواند گِره ای را بازکند.
بن بست راهبرد منجر به تجریه افغانستان خواهد شد.اگر قطع جنگ، قطع مداخلات پاکستان، و ختم تروریزم در گروی تجزیه باشد بهتراست که به افغانستان واحد و مستقل خیالی پایان داده شود.
