به گزارش جاودان، احمد رشید، نویسنده و تحلیلگر پاکستانی، معتقد است که افغان ها به هیچ وجه حاضر به پذیرش طرح تجزیه افغانستان نخواهند بود، و تاریخ گواهی می دهد که آنها همواره بر علیه چنین مفکوره مبارزه کردند. بر علاوه آن، وی تجزیه افغانستان را برای پاکستان «مخاطره آمیز» می خواند. او از «تحکیم حکمرانی پشتون ها در افغانستان» بحیث استدلال واقعی حامد کرزی در روند مذاکره با طالبان یاد کرد.
احمد رشید طی یک مطلبی که روز گذشته در روزنامه “فایننشیل تایمز” به نشر رسیده، می نویسد: در ۳۲ سال گذشته، افغان ها برای حفظ تمامیت عرضی کشور شان درگیر یک سلسله جنگ ها شدند. علی رغم تمام دسیسه های ابر قدرت ها و همسایگان افغانستان، هیچ کدام جنگسالار یا رهبر افغان تسلیم بر فشارهای وارده برای تجزیه افغانستان نشدند.
وی در ادامه می نویسد: افغانستان که از سال ۱۷۶۱ بدینسو – مدتها پیش از چهار همسایه خود یعنی پاکستان، ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان – یک ملت بوده است. گرچه افغانستان دچار جنگ های داخلی و کودتاه ها و قربانی بازی های ادیولوژیک قرن ۲۰ ام شد، برعلاوه آن، کشور و مردم آن، جهندگی قابل توجه ی را از خود نشان داده اند.
آخرین طرح تجزیه افغانستان از جانب “رابرت بلاک ویل”، یکی از مقامات سابق دولت بوش و سفیر پیشین ایالات متحده در هند، مطرح شده است. آقای رابرت بلاک ویل در نشریه ی “فایننشیل تایمز” نوشته است که چون پیروزی امریکا در جنگ افغانستان بعید به نظر میرسد، پس بهتر است که امریکا طرح تجزیه افغانستان را روی دست گرفته، جنوب افغانستان را به طالبان تسلیم دهد، و شمال و غرب را برای تاجیکان، هزاره ها و ازبیک ها. این طرح به نظر وی در شرایط فعلی یک اقدام واقع بینانه و مسئولانه خواهد بود.
احمد رشید در مورد پیشنهاد های ناکام تجزیه طلبانه ی سایر کشور ها از رهبران افغانستانی چنین می نویسد: در میان سال های ۱۹۸۸-۱۹۸۹ شوروی سابق از جنرال دوستم تقاضای ایجاد یک بافر برای محفوظیت آسیای میانه از نفوذ مجاهدین کرده بود؛ ایران در دهه های ۸۰ و ۹۰ تلاش کرد تا شیعه و هزاره ها ساکن در غرب افغانستان را متقاعد سازد تا با ایران بپیوندند؛ شماری از رهبران تاجیکستان از احمد شاه مسعود در خواست طرح ایجاد “تاجیکستان بزرگ” را کردند؛ آی اس آی در دوران حکومت طالبان (۱۹۹۶-۲۰۰۱) پیشنهاد تاسیس دولت پشتون ها را در جنوب افغانستان کرده بود.
در ادامه نویسنده پاکستانی چنین می نویسد: جنرال دوستم ۲۰ سال پیش برایم گفته بود، که گلوی اولین افغان تجزیه طلب را می برم. پیش از حمالات ۱۱ سپتامبر، طالبان هم به همین لحن برایم در مورد تجزیه سخن گفتند. و حالا هم به همین باور هستند.
به باور احمد رشید، اولین مورد قابل توجه اینست که افغانستان دارای یک ترکیب قومی خیلی پیچیده ی است، میلیون ها پشتون در شمال در میان تاجیک ها و ازبیک ها بسر میبرند. به همین ترتیب، جنوب هم سهم عادلانه خود را از مردمان غیر پشتون دارد. تجزیه افغانستان می تواند به عواقب بدتر از تجزیه هند در سال ۱۷۴۷ منجر شود. آقای بلاک ویل می نویسد: حضور جزیره کوچک از مردم غیر پشتون در جنوب مایه تاسف، اما یک پی آمد اجتناب ناپذیر است.
بر علاوه این، ترک جنوب به طالبان خیانت در مقابل پشتون هایست که بر ضد طالبان مقاومت کردند. تجزیه افغانستان پشتون ها را در وضیعت منفور واگذار خواهد کرد، آنها نادیده گرفته و فراموش خواهند شد، تا زمانیکه که امریکا ضرورت به فرستادن هواپیماهای بدون سرنشین را پیدا کند.
احمد رشید می نویسد: چنین پالیسی باعث تضعیف جدی افغانستان شده، جنگ درون قومی را دامن می زند. تجزیه افغانستان برای پاکستان هم خطرناک خواهد بود: پشتون های پاکستان در صدد پیوند با برادران خود یعنی پشتون های افغانستان بر می آیند، که سر انجام باعث ایجاد یک دولت افراطی قومی، و پناه گاه تروریست ها می شود.
وی در ادامه می افزاید: افغان ها و پاکستانی ها شاهد عواقب وحشتناک تجزیه کشور ها بودند- نه تنها تجزیه هند، بلکه از کوریا، ویتنام، جرمنی، یگوسلویا، و جدایی شرق پاکستان در سال ۱۹۷۱. اکنون بازی با مرزهای یک منطقه ای که دچار تروریزم، افراط گرایی و درگیری های قومی است، مثل شعله ور کردن آتشی در حالت آمده است.
به باور احمد رشید، انتشار اسناد محرم نظامی توسط وب سایت “ویکی لیکس” – که یک خجالت بزرگ برای امریکا، ناتو و پاکستان پنداشته می شود – جنگ افغانستان را مغلقتر ساخته است.
همچنان احمد رشید، که چندی پیش در انستیتوت بین المللی مطالعات استراتژیک لندن سخن میگفت، بحران فعلی افغانستان را نزاع درون قومی پشتون ها تعریف کرد و گفت که حامد کرزی سعی دارد تا برای تحکیم حکومت پشتون ها در افغانستان با طالبان کنار بیاید، تا نشود که قدرت بار دیگر به دست مردم غیرپشتون افغانستان بی افتد.
نویسنده پاکستانی طرفدار طرح مذاکره با طالبان بوده، چنین می نویسند: آری، اوضاع افغانستان بحرانی بوده، جنگ امریکا بر علیه ترورزیم در حالت باخت است و غرب می خواهد که نیروهای خود را به زودی از افغانستان بکشد. با این حال، تنها راه حل گفتگو میان رهبران واقعی طالبان، کابل و واشنگتن برای تصویب یک موافقتنامه ی مبنی تقسیم قدرت در مرکز و ولایات افغانستان است.
در آخر احمد رشید از آقای اوباما می خواهد تا باید عجله بخرچ داده، انتظار برسی ماه دسامبر و یا کوشش های جنرال پتروس برای شکست طالبان پیش از آغاز گفتگو، را نکشد. امریکا و ناتو باید در مذاکره با طالبان را هم اکنون باز کنند، در صدد تشکیل یک اجماع میان همسایگان افغانستان در مورد مذاکره با طالبان برآمده، برای افغانستان تهعد دراز مدت در باب ارتقای ساختمان ملی داده شود، و آهسته مسئولیت امنیت کشور را به اردو ملی و پلیس افغانستان بسپارد. حرف تجزیه افغانستان را باید در زباله دانی تاریخ انداخت.
