منابع محلی در ولایت میدان وردک، از خروج کوچی ها از ولسوالی های بهسود و دایمرداد خبر می دهند. پس از ۲ هفته جنگ، جدایی های سیاسی تحصن و اعتراض های مردمی، بخش از فرمان رییس جمهور مبنی بر خروج کوچی ها از محل مورد منازعه، تحقق یافت.
با تکمیل خروج کوچی ها از بهسود بیش از ۳۰ تن از نمایندگان متحصن پس از ۱۲ روز به تحصن خود خاتمه دادند. محمد کریم خلیلی معاون رییس جمهور که به گفته خودش برای پیگیری فرمان رییس جمهور به محل منازعه رفته است تا حال در همان جا به سر می برد. وی در ۶ روز گذشته مصروف دید و بازدید با مردم محل بوده و بر اجرای فرمان رییس جمهور کرزی به عنوان یگانه راهکار تاکید کرده است. منازعه میان کوچی ها و مردم محل ریشه در گذشته های طولانی دارد. کوچی ها با استناد به فرامین صادر شده، ادعای ملکیت نسبت به علفچرها در مناطق هزاره نشین دارند. اما مردم محلی با ظالمانه خواندن این نوع فرامین، خواستار حل این منازعه با توزیع زمین برای کوچی ها می باشند. حکومت افغانستان در سال های گذشته با اعطای امتیاز و باج دهی به کوچی ها سعی کرده است که یک راه حل موقتی برای این مشکل جستجو نماید.
به گفته نماینده میدان وردک در پارلمان دو سال قبل هفتاد میلیون افغانی و سال گذشته یک صد میلیون افغانی به کوچی ها باج داده شده است.
گفته می شود که امسال نیز به رغم به فرمان حامد کرزی بیشتر از سال های گذشته به کوچی ها پول داده شده است. حامد کرزی با گذشت ۹ سال از ریاست جمهوری اش تا هنوز به یک راه حل اصولی دست نیافته است. ظاهرا مقام های حکومتی افغانستان برای مسایل جنجال بر انگیز تاریخی اراده جدی برای حل آن ندارند. برای نمونه هیچ زمامداری برای حل معضل دیورند و کوچی ها اقدام جدی نکرد.
هر چند آقای کرزی برای آخرین بار طی فرمانی دستور توزیع زمین را صادر کرده است، اما قراین نشان می دهد که وی نیز با راه های موقتی و سیاست روزمرگی سعی خواهد کرد تا این مشکل برای همیشه حل نگردد. زیرا آقای کرزی چنین جسارتی را ندارد تا بر یک معضل تاریخی و یک صد ساله پایان بخشد. با این وصف برخی حلقه ها در حاکمیت افغانستان بی علاقه نمی باشند تا از کوچی به عنوان یک ابزار سیاسی علیه دیگران سود ببرند و در کنار آن ها برخی رهبران قومی نیز با ایجاد موج آفرینی در صدد بهره برداری از رویدادهای به وجود آمده می باشند.
رویدادهای چند سال گذشته نشان داد که قربانیان اصلی، مردمان عادی، کوچی ها و ده نشین ها بوده اند. بنابراین کوشش شود تا این مردم بیش از این قربانی نشوند. گذشته از این برخی حلقات در تلاش اند تا این منازعه را جنبه ای قومی ببخشد. چیزی که برای افغانستان امروز می تواند به عنوان یک زنگ خطر به شمار آید. به هر حال با توجه به تجربه های تلخ از رویدادهای خلق شده در سال های گذشته، اکنون وقت آن است تا همگی در راستای تطبیق فرمان اخیر رییس جمهور کرزی تلاش ورزند اما نگرانی اساسی این است که شخص رییس جمهور بار دیگر پس از چند سال نگوید که برای تطبیق این فرمان هم وقت نداشتم.
به هر حال اکنون خروج کوچی ها از بهسود تکمیل شده است اما سوال اساسی این است که آیا این پایان ماجرا است و یا این که ماجراهای دیگری هم در راه است؟
