مهلت های بی فرجام؛ کرزی بی خیال «بچه‌ترسانک» ‌های مجلس

معرفی دوباره‌ی یازده نامزدوزیر از سوی حکومت به مجلس به عباره‌ی معروف «سنگک» شده است و بی توجهی دوباره‌‌ی حکومت به مهلت جدید مجلس به حکومت برای تعیین ۱۱ نامزد وزیر جدید یک‌بار دیگر تنش‌ها را میان این دو نهاد داغ و جنجالی ساخت.

مجلس نمایندگان روز پنجشنبه‌ی گذشته برای دومین بار به حکومت، دوروز مهلت داد تا فهرست یازده نامزدوزیر جدید را به مجلس بفرستد، اما حکومت یک‌بار دیگر با بی‌توجهی به تصمیم نمایندگان مردم در فرصت تعیین شده این فهرست را به مجلس نفرستاد.

اما این همه‌ی مهلت شکنی های حکومت نیست، تیم حاکم تا به‌حال به چهار به تعیین مهلت‌ها از مجلس هیچ‌توجه‌یی نکرده است و گویی حرف نمایندگان مردم در پیشگاه حاکمان کشور با ارزش تر از یک «قصه‌ی مفت» نیست.

سخنگویان ریاست جمهوری زمان تعیین شده‌ی مجلس برای معرفی این وزیران را ناکافی می‌خوانند؛ جالب است این نشان می دهد سخنگویان حکومت خیلی حضور ذهن ندارند و این عزیزان گویی فراموش کرده اند، وقتی ۱۷ نامزدوزیر پیشنهادی حکومت (حدود بیش از هفتاد درصد) با افتضاح از سوی مجلس رد شدند، آقای کرزی چنان برای معرفی دوباره‌ی نامزدوزیرانش عجله‌داشت که با فرستادن فرمانی پر از غلط‌های املایی نمایندگان مجلس را واداشت تا به تعطیلی نروند و کابینه‌یی را که در «شش روز» فهرستش آماده شده بود به مجلس فرستاد و بازهم ۱۱ نامزدوزیر این فهرست (حدود ۶۴ درصد) از سوی نمایندگان مردم رد شدند.

پس چطور آقای کرزی گاهی چنان درایت به‌خرج می دهند که در شش روز هفده وزیر را تعیین می کنند و گاهی هم۱۲۶ روز (از آخرین جلسه‌ی رأی دهی مجلس به کابینه‌ی پیشنهادی، تا اکنون) برای معرفی یازده‌نامزد وزیر «فرصت کافی» نیست و نیاز به زمان بیشتر دارند.

سخنگویان دستگاه‌ حاکم! بیایید از حق نگذریم و این را قبول کنیم که فرصت‌ها کوتاه نیستند، بلکه سیاست‌های آقای کرزی «عجیب‌وغریب» اند.

نمایندگان مجلس در نخستین واکنش به معرفی نشدن این نامزد وزیران در مهلت تعیین شده (اول خرداد)، دست از کار کشیدند، اما به نظر می‌رسد این اقدام آن‌ها نیز راه بجایی نخواهد برد، زیرا سطحی نگری چندباره‌ی نمایندگان در باره‌ی مهلت‌شکنی های حکومت سبب شده است تا مسوولان حکومت دیگر این اقدامات اعتراضی نمایندگان را جدی نگیردن و با خیال راحت به اقدامات شان ادامه‌ دهند و بی خیال از «بچه‌ترسانک‌« های مجلس، آن‌چه را انجام دهند که به میل خودشان خوش می‌خورد.

نمایندگان مجلس که‌ همان سرجنباندن آقای کرزی به بازنگری فرمان تقنینی اش در باره‌ی انتخابات پرچم پیروزی بر افراشته‌بودند، حالا درک ‌می‌کنند حکومت از چه ترفندی در برابر شان استفاده کرده است و چگونه‌با دیگر تصامیم شان بازی می‌کند.

شاید آقای کرزی در معرفی‌این فهرست مشکل زمانی نداشته باشد، اما دو احتمال عمده وجود دارد که می‌تواند در تأخیر معرفی این فهرست نقش داشته باشد: یکم؛ آقای کرزی شاید می‌خواهد معرفی این نامزدان را تا مجلس بعدی معطل کند؛ زیرا از یک‌سو این احتمال را در نظر می‌گیرد که نمایندگان مجلس که در این روزها خیلی هم با حکومت وی میانه‌ی خوبی ندارند، با این فهرست کابینه‌ی وی هم برخوردی بهتر از فهرست های پیشین نخواهند کرد و از سویی هم نمایندگان نیاز دارند تا برای بازیافت اعتبار شان در نزد مردم ، بیشترینه نامزدوزیران پیشنهادی را رد کنند و به نحوی تأثیرگزاری شان را در تصمیم‌گیری های ملی به نمایش بگذارند.

دوم؛ آقای کرزی در آستانه‌ی برگزاری جرگه‌ی مشورتی صلح می‌خواهد از کرسی‌های خالی کابینه به‌گونه‌ی ابزاری برای تشویق «برادرخوانده‌های طالب» خودش سود ببرد و رضایت نسبی طالبان برای مذاکره با حکومت‌ضعیف خودش را به بهای بی توجهی به تصمیم نمایندگان ملت بدست آورد.

شاید یادآوری این‌نکته هم جالب باشد که مهلت واپسین مجلس به حکومت برای فرستادن فهرست کابینه، به حدی در نظر‌ها خبرساز ظاهر شد که همه‌گی فراموش کردند آقای کرزی پیش از این‌که در معرفی نامزدوزیران به مهلت مجلس بی توجهی کند، درست یک روز پیش (۳۱ اردیبهشت) مهلت دیگر نمایندگان برای فرستادن خطوط اساسی حکومت به مجلس را نیز به‌باد فراموشی و بی‌توجهی سپرد.