اين روز ها تب جستجوي آقاي كرزي گل كرده و از هركس و هر جا سراغ ملا عمر رهبر گروه طالبان را مي گيرد كه او را راضي كند كه به برنامه صلح دولت فخيمه اش بپيوندد. لحن وي هم به شدت ملتمسانه و متواضعانه است؛ گويا برادر كوچك از برادر بزرگترش مي خواهد كه ديگر دست از لجاجت و سخت سري بردارد و به آن چه كه رضاي جامعه‌ي جهاني است تن در دهد.
در تازه ترين در خواست آقاي كرزي ملا عمر را برادر خطاب كرده و از جامعه‌ي جهاني و به ويژه امريكا براي يافتن اين برادر گم و گور شده طلب كمك كرده است. شايد او فراموش كرده كه در چنين مواردي سازمان صليب سرخ جهاني هم مي تواند همكاري كند و ضمنا يكي از راديو هاي اففانستان هم پيام هاي افرادي را پخش مي كند كه بستگان نزديك خود را گم كرده باشند.
شايد بد نباشد آقاي كرزي به اين دو مرجع هم براي يافتن برادر عزيز و در دانه اش مراجعه كند. از سوي ديگر در توضيح اين مطلب كه او براي يافتن ملا عمر چه انتظاراتي از جامعه‌ي جهاني دارد، يكي از سخنگويان ايشان به گونه ي سربسته و در حد اين كه عاقلان بفهمند فرمودند كه نيروهاي خارجي در اين مورد مزاحمت نكنند. حالا معلوم نيست كه نيروهاي خارجي در يافتن ملا عمر چه مزاحمتي خلق مي كردند.
در حالي كه طرح گفتگو با طالبان هم از جانب امريكا و هم از جانب بريتانيا به عنوان دو متحد نيرومند اين كشور از پيش پذيرفته شده است. پس نگراني آقاي كرزي از كجا نشات مي گيرد؟ اين طور نباشد كه ايشان وقت با برادر خود به توافق رسيده باشند و حالا بخواهند با اجراي يك نمايش تازه برادر را وارد ميدان سياست كنند، بدون آن كه مردم از جزييات توافقات كمترين اطلاعي داشته باشند.
چون آقاي كرزي چنين برنامه هاي را از گذشته هم تعقيب كرده و حالا هم دوست دارد كه ميدان دار اصلي مسايل خودش باشد و نه مثلا مردم اين سرزمين. در انتخابات رياست جمهوري وي با هر كس وناكس سازش كرد و براي ماندن در قدرت از هيچ نوع ترفندي چه اخلاقي و چه غير آن دريغ نكرد. در مورد مذاكره و گفتگو با طالبان هم اين نگراني وجود دارد كه شخص آقاي كرزي براساس منافع شخصي و خانوادگي خود عمل كند و در اين ميان منافع علياي كشور را فداي منافع خود و عاليقدر اميرالمومنين كند. هيچ بعيد نيست با حركت هاي نا به هنگامي كه ايشان در سياست كشور انجام مي دهند روزي دوباره به امارت اسلامي برگردد و اين بار ملا عمر قيادت ديني كشور را برعهده بگيرد و آقاي كرزي قيادت سياسي را.
حالا به شرط اين كه ملا عمر قبول كند كه سياست را از ديانت همان گونه كه جناب جدا كرده، جدا بشمارد و الا ايشان سياست را عين ديانت و ديانت را عين سياست مي دانند و با برادر كوچك خود در اين مورد هم داستان نيستند. ولي به هر حال نسبت به سياست هاي تازه ي آقاي كرزي در خصوص مذاكره با طالبان بايد با شك و ترديد برخورد كرد.
بحث مذاكره و گفتگو به هيچ صورت مذموم و قابل انتقاد نيست؛ ولي مذاكره بايد در يك چهارچوب روشن و تدوين شده با اهداف و برنامه هاي مشخص انجام شود. و نه اين كه پشت درهاي بسته و با اهداف كاملا شخصي و خانوادگي. مردم افغانستان انتظار صلح را دارند ولي به هيچ وجه نمي خواهند كه در يك معامله‌ي سياسي به گذشته تاريك و سياه برگردند. راهي را كه آقاي كرزي انتخاب كرده به هيچ صورت به وادي صلح و امن منتهي نمي شود.
از چنين راهي و طرحي، تنها بوي خون و باورت به مشام مي رسد و اين جاست كه مردم افغانستان به شدت نسبت به عملكرد ها و خطاب هاي اخير او نگران اند. آقاي كرزي براي بقا و ادامه‌ي قدرت خويش به هر ترفند و وسيله‌اي دست مي زند و اين بار حربه‌ي او براي اين هدف طالبان و مذاكره با آن ها است. از يك سو با اين طرح مي خواهد به جامعه‌ي جهاني تفهيم كند كه پس از هجده ماه ديگر به نيروهاي خارجي نياز ندارد و از سوي ديگر با بردن كشور به سمت نامعلوم و تاريك، زمينه را براي نهادينه كردن قدرت در خانواده خود فراهم مي كند.
برگرفته از روزنامه ماندگار
