با ورود مستقیم آمریکا به جنگ ایران و اسرائیل، جمهوری اسلامی در تنگنای نفس‌گیری قرار گرفته. حلقه‌های محور مقاومت یکی پس از دیگری فروپاشیده و دیگر امیدی به حمایت آن‌ها نیست. سایت‌های هسته‌ای آسیب جدی دیده و نیمی از پرتابگرهای راکت‌های بالستیک ایران از کار افتاده‌اند. در چنین وضعیتی، جمهوری اسلامی تنها دو گزینه پیش‌رو دارد: یا ادامه جنگ در دو جبهه اسرائیل و آمریکا، یا پذیرش آتش‌بس و کشاندن پرونده به میز مذاکره.
اگر گزینه اول برگزیده شود، جمهوری اسلامی شاید در فکر انتقام از آمریکا باشد، اما چهار مسیر ممکن برای این کار، هرکدام با موانع و پیامدهای خطرناکی روبروست:
۱. حمله به پایگاه‌های نظامی آمریکا، که جز پایگاه العدید قطر، دیگر پایگاه‌ها خالی شده‌اند و چنین حملاتی بیشتر جنبه نمایشی خواهند داشت.
۲. هدف‌گیری مراکز دیپلماتیک آمریکا در منطقه، که پاسخ سنگینی را از سوی واشنگتن در پی خواهد داشت و می‌تواند نظام را به لب پرتگاه ببرد.
3. حمله به کشورهای عرب متحد آمریکا، مخصوصاً قطر، که تنها باعث تقویت جبهه دشمنان ایران و انزوای بیشتر منطقه‌ای خواهد شد.
۴. بستن تنگه هرمز، که با وجود اهمیت جهانی‌اش، بیشتر کشورهای مصرف‌کننده را در برابر ایران قرار می‌دهد و تنها آمریکا از این تنگه استفاده چندانی نمی‌برد. با این‌حال، پارلمان ایران همین امروز بستن تنگه را تصویب و به شورای امنیت ملی فرستاده است.
اما گزینه دوم – مذاکره – هرچند تلخ و سنگین، احتمال بیشتری دارد که از سوی رهبر جمهوری اسلامی انتخاب شود. ساختار نظام آسیب جدی دیده و فشارهای هم‌زمان از جانب روسیه، چین، هند، پاکستان، کشورهای منطقه و جریان‌های داخلی، جمهوری اسلامی را به سمت معامله سوق می‌دهد.
در صورت مذاکره، آتش‌بس با پیشنهاد چین، روسیه و پاکستان به شورای امنیت می‌رود. آمریکا مشروط به توقف غنی‌سازی اورانیوم، کاهش برنامه موشکی و نظارت بین‌المللی بر تاسیسات هسته‌ای ایران، احتمالاً وتو نخواهد کرد. اورانیوم غنی‌شده به کشور سومی مثل روسیه یا چین سپرده شده و بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، فعالیت‌ها را زیرنظر خواهند گرفت.
در این سناریو، آمریکا بر اسرائیل فشار خواهد آورد که آتش‌بس را بپذیرد. ایران سرگرم بازسازی خرابی‌ها می‌شود و اسرائیل نیز فرصت خواهد یافت تا حماس را تصفیه و گروه‌های نیابتی ایران را تضعیف کند.
سفر شب گذشته وزیر خارجه ایران به مسکو، نشانه‌ای از همین تصمیم احتمالی‌ست. شاید جمهوری اسلامی پیش از پذیرش آتش‌بس، چند راکت به پایگاه‌های تخلیه‌شده آمریکا پرتاب کند یا مزاحمت‌هایی نمادین در تنگه هرمز ایجاد کند – تنها برای مصرف داخلی و آرام‌سازی افکار هوادارانش.
در پایان، آن‌چه باقی می‌ماند، پیروزی قدرت‌های بزرگ است. ایران و اسرائیل تنها نقش پیاده‌نظام این بازی را بازی کرده‌اند. ایران، سال‌ها از تهدید جدی برای آمریکا خواهد افتاد و اسرائیل – این مولود استعمار – وابسته‌تر و بُرنده‌تر از همیشه، جایگاهش را در منطقه تحکیم می‌کند. روسیه هم، بهای حمایت‌اش را از آمریکا در اوکراین خواهد گرفت.
روزهای پیش‌رو، نشان خواهد داد جمهوری اسلامی کدام مسیر را برمی‌گزیند؛ جنگ فرسایشی یا عقب‌نشینی حساب‌شده…
با پوزش که از طریق ایمیل مدتی زیاد وقت است که نتوانستم برتان متن بفرستم…
حمید بیکزاد: نویسنده و پژوهشگر
درود بر رخنامه وزین جاودان
واقعا رخنامه عالی با بایگانی های عالی
بادرود فراوان سلامت باشید. اگر می شود نشانی تارنمای سرزمین آریان را نیز در میان دیگر تارنماها بنشر برسانید . ممنون .
محترم مسوولین سایت جاودان ! سپاسمندم اگر ادرس سایت مرا در جمع پیوند های تان شامل سازید.
mariadaro.com
محترم صفحه ای جاودان , لطفا آدرس اینترنتی شاد روان میر غلام محمد غبار را به این آدرس https://sites.google.com/site/mgmghobar/ تبدیل کنید که صحیح باز گردد .
با احترام و سپا س صمیمانه , دنیا غبار , دختر شاد روان غبار
منتظر پاسخ تان در زمینه هستم…!
جمهوری اسلامی در پیچ تاریخی؛ جنگ یا معامله؟
با ورود مستقیم آمریکا به جنگ ایران و اسرائیل، جمهوری اسلامی در تنگنای نفس‌گیری قرار گرفته. حلقه‌های محور مقاومت یکی پس از دیگری فروپاشیده و دیگر امیدی به حمایت آن‌ها نیست. سایت‌های هسته‌ای آسیب جدی دیده و نیمی از پرتابگرهای راکت‌های بالستیک ایران از کار افتاده‌اند. در چنین وضعیتی، جمهوری اسلامی تنها دو گزینه پیش‌رو دارد: یا ادامه جنگ در دو جبهه اسرائیل و آمریکا، یا پذیرش آتش‌بس و کشاندن پرونده به میز مذاکره.
اگر گزینه اول برگزیده شود، جمهوری اسلامی شاید در فکر انتقام از آمریکا باشد، اما چهار مسیر ممکن برای این کار، هرکدام با موانع و پیامدهای خطرناکی روبروست:
۱. حمله به پایگاه‌های نظامی آمریکا، که جز پایگاه العدید قطر، دیگر پایگاه‌ها خالی شده‌اند و چنین حملاتی بیشتر جنبه نمایشی خواهند داشت.
۲. هدف‌گیری مراکز دیپلماتیک آمریکا در منطقه، که پاسخ سنگینی را از سوی واشنگتن در پی خواهد داشت و می‌تواند نظام را به لب پرتگاه ببرد.
3. حمله به کشورهای عرب متحد آمریکا، مخصوصاً قطر، که تنها باعث تقویت جبهه دشمنان ایران و انزوای بیشتر منطقه‌ای خواهد شد.
۴. بستن تنگه هرمز، که با وجود اهمیت جهانی‌اش، بیشتر کشورهای مصرف‌کننده را در برابر ایران قرار می‌دهد و تنها آمریکا از این تنگه استفاده چندانی نمی‌برد. با این‌حال، پارلمان ایران همین امروز بستن تنگه را تصویب و به شورای امنیت ملی فرستاده است.
اما گزینه دوم – مذاکره – هرچند تلخ و سنگین، احتمال بیشتری دارد که از سوی رهبر جمهوری اسلامی انتخاب شود. ساختار نظام آسیب جدی دیده و فشارهای هم‌زمان از جانب روسیه، چین، هند، پاکستان، کشورهای منطقه و جریان‌های داخلی، جمهوری اسلامی را به سمت معامله سوق می‌دهد.
در صورت مذاکره، آتش‌بس با پیشنهاد چین، روسیه و پاکستان به شورای امنیت می‌رود. آمریکا مشروط به توقف غنی‌سازی اورانیوم، کاهش برنامه موشکی و نظارت بین‌المللی بر تاسیسات هسته‌ای ایران، احتمالاً وتو نخواهد کرد. اورانیوم غنی‌شده به کشور سومی مثل روسیه یا چین سپرده شده و بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، فعالیت‌ها را زیرنظر خواهند گرفت.
در این سناریو، آمریکا بر اسرائیل فشار خواهد آورد که آتش‌بس را بپذیرد. ایران سرگرم بازسازی خرابی‌ها می‌شود و اسرائیل نیز فرصت خواهد یافت تا حماس را تصفیه و گروه‌های نیابتی ایران را تضعیف کند.
سفر شب گذشته وزیر خارجه ایران به مسکو، نشانه‌ای از همین تصمیم احتمالی‌ست. شاید جمهوری اسلامی پیش از پذیرش آتش‌بس، چند راکت به پایگاه‌های تخلیه‌شده آمریکا پرتاب کند یا مزاحمت‌هایی نمادین در تنگه هرمز ایجاد کند – تنها برای مصرف داخلی و آرام‌سازی افکار هوادارانش.
در پایان، آن‌چه باقی می‌ماند، پیروزی قدرت‌های بزرگ است. ایران و اسرائیل تنها نقش پیاده‌نظام این بازی را بازی کرده‌اند. ایران، سال‌ها از تهدید جدی برای آمریکا خواهد افتاد و اسرائیل – این مولود استعمار – وابسته‌تر و بُرنده‌تر از همیشه، جایگاهش را در منطقه تحکیم می‌کند. روسیه هم، بهای حمایت‌اش را از آمریکا در اوکراین خواهد گرفت.
روزهای پیش‌رو، نشان خواهد داد جمهوری اسلامی کدام مسیر را برمی‌گزیند؛ جنگ فرسایشی یا عقب‌نشینی حساب‌شده…
با پوزش که از طریق ایمیل مدتی زیاد وقت است که نتوانستم برتان متن بفرستم…
حمید بیکزاد: نویسنده و پژوهشگر
درود بر رخنامه وزین جاودان
واقعا رخنامه عالی با بایگانی های عالی
بادرود فراوان سلامت باشید. اگر می شود نشانی تارنمای سرزمین آریان را نیز در میان دیگر تارنماها بنشر برسانید . ممنون .
محترم مسوولین سایت جاودان ! سپاسمندم اگر ادرس سایت مرا در جمع پیوند های تان شامل سازید.
mariadaro.com
محترم صفحه ای جاودان , لطفا آدرس اینترنتی شاد روان میر غلام محمد غبار را به این آدرس https://sites.google.com/site/mgmghobar/ تبدیل کنید که صحیح باز گردد .
با احترام و سپا س صمیمانه , دنیا غبار , دختر شاد روان غبار