آیا حاکمان و زمام داران مسلمان از نظر اسلام و شریعت اسلامی حق دارند تا ناکامی خود را در انجام وظایف و مسئولیت های شان در اشاره و استناد به آیات قرآن و احادیث نبوی توجیه کنند؟
حکم اسلام در مورد افراد و گروه های که از آدرس اسلام و به بهانۀ حاکمیت اسلام و اجرای احکام خداوند، مرتکب جنایات کشتار مردم بیگناه و مظلوم اعم از کودکان و زنان مسلمان در دارالاسلام و سرزمین مسلمانان می شوند، چیست؟
اسدالله عمرخیل والی قندوز دیروز(۲۳ میزان ۱۳۹۵)در مصاحبه با خبرنگار تلویزیون آریانا گفت:«مرگه فرمانش(فرمان مرگ) از طرف پروردگار صادر می شود و این به مرمی تعلق ندارد. ما مسلمان هستیم هر وقتی که فرمان پرودرگار صادر شد اگر در صندوق آهنی هم باشیم می میریم. کسی که کُشته می شود فرمان از طرف الله صادر شده است. در غیر فرمان الله نه توپ، نه تانگ و نه طیاره کسی را کشته می تواند.»
مسلماً اشاره و استناد والی قندوز در این اظهارات به آیه ۷۸ سوره نساء بر می گردد: أَیْنَمَا تَکُونُواْ یُدْرِککُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ کُنتُمْ فِی بُرُوجٍ مُّشَیَّدَهٍ(هر کجا که باشید شما را مرگ در می یابد هر چند در برج های آهنین و سخت قرار داشته باشید.)
ملاعمر رهبر گروه طالبان در شامگاه ششم میزان ۱۳۷۸(۲۸ سپتمبر۱۹۹۹) در پاسخ به این پرسش خبرنگار بخش پشتوی رادیو بی بی سی که پرسید: در سه سال حکومت طالبان اوضاع اقتصادی مردم به شدت رو به خرابی نهاده است، شما در بهبود وضع اقتصادی چه برنامه و تدابیری روی دست دارید؟، با لحن خشن پاسخ داد:«دا دخلکو کارندی. دا دخدای کار دی. . . . ( این کار مردم نیست. کار خدا ونداست. به کسیکه بخواهد زیاد میدهد و به کسیکه بخواهد کم میدهد. در بسیار ملک ها وضع اقتصاد خراب است.)»
روشن است که اشاره و استناد رهبر طالبان در این پاسخ به آیاتی از قرآن در مورد رزق و روزی بر می گردد: إن‌ّ ربّک یبسط الرّزق‌َ لِمَن یشأ و یقدر إنّه کان بِعبادِه خبیراً بصیراً(سور اسراء ایه ۳۰) (همانا پروردگار تو، روزی را برای هر کس که بخواهد توسعه می دهد و برای هر کس که بخواهد تنگ می گرداند و البته خداوند همیشه به حال بندگان خود آگاه و بینا است.)
عبدرب الرسول سیاف از رهبران معروف جهاد و مجاهدین رهبر حزب دعوت اسلامی افغانستان سال گذشته در تالار لویه جرگه روز تجلیل از هفتۀ شهید گفت:«انتحار کردن حرام است و کسانی که این کار را انجام میدهند در حقیقت با خدا و رسول او می جنگند. قرآن حکم می کند که چنین افرادی را با زجر بکشید، به دار بزنید و از روی زمین محوشان کنید. چرا مفتی هایی که برای حملات انتحاری و انفجاری طالبان، مشروعیت دینی میتراشند، خود بمب به کمر نمی بندند و انتحار نمی کنند؟……»
اما گلب الدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی که توافقنامۀ صلح را با رئیس جمهور غنی از راه دور امضاء کرد، در بیانیۀ ضبط شدۀ خود از این راه دور از رئیس جمهور خواست تا در جهت صلح با طالبان قبل از همه، تمام زندانی های طالبان را بدون قید و شرط رها کند. و امین کریم نمایندۀ وی در مذاکرات صلح با دولت در مصاحبه با تلویزیون خورشید در شهر کابل، حملات انتحاری حزب اسلامی را در شاه شهید و میدان هوایی در سالهای قبل، حملات استشهادی خواند و تلفات مردم بیگناه را در این حملات ادعای دروغ و فوتو شاپ شده گفت. او که در دارلکفر فرانسه اقامت دارد و نه تنها اقامت که، شهروند این دارلکفر است در پاسخ به این پرسش خبرنگار که اگر انتحار، استشهاد و برای اسلام و رضای خداوند است، چرا او تا حالا خودش عملیات استشهادی انجام نداده، گفت: در یک جهاد و مبارزه، افراد وظایف مختلف دارند.
آنچه که در این همه توجیه و تناقض مشاهده می شود، استفادۀ ابزاری از اسلام در جهت رفتار و عملکردی که افراد خود مسئول و پاسخگوی آن هستند همراه با تظاهر و ریاکاری است. به همان حدی که مردم، زجر و مظلومیت این استفادۀ ابزاری از اسلام را می کَشند و قربانی رفتار ریاکارانه می شوند، اسلام نیز گرفتار این مظلومیت است. سوال اصلی این است که چگونه می توان، هم مسلمانان، و هم اسلام را از این مظلومیت بیرون کرد و مانع ابزاری شدن دین خدا شد؟
افغانستان در مشکل تفوق طلبی قومی غرق شده است. کسانیکه طرفدار بزنجیر کشیدن اقوام مثل ازبک و تاجک و هزاره،…وغیره هستند، قرائت آنها از قران اینست که اول منافع قومی شان و بعد قرآن. که در آن نمیتوان شک داشت. صریحا” بیان داشته اند که اول پشتونوالی و بعد اسلام. از سخنان کرزی و رفتار و کردار و گفتار اشرف غنی هم به آسانی میتوان این قرائت و درک از اسلام را یافت.
“سوال اصلی این است که چگونه می توان، هم مسلمانان، و هم اسلام را از این مظلومیت بیرون کرد و مانع ابزاری شدن دین خدا شد؟”
جواب به این سوال از لحاظ عملی خیلی دشوار میباشد. ولی میتوان بجواب این سوال چنین جواب ارایه شود که اسلام وقتی از استفاده ابزاری خلاص شود که مسلمانان در مجموع شک و سوال و پرسشگری را در باره تمام مسایل دنیوی و اخروی در خود نهادینه بسازند. و هر چیز را مورد شک و سوال و سنجش قرار دهند و بعد بر اساس عقل و خرد آنرا سنجش نموده و بعد موضع بگیرند. در اینصورت هیچ کشور خارجی نخواهد توانست اسلام را منحیث وسیله استفاده نماید و هیچ مسلمانی نخواهد خودرا منحیث افزار در دست خود خواهان و نفس پرستان و خارجیها، قرار دهد.