ز یزدان سپاس و بدویم پناه
که فرزند ما شد بدین پایگاه
فردوسی بزرگ می‌دانست که فرزندان پارسی در هر گاهی می‌شوند پای‌گاهی و در هر ویرانه‌یی می‌شوند پناه‌گاهی و این است که همه‌ی ما پناه به خداییم.
مسرت دارم که با نبشتن این سپاس‌نامه از زحمت‌کشی‌های همه‌ی فرزندان رشید دست اندرکار برگزاری همایش یادمان سوگ‌واری از جان‌بازان سرزمین مان در سالنگ‌ها گرامی‌داشت نمایم. روند مردمی تاجیکان کابل-شمالی بزرگ شادمان است که جوانان فرهیخته‌ی مان در پاس داشت از دلاوران و جان‌بازان سرزمین شان با بزرگ‌مهری کنار هم می‌ایستند و از پول و توانایی‌های شان و زمان‌گذاری های برای بهینه‌سازی برگزاری همایش‌های این‌چنینی دریغ نه می‌کنند. این در زمانی‌ست که آنان از همه امکانات زنده‌گی در هر کجای جهان برخوردار اند و می‌توانند بی‌پروا از کنار رخ‌دادهای کشور گذر کنند. فرانکفورت و دگر استان‌های آلمان گواه بیش‌ترین یک‌چنتن کارنامه گزاری‌های جوانان ما اند. ۱۴ اپریل ۲۰۲۴ هم یکی از بزرگ‌ترین روی‌دادهای گاه‌شمار ایستایی رزمنده‌گان میهن ما در یادکرد از جان‌بازان شهید راه آزادی کشور ما بود که کوه پایه های هندوکشان و سالنگ‌ها را با خون‌های پاک شان رنگین ساختند. اکمل امیر، قربان‌علی بامیانی، عبدالصبور فاریابی، عبدالبصیر اندرابی، برهان‌الدین اندرابی، حسین سمنگانی و فهیم سالنگی نمادهای دلاوری و با همی کشوریْ برای براندازی گروه مزدور طالبانی بودند که مردانه شهید شدند. آنان جان‌های شیرین‌شان را فدای آزادی برای وطن در سنگرگاه های وطن کردند و همسنگران ایشان بیرق یادمان از شهدای شان را برافراشتند و فروغ فروزنده‌ی چراغ های هزاران چل‌چراغ بی‌شمار آوردگاه‌های رزم برای باز پس‌گیری کشور از بیداد طالبانی را هم‌چنان فروزان نگه‌داشتند. و هم از آمدن و بودن همه بزرگان و سروران ما کدبانان و کدبانوان گرامی ما در آن دورهمی ماندگار سپاس‌گزاری بی پایان دارم.
ارج نهادن دوباره برای همه ی شما
محمد عثمان نجیب
