با توجه به اینکه افغانستان امروز یکبار دیگر در همان برهه حساس دو دهه پیش قرار گرفته، استفاده از تجارب و درس آموختههای آن دوره باشکوه به رهبری زندده یاد قهرمان ملی احمد شاه مسعود، هزینه را کم و راه را کوتاه میسازد.
اوضاع آشفتۀ حاکم در کشور، رئیس جمهوری غنی را اخیراً واداشت تا جلسه فوق العاده مشترک با پارلمان افغانستان را برگزار کند تا از اعضای شورای ملی بخواهد برای بقای نظام و حفظ مردم سالاری در کشور، بسیج عمومی علیه نیروهای شر و فتنۀ طالبان اعلام کنند.
آقای غنی به طور بیسابقه از نمایندگان مردم در پارلمان خواست تا دست و آستین برزنند و نگذارند که نیروهای سیاه نیابتی و اجنبی، گلیم جهل و تاریکی را در افغانستان هموار سازند.
این کُنش اشرف غنی در واقع در راستای مبارزه دودهه قبل احمد شاه مسعود، قهرمان ملی کشور است. قهرمان ملی اول راه مذاکره و صحبت و گفتگو با طالبان را به پیش گرفت تا آنها متوجه شوند و در خرابی وطن آبائی خود وقتل هموطنان مسلمان خود ابزار دست بیگانگان نشوند، ولی این تلاش صادقانه قهرمان ملی نتیجهبخش نبود و طالبان خواستار تسلیمی کامل نیروهای مقاومت شدند.
این موضعگیری خشن، مستبدانه و ضدملی طالبان، زنده یاد احمد شاه مسعود را به این نتیجهگیری رساند:
1- طالبان یک گروه مزدور و اجیر اند که استقلال در تصمیمگیری خود ندارند؛
2- یگانه راه برای مبارزه با این نیروی سیاه افراطی، بسیج عمومی و مقاومت سراسری میباشد.
همان بود که جبهه مقاومت ملی برای نجات افغانستان (که بعدا به ‘جبهه ائتلاف شمال’ تحریف شد) را راه انداخت و نخبگان طرفدار استقلال و عزت افغانستان را از تمام اقوام ساکن افغانستان تحت بیرق مقاومت ملی بسیج و سازمان داد.
بنابر همان مقاومت و ایثار قهرمان ملی بود که پاکستان در صوبه ساختن افغانستان ناکام شد. زمانیکه برنامههای شوم ترورستان در تبانی با حامیانشان ناکام ماند، آنها با بکار بردن خدعه و نیرنگها مسعود بزرگ را به شهادت رساندند و افغانستان را برای جولان توسن مراد شان آماده ساختند.
دولت افغانستان طی دو دهه به اشکال گوناگون و امکانات مختلف سعی بخرج آورد تا فکر باطل مذاکره و مصالحه با طالبان را یک بار دیگر به تجربه بگیرد. متاسفانه که تمام این تلاشها ناکام و بینتیجه ثابت شد و افغانستان فعلا در همان خطی قرار دارد که دو دهه قبل قرار داشت.
اینکه چرا زمامداران دولت افغانستان از تجربه احمد شاه مسعود، قهرمان ملی کشور استفاده نبردند و زیر نام مذاکره و مصالحه، طالبان را تا این حد فربه ساختند، قابل بحث و بررسی جداگانه میباشد.
