در مورد امنیت
لابیگر های طالبان زمزمه می نمایند که گویا طالب در افغانستان امنیت را آورده است. در این جا میتوان گفت که طالب شاید امنیت طالبی را صرف به ده فیصد مردم افغانستان آورده باشد، ولی باقی نود فیصد نفوس افغانستان از بی امنیتی رنج میبرند. درد آور تر اینکه دوشیزگان افغانستان از نعمت تحصیلات بالاتر از دوره ابتدائی و زنان مستعد به کار ، از نعمت کار و آزادی محروم ساخته شده اند.
درست است که در شاهرا ها دیگرگروهای دزد و انتحاری وجود ندارند. ولی از خود سوال کنید که چند فیصد مردم افغانستان توان پرداخت کرایه سفر را دارند که دست به سفر بزنند؟ و یا میگویند که اگر جوال پول هم نزد کسی باشد میتواند مطمئن درهر جای افغانستان سفر نماید. از خود سوال کنیم که چند فیصد مردم افغانستان دارای پول اند که آنرا انتقال نمایند، با خوشبینی میتوان گفت شاید فقط ده فیصد. آیا امنیتی که برای ده فیصد نفوس باشد و باقی نود فیصد از امنیت بی بهره باشند، میتوان آنرا امنیت نامید.؟
همین حالا بیکاری و بی روز گاری زنان و مردان افغانستانرا تهدید می کند. بدون کار و بدون عاید و در آمد زندگی کردن بی امنیتی بزرگی به حساب می آید. همین قسم نود فیصد مردم افغانستان را اهریمن گرسنگی تهدید میکند. کسیکه تحت تحدید گرسنگی قرار داشته باشد، از کجا میتوان آنرا در امنیت بشمار آورد. کسانیراکه در تشویش سیر کردن شکم خود و اولادهای خود باشندُ کجا میتوان گفت که از امنیت برخوردار اند. جوانان افغانستان از تحصیلات علوم مثبته ساینس و تکنالوجی محروم اندُ. بی آیندگی و آینده تاریک دختران و پسران جوان ما را شدیدآ تحدید می کندُ دختران و جوانان ما از کجا احساس امنیت نمایند. از بی امنیتی خطرات را قبول نموده و به کشور های خارج سرگردان میشوند. چنانچه در این اواخر ما دیدیم که حتی ایران و پاکستان حاضر نیستند که حتی آنهارا به کارهای پائین از استعداد و ظرفیت شان بگمارند و با ده ها تحقیر و توهین جوانان مارا از کشور خود اخراج می نمایند. پس امنیت را آنها در کجا احساس خواهند کرد.؟ عرضه خدمات صحی در نازلترین سطح خود قرار دارد و ترس از مریضی و بی دواپی مردم مارا تحدید میکند.
( اگر نفوس افغانستان را به 30 ملیون تخمین بزنیم، ده فیصد آن سه ملیون تن و نود فیصد آن 27 ملیون تن میشود)
به این حساب به اطمینان میتوان گفت که در افغانستان امنیت وجود ندارد و اکثریت مطلق ۹۰ فیصد مردم افغانستان گرفتار بی امنیتی بوده و از بی امنیتی رنج می برند.
اصل مطلب
از غصب قدرت و اداره دولتی توسط طالبان به همکاری زلمی خلیلزاد وحامد کرزی واشرف غنی چار سال میگذرد . در این چارسال مردم درد دیده افغانستان فقر و بیکاری و ستم مذهبی و محرومیت استخوان سوزی را تحمل نموده اند وبالخصوص بانوان و دوشیزگان افغانستان که زیاد تر از پنجاه فیصد نفوس افغانستان را تشکیل میدهند، به عوض اینکه این پنجاه فیصد دوشا دوش مردان در عمران و آبادی کشور خود سهم داشته باشند، آنهارا از حق کار و آزادی محروم گردانده اند. که این خود اوج سیه روزی و بدبختی افغانستانرا نشان میدهد. مردم افغانستان باید بدانند که زیر اداره و رهبری این گروه متحجرو عقب گرا افغانستان یک قدم به طرف آبادی و پیشرفت گام برداشته نخواهد توانست و برعکس مصیبت و بدبختی و عقبمانی مردم افغانستان استخوان سوز تر و درد آور تر خواهد شد.
آدم که به طرز فکرو شیوه حکومت داری طالبان می بیند، به این فکر می افتد که رهبری طالبان شاید از مردمان این دنیا نباشند، بدلیل اینکه در میان انسانهای امروزی هیچ گروهی تا این حد عقبگرا و دشمن به وطن و مردم خود نبوده اند. وظیفه اساسی دولت غمخواری و تامین نیازمندی های مردم واعمار اجتماع شایسه و انسانی میباشد . تا این حد وحشت و تا این حد دشمنی با وطن در تصور انسان نمی گنجد. همه شاهد هستیم که علمای جهان اسلام همه به یکصدا اعمال طالبانرا غیر اسلامی خواندند. ولی باز هم هیت رهبری طالبان به این اعمال غیر اسلامی خود تاکید و پافشاری دارند. پافشاری طالبان در دکم اندیشی و عقب گرائی این گمانه زنی را تقویت می بخشد که:
1- شاید از افغانستان نه باشند، بدلیل اینکه در دنیا هیچ مسلمانی پیدا نخواهد شود تا این حد به وطن و هموطنان خود جفا نموده و خیانت و دشمنی ورزند.
2- اینکه افغانستانی اند ولی خودرا در اجاره خارجی ها قرار داده اند. شواهد و علائم به دقت نشان میدهد که این گروه در خدمت استخبارات پاکستان قرار دارد. میتوان گفت که استخبارات پاکستان منحیث فلیال استخبارات امریکا و انگلیس در منطقه قادر به اجرای معجزه است. به مهارت و معجزه استخبارات پاکستان متوجه شوید که یکی از کرنیل های خودرا زیر نام هبت االله توظیف نموده و از نام او فرامین صادر میکند. در حالیکه وزیر داخله و وزیر دفاع از این فرمانها در زیر لب شکایت دارند، ولی نمیتوانند عملی از خود نشان دهند. سوال ایجاد میشود این کدام نیرو است که مانع عمل و عکس العمل قاطع وزیر دفاع و وزیر داخله آنها در مقابل فرامین غیر اسلامی و دور از منطق امروزی کرنیل هبت الله شود؟ جواب خیلی ساده و روشن است، استخباران پاکستان اجازه نمیدهد که آنها بتوانند عمل قاطع علیه فرمانهای غیر منطقی ملاهبت الله نشان دهند.
3-مردم افغانستان مطمئن باشند که زیر اداره و رهبری طالبان افغانستان یک قدم به سمت پیشرفت و ترقی حرکتی نخواهد داشت. فکر طالبان فکر کهنه و پوپنک زده است. شما به این تناقض توجه فرمائید که طالبان از موتر های مدرن و تیلفون های جیبی و یا سایر وسائل محصول دست آورد های ساینس و تکنالوجی معاصر استفاده میبرند و لی فکر و نظر خود را با پیشرفتهای ساینس و تکنالوجی همنوا نساخته و فکر و نظر شان مربوط به زمان شتر و شمشیر میباشد. اگر طالبان وطن و مردم خودرا دوست دارند به وطن و مردم خود صادق باشند، ازین دوگزینه یکی را انتخواب خواهند نمود:
اول اینکه به عصر شتر و شمشیر برگردند، یعنی موتر های مدرن و موبایل ها و سلاحهای امریکائی را به دور اندازند یعنی وظایف جنگی خودرا به عوض تفنگ با شمشیر ووظائف زرهی و موتوریزه تانک و موتر های زرهی را با شتر وارتباط مخابراتی را به عوض تیلفون با قاصد انجام دهند.
دوم اینکه به حال وطن و مردم خود فکر کنند و دل بسوزانند، یوغ بردگی پاکستانرا از گردن خود دورسازند، به دستآورد های ساینس و تکنالوجی و ایجابات جامعه امروز رو آورند.
اگر به گزینه دوم رو آورند اسلام را جذاب نشان خواهند داد و افغانستانرا در جاده ترقی و پیشرفت و خود کفائی رهنمون خواهند شد که در این صورت افتخار تاریخی را کمائی و نام نیک خودرا در تاریخ افغانستان به خط طلائی ثبت خواهند کرد.
حالا از نخبه های افغانستان سوال میشود، که آیا ممکن خواهد باشد که طالبان به گزینه دوم رو آورند؟
جواب بصورت قطع منفی میباشد. پس در اینصورت چرا نخبگان به خرد رو نمی آورند و به سازمانهای مقاومت به عیوض انتقاد های ناموجه و منفی بافی های بی مورد، یاری نمی رسانند. و مردم خودرا آگاه نمی سازند که همه بخاطر سرنگونی طالبان بسیج شده و به قیام عمومی دست بزنند.
قیام عمومی مردم افغانستان زیر رهبری منظم و سازمان یافته نیروهای مقاومت یگانه راه موثر و زود ثمر برای سرنگونی طالبان و ایجاد حکومت عبوری و بعد برگذاری انتخوابات دموکراتیک وتشکیل دولت قانونی خواهد باشد.
به پیش به سوی سرنگونی طالبان
