دیدگاه اهل سنت به واقعه کربلا و یزید بن معاویه رض

واقعه کربلا یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین رویدادهای تاریخ اسلام است که در سال ۶۱ هجری (۶۸۰ میلادی) رخ داد. این واقعه نه تنها به عنوان یک حادثه تاریخی، بلکه به عنوان نمادی از ایستادگی حضرت حسین رض و یارانش در برابر ظلم و فساد مورد توجه قرار گرفته است.

دیدگاه اهل سنت در مورد قتل حسین رض:

اهل سنت به امام حسین (رض) احترام می‌گذارند و او را یکی از شخصیت‌های بزرگ اسلام می‌دانند.

شیخ ابن تیمیه رح می گوید: بدون شک او مظلوم و شهید کشته شده است، قتل حسین از جمله بزرگترین معصیت است برای کسی که او را کشت و یا به قتلش کمک کرد یا به این عمل راضی بود. این معصیت نه تنها به اهل او بلکه به مسلمانان دیگر نیز آسیب رسانده است.

 این قتل، شهادت و ارتقای درجه و بلندی منزلت حضرت حسین رض در نزد خدایش است. او و برادرش از خدا خوشبختی‌ای را دریافت کردند که تنها با این نوع بلایا به دست می‌ آمد که یکی مسموم شد و دیگری کشته شد تا بدین وسیله به منزلت سعادت و زمره شهیدان نائل شدند.»

ابن کثیر نیز می‌گوید: «هر مسلمانی باید از قتل او متاثر شود، زیرا او از سادات مسلمانان و علماء صحابه و پسر دختر رسول خداست که بهترین دختران اوست. او عابد، شجاع و سخاوتمند بود.»

بدون شک قتل امام حسین از بزرگترین گناهان است که عامل آن، راضی به آن و کمک‌کننده به آن همه‌ی شان مستحق عذاب خداوند است.

نظریات علمای اهل سنت در مورد یزید:

بسیاری از اهل سنت رفتار یزید را در واقعه کربلا ناپسند می‌دانند و به او انتقاد می‌کنند که یک عمل بسیار شنیع و غیر انسانی را مرتکب شده است.

بی‌شک یزید از اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نیست و از تابعین به احسان نیز نمی‌باشد. در دوران خلافت او، وقایع بزرگی رخ داد که از بزرگ‌ترین آن‌ها قتل حسین بن علی (علیهماالسلام) است که به دست سپاه عبیدالله بن زیاد انجام شد. این واقعه مشهور است و در تاریخ ذکر شده است. از زشت‌ترین کارها این بود که آن‌ها حسین و گروهی از اهل بیت او را از آب محروم کردند و به بدترین شکل ممکن آن‌ها را کشتند و سرهایشان را به یزید از عراق به شام فرستادند. گفته شده که او از این قتل خوشحال شد، اما بعدها پشیمان شد.

از دیگر جنایات او این است که سپاهی به مدینه‌ی پیامبر (ص) فرستاد و به یکی از فرماندهانش دستور داد که شهر را به مدت سه روز غارت کند. او این کار را انجام داد و در این واقعه بسیاری از صحابه و تابعین کشته شدند و فواحش زیادی مرتکب شدند.

با این حال، محققان از علمای اهل سنت یزید را تکفیر نمی‌کنند و امر او را به خدا واگذار می‌کنند.

نظری که ما داریم این است که باید از سب و لعن او پرهیز کرد، زیرا لعن مسلمان مشخصی جایز نیست و نمی‌توان گفت “رضی‌الله‌عنه” درباره‌ی او. او نه صحابی است و نه تابعین به احسان. شیخ الاسلام ابن تیمیه در مجموع الفتاوی می‌گوید: “این اعتقاد اهل سنت و امامان امت است که او نه باید سب شود و نه باید دوست داشته شود.” صالح بن احمد بن حنبل می‌گوید: “به پدرم گفتم: گروهی می‌گویند که آن‌ها یزید را دوست دارند. پدرم گفت: آیا کسی که به خدا و روز قیامت ایمان دارد، یزید را دوست دارد؟”

روایت شده که از او پرسیدند: آیا حدیثی از یزید بن معاویه می‌نویسی؟ او گفت: نه، و هیچ ارزشی ندارد، آیا او نیست که با اهل مدینه این کارها را کرده است؟

یزید در نظر علمای ائمه‌ی مسلمانان، پادشاهی از پادشاهان است که نه او را به خوبی دوست دارند و نه لعن می‌کنند؛ زیرا آن‌ها دوست ندارند که مسلمان مشخصی را لعن کنند. بخاری در صحیح خود از عمر بن خطاب (رضی‌الله‌عنه) روایت کرده که مردی به “حمار” معروف بود و زیاد شراب می‌نوشید و هر بار که به پیامبر (ص) آورده می‌شد، او را می‌زدند. مردی گفت: “لعنت خدا بر او، چه زیاد به پیامبر آورده می‌شود.” پیامبر (ص) گفت: “او را لعن نکنید؛ چون او خدا و رسولش را دوست دارد.”

و ذهبی در “سیر أعلام النبلاء” در ترجمه‌ی یزید بن معاویه می‌گوید: “یزید از کسانی است که نه ما او را سب می‌کنیم و نه او را دوست داریم.”

اعمال که اهل سنت در روز عاشورا قائل اند:

در روز عاشورا، اهل سنت به نوعی به این واقعه توجه دارند و اعمال زیر را انجام می‌دهند:

 روزه‌داری: بسیاری از اهل سنت در این روز، روزه می‌گیرند که در احادیث گهربار آمده که پیامبر ص این روز را، روزه می‌گرفتند، این عمل به یاد روزه‌داری موسى (ع) در روز عاشورا انجام می‌شود.

مراسم دعا و تلاوت قرآن: برگزاری مراسم دعا و تلاوت قرآن به منظور طلب مغفرت و رحمت برای تمام مسلمانان.

یادآوری واقعه: برگزاری جلسات و سخنرانی‌هایی برای یادآوری پیام‌های عاشورا، با تأکید بر وحدت مسلمانان و پرهیز از تفرقه.