روزانه ممکن این ضرب المثل را٬ بگویم یا بشنویم که شف شف نگو٬ بگو شفتالو٬ منظور ما در سیاست از شفتالو عبارت از منافع عامه یا خیر عمومی که شف شف آن٬ هنرهای چون حیله و مکر یا تمثیل های دروغین سیاست مداران می باشد که در نتیجه: شفتالو یا همانا نفع عمومی به نفع خصوصی تنازل می کند.
که تار و پود یا فلسفه دولت در خدمت عبارت از رفع نیازمندهای اجتماعی می باشد. که با افکار قومی و سمتی بودن یا شدن٬ بستر را برای مجریان مهیا می سازیم٬ تا منافع عامه را دزدی کنند. از طرفی اسطوره سازی در ماهیت مردم سالاری را نفی می کند. از این جهت سالانه در ایالات متحده آمریکا٬ بین هزار تا یک هزار و پنجصد انتخابات برگزار می شود. یعنی همه انتخابات به مفهوم انتخاب فرد اول یا نمایندگان مردم نیست. بلکی به این معنا می باشد که در همه امور فرد گرایی منتفی شده و نظر یا ایده ها به رای سپرده شده و الزامی می شود. بطور مثال: انتخاب مدیر مکاتب یا انتخاب رییس باشگاه ورزشی و امثالهم …
و در جامعه سیاسی احزاب مردمی به مفهوم اینکه: رهبر حزب٬ از طرف اعضاء انتخاب شده و ماقبل انتخابات در حیطه اساسنامه حزب٬ برنامه خودرا به اعضاء اعلان می دارد. اما متاسفانه در جامعه سیاسی ما٬ احزاب تک رهبری قومی و موروثی می شود٬ که در نتیجه ماهیت مردم سالاری را٬ از بین میبرد.
در چنین حالت احزاب با مجریان قدرت در طول بیست سال جمهوریت٬ در دزدی منافع عامه شریک بودند. و فکر نکنم به مانند اشرف غنی شف شف گوی شفتالو دزد٬ در تاریخ افغانستان تجربه شده باشد – که تنها در بخش هوانوردی که خودم شاهد بودم و می دیدم اعضاء تیم دولت ساز غنی٬ چطور با بی حیای تام دزدی می کردند. و دزدی که به مثابه خیانت ملی محسوب می گردد یعنی انتقال قدرت در ۲۰۲۱ به طالبان و رابطه غنی و طالبان از رفتن انتخابات به دور دوم در ۲۰۱۴ شروع می شود. و طالبان از نقطه ضعف غنی٬ یعنی حریف داری وی با رقیب سیاسی اش در درون نظام همانا دکتر عبدالله٬ بسیار استفاده کردند. که نظام تا ۲۰۱۹ متلاشی شده بود و می توان مذاکره آمریکا با طالبان را٬ ناشی از ناکامی جمهوریت به سبب احزاب تک قومی و مجریان دزد دانست.
