جان مک کین رئیس کمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا در راس هیئتی بلندپایه، پس از سفر ۲ روزه خود به پاکستان و دیدار با سران این کشور شب گذشته وارد کابل شد. آقای مک کین پس از دیدار با «نواز شریف» نخست وزیرپاکستان، قمر جاوید باجوه فرمانده اردو و «سرتاج عزیز» مشاور سیاست خارجی نخست وزیر آن کشور در مصاحبه با تلویزیون دولتی پاکستان گفت که بدون همکاری اسلام آباد، صلح در افغانستان برقرار نخواهد شد.
وی پس از دیدار با سران پاکستان گفته است که روابط اسلام آباد- واشنگتن بیش از گذشته اهمیت یافته است. همچنان نواز شریف نیز در دیدار با سناتورهای آمریکایی گفته است که مشارکت قوی بین پاکستان، آمریکا و افغانستان لازمه دست یافتن به صلح پایدار در افغانستان شمرده می شود.
با در نظرداشت بیانیه مشترک منتشر شده از سوی دفتر نخست وزیری پاکستان، از روند صلح در افغانستان به رهبری دولت کابل اعلام حمایت کرد. گردیده است باید توجه داشت که سفر سناتورهای آمریکایی به پاکستان در زمان صورت میگیرد که امریکا آماده می شود تا استراتیژی جدید خویش را در مورد ماموریت نظامی آن کشور به افغانستان اعلان نماید. نه تنها جان مک کین و نواز شریف بلکه مشاور نخست وزیر پاکستان سر تاج عزیز در نیز پس از دیدار با سناتورهای آمریکایی گفته که مشارکت استراتژیک بین پاکستان و آمریکا برای تامین صلح و ثبات در منطقه و افغانستان فراتر از آن است که تصور میشود. سرتاج عزیز به این باور است که پاکستان به حمایت از تلاش‌ها برای تامین صلح و ثبات پایدار در افغانستان ادامه خواهد داد. به گفته آقای عزیز نشست‌های چهارجانبه افغانستان، پاکستان، آمریکا و چین سند موثر و معتبری برای تامین صلح و رفاه اقتصادی در افغانستان شمرده می شود. از سوی دیگر آقای جان مک کین بعد از رسیدن به کابل صبح امروز با فرمانده کل ارتش پاکستان دیدار و گفتگو داشته است رئیس کمیته نیروهای مسلح آمریکا در دیدار با فرمانده نیرو های خارجی در کابل گفته است امنیت و ثبات در افغانستان وابسته به تلاش نیرو های مسلح افغانی و ایجاد حکومت با ثبات در افغانستان شمرده می شود این امر بدون همکاری جامعه جهانی و مشارکت ملی تمام نیرو های مطرح در افغانستان امکان پذیر نیست، در این نشست «مک کین» استراتژی گذشته ای آمریکا در افغانستان را به باد انتقاد گرفت و گفته است سنای آمریکا معتقد است که واشنگتن بعد از ۱۶ سال حضور نظامی در افغانستان، هنوز استراتژی مشخصی برای پایان بخشیدن به این جنگ ندارد. وی اظهار امید نموده تا امریکا بتواند بزودی استراتیژی خویش را بخاطر تحکیم صلح و ختم تروریزم در افغانستان اعلان نماید از سوی دیگر در حال حاضر بعضی از مقامات امریکایی به صراحت اعتراف کرده اند که امریکا با استراتژی های فعلی در افغانستان قادر به پیروزشدن در این جنگ نخواهد شد . به باور نویسنده آنچه که در حال حاضر در افغانستان حکم فرما است اگر دولت دونالد ترامپ قادر به دستیابی به استراتژی مشخص و نیرومندی بزودی در رابطه به خاتمه جنگ در افغانستان نشود تروریزم دامن امریکا و کشور های دیگر را نیز خواهند گرفت در شرایط موجود مقامات امریکایی بدرستی می دانند که حکومت وحدت ملی از اتحاد درونی خیلی می لنگد رئیس جمهور غنی نظام متمرکز و ریاستی را بهترین شیوه کشور داری میداند و شریک دیگر آقای عبدالله عبدالله حکومت غیر متمرکز و پارلمانی را بهترین شیوه میداند و از سوی دیگر امریکای که با شعار مبارزه با تروریزم و آوردن دمکراسی به افغانستان آمده بود حالا بدرستی میداند که هم در تحقق دمکراسی و هم در مبارزه با تروریزم عملاً شکست خورده اند سیاست مداران افغانستان و امریکا باید بدانند که سیاست خارجی تغییر نظام اجباری بدون اجماع ملی آن هم از طریق لویه جرگه که در قانون اساسی تعریف شده است کار آسانی نیست در چنین شرایطی بهتر است امریکا تعاملات سیاسی خود را با سران کشورها به نوع رفتار آن‌ها با مردم کشورهایشان مشروط نماید اما این به آن معنی نیست که این سیاست در تمامی شرایط جواب می‌دهد. در افغانستان بعضی ها به این باور هستند که حاکمیت موجود را امریکایی ها بر مردم افغانستان تحمیل کرده اند اگر واقعیت چنین باشد امریکایی ها باید باور داشته باشند تحت فشار قرار دادن مردم جهت پذیرش ارزش‌های آمریکا، و باور های انها با این شخص و آن شخص در رهبری یک کشور موانعی را در روند توانمند سازی امریکا در جهت پیشبرد منافع امنیت ملی و منافع اقتصادی دراز مدت آن کشور ایجاد خواهد کرد. بهتر است حکومت داری خوب بر آمده از باور های ملی و حقوق بشر، هسته سیاست خارجی آمریکا را تشکیل دهد نه پذیرش این فرد و آن فرد به باور نویسنده بسیار احمقانه است که امریکایی ها بخصوص آقای جان مک کین رئالیسم را با ایده آلیسم ناسازگار دانسته و قدرت و ثروت خود را درست محاسبه ننماید امریکایی ها باید بدانند ثروت و قوت نظامی وانمود با عدالت، اخلاق و وجدان محدود می شوند. ای کاش سیاست امریکا بر مردم سالاری استوار میبود اما به عقیده من سیاست خارجی آمریکا حداقل از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون، مبتنی بر همکاری و تعامل با کشورهای اقتدارگرا و حتی رژیم‌های دیکتاتوری و شخصیت های وابسته به آن کشور استوار بوده است. زیرا از این طریق منافع ملی امریکا تامین شده است. نمونه بارز آن، همکاری امریکا با عربستان سعودی است که گردن مردم خود را بیشتر از داعش می زند. با تروریست پروری ریشه و پیشه آن است.
ایالات متحده در طی سالهای گذشته از ژنرال ها در آمریکای جنوبی حمایت کرده، کسانی که مرتکب جنایات وحشتناکی در کشورهای خود شده اند، اما جهت مذاکره با کشور های که توان خرید سلاح های کوشنده ای امریکا را ندارند هرگز تامل نکرده است. اغلب مواقع زمانی که هیات دولت چین با هیات دولت امریکا دیدار می کند، ابتدا هیات دولت امریکا سوء استفاده چین از حقوق بشر را بیان کرده سپس هیات دولت چین به نوبه خود ضررها و آسیب های سرمایه داری را ذکر می کند. پس از تکمیل رقص حقوق بشر، مقامات دو کشور در مورد موضوعات سیاسی و اقتصادی با یکدیگر گفتگو می کنند. امروز آقای مک کین طی صحبتی از ارزش های دمکراسی و حقوق بشر در افغانستان یاد آوری کرد و گفت اما به عقیده من حفظ و ارتقاء حقوق بشر به عنوان هسته اصلی سیاست خارجی امریکا این واقعیت را مطرح نمی کند که ارتقاء حقوق بشر شریف است زیرا ممکن است ابزار رسیدن به آن شریف و انسانی نباشد. تفاوت اخلاقی زیادی بین ارتقا وضعیت حقوق بشر از طریق ابزار غیرمرگبار همچون دیپلماسی عمومی، آموزش رهبری، تبادل فرهنگی و حتی تحریم‌های هوشمندانه با تغییر نظام کشورهای دیگر با توسل به اعمال فشار وجود دارد. این چنین تغییراتی معمولا منجر به هزینه های بالای انسانی و اقتصادی می شوند . شاید برخی ادعا کنند، باید در ازاء آزادی هزینه داد، اما باید گفت که در اغلب موارد تغییر نظام اجباری به نفع ا منجر به ایجاد حکومت های جدید مستبد یا ناکارآمد می شود.
آمریکا به هر دلیلی که بود به افغانستان آمد تا در این کشور باقی ماند تا دموکراسی لیبرال را در آن مستقر سازند. اما باید گفت که هزینه‌های انسانی برای مردم افغانستان بسیار هولناک و تکان دهنده بوده است و از آن زمان تاکنون ده ها هزار نفر جان خود را از دست داده و میلیون‌ها نفر نیز آواره شده اند و ثبات و امنیت به این کشور بازنگشته است مداخله. بشردوستانه امریکا در لیبیا منجر به تغییر نظام اجباری شد و در نهایت جنگ خونین داخلی به همراه داشت. و تا هنوز ادامه دارد. آمریکا این مسئله را نادیده گرفت که شبه‌نظامیانی را که نیروهای طرفدار دموکراسی می‌دانست، مرتکب جنایات بسیاری از جمله پاکسازی قومی شدند. افغانستان بعد از گذشت ۱۷ سال از استقرار دموکراسی در آن، به عنوان فاسد ترین دولت جهان معرفی شده و این کشور یکی از ناامن ترین کشورهای دنیا به شمار می رود.
نیروهای نظامی ایالات متحده در افغانستان هنوز حضور دارند اما قادر نیستند نیروهای تروریستی در آن را نابود کنند. یکی از دلایل ادامه جنگ و ناآرامی در افغانستان این است که آمریکا علاقمند به قدرت رسیدن زمامداران ملی نیست .
نتیجه : سیاست های امریکا تا کنون در مورد پاکستان مغلق و پیچیده است من باور ندارم امریکا بزودی از حمایت پاکستان دست بردار شوند. مسئولین افغانستان هم خیلی خوشباور نباشند آنچه که در حال حاضر باید به آقای جان مک کین و هئیت همراه شان رهبران حکومت افغانستان سفارش نمایند اینطور خلاصه می شود .
۱.امکانات و تسهیلات که از طرف پاکستان با گروه های تروریستی بشمول گروه حقانی ادامه دارد هر چه عاجل قطع گردد
- برای مخالفین مسلح دولت افغانستان در هیچ نقطه ای از خاک پاکستان اجازه فعالیت و گشت و گذار داده نشود.
- اگر پاکستان خود توان سر کوب گروه های تروریستی ضد دولت افغانستان را ندارد به دولت افغانستان و قوت های خارجی اجازه دهد تا قرار گاه های گروه های تروریستی را در خاک پاکستان مورد حملات هوایی و زمینی قرار دهند
- به هئیت امریکایی گفته شود در حالیکه پاکستان دست از مداخله در امور افغانستان بر ندارد مانند گذشته فریب کارانه عمل نماید تعذیرات اقتصادی ، سیاسی و امنیتی علیه پاکستان وضع گردد امریکا بدون معطلی کمک های مالی خود را با پاکستان قطع نماید و به شورای امنیت ملل متحد فشار وارد گردد تا پاکستان را منحیث یک کشور حامی تروریزم معرفی کنند در غیر آن با این رفت و آمد ها مشکل ما هرگز بزودی حل نخواهد شد .
