مشخص نیست آمریکا و انگلیس از جنگ افغانستان به عنوان یک سناریو استفاده می کنند و خود باعث طولانی‌تر شدن آن می شوند و یا این که واقعاً در باتلاق این جنگ نافرجام گیرافتاده اند.
هر دو نظریه موافقان و مخالفان خاص خود را دارد ولی به هرحال جدا از این نظریه پردازی، چند واقعیت را نمی‌توان نادیده گرفت.
۱- جنوب افغانستان به کشتارگاه سربازان خارجی تبدیل شده است.
۲-فرماندهان نظامی آمریکا و ناتو در حال از دست دادن کنترل جنگ هستند.
۳- طالبان و القاعده در یک عملیات نقل و انتقال منظم و محرمانه، بخشی از نیروهای جنگی خود را به مناطق شمال و شمال شرق افغانستان اعزام کرده اند.
۴- افکار عمومی در غرب به شدت علیه حضور سربازان غربی در جنگ افغانستان برانگیخته شده است.
۵- اوضاع جاری به گونه‌ای است که دستور جزئی‌ترین عملیات های جنگی از سوی فرماندهان خارجی صادر می شود.
۶- نفرت و انزجار مردم از حضور غیر موثر و جنگ افروزانه خارجی ها در افغانستان به بالاترین حد خود رسیده است.
در ۹ ماه سال جاری میلادی، تعداد سربازان خارجی کشته شده در جنگ افغانستان به مراتب بیشتر ازتلفات آنها در عراق بوده است، چنان که در دوم شهریورماه با کشته شدن پنج سرباز آمریکایی در جنوب افغانستان، تعداد نظامیان خارجی کشته شده در افغانستان از آغاز سال جاری میلادی تاکنون (درمدت ۹ ماه) به ۳۶۰ تن رسید.
بیشتر از دو سوم این سربازان کشته شده را سربازان آمریکایی تشکیل می دهند و انگلیسی ها از این لحاظ در جایگاه دوم قرار دارند.
نگرانی دولت ها و افکار عمومی جامعه غرب تنها از ناحیه سربازانی نیست که تا به حال کشته شده اند بلکه نگرانی بیشتر آنها از روند رو به رشد این کشتار است که هر ماه نسبت به ماه قبل، خونین تر و وحشتناک تر اعلام می شود.
در حال حاضر آمریکایی‌ها و انگلیسی ها در نقطه بحرانی و پرخطر جنوب افغانستان دقیقاً با همان مشکلی روبرو هستند که سربازان ارتش سرخ شوروی در اواخر سالهای اشغال خود با آن مواجه بودند.
هیچ جا برای آنها امن نیست و از پشت هر تخته سنگ یا از کنارهر خانه ای بر آنها شلیک می شود. قدم به قدم کنار جاده ها و راههای صعب العبور کوهستانی ممکن است مین گذاری شده باشند.
این شورشیان مسلح اکنون توانسته‌اند دامنه ناامنی ها و آشوب ها را به شمال افغانستان نیز گسترش دهند. در چهارم شهریور ماه، دو گروه رقیب محلی در شمال افغانستان که با یک دیگر منازعات شخصی داشتند در انظار عامه و در محلی مزدحم در داخل شهر با هم درگیر شدند که در نتیجه آن چند نفر از جمله یک سرمایه دار معروف به قتل رسیدند. باز هم در دوم شهریور ماه، عده ای از افراد وابسته به طالبان در منطقه “بلخ ” واقع در ۲۰ کیلومتری غرب “مزار شریف ” قصد داشتند خودرو مملو از مواد منفجره را منفجر کنند که خودرو مذکور از سوی مردم شناسائی و به پلیس اطلاع داده شد.
خودرو مذکور قبل از انفجار به تصرف نیروهای پلیس در آمد و یک نفر از عوامل اصلی ماجرا که قصد انفجار خودرو را داشت دستگیر و بقیه اعضای این گروه متواری شدند.
از آنجائی که افغانستان در حال حاضر عملآ در خلاء قدرت به سر می برد و رئیس جمهور و سایر اعضای کابینه و مقامات ارشد دولتی به عنوان سرپرست ایفای وظیفه می کنند، لذا گروه های شورشی و باندهای جنائی و ماجراجو با استفاده از این وضعیت شکننده، فعالیت های جنایی و خرابکارانه خود را در تمام مناطق افغانستان از جمله درشمال افغانستان شدت بخشیده اند.
این حوادث به مثابه زنگ‌های خطر در شمال افغانستان است و همه از خود می پرسند که چرا نتیجه قطعی انتخابات مشخص نمی شود،
چرا تکلیف ملت را روشن نمی کنند، این وضعیت آشفته و آسیب پذیر و حالت فقدان نظم و قانون و خلاء قدرت تا کی باید وجود داشته باشد؟
طالبان در ولایات شمالی نیز مانند ولایت های جنوبی، در مناطق کوچک تحت کنترل خود واحدهای حکومتی، والی، فرماندار، قاضی و ادارات اخذ وجوهات و غیره تشکیل داده اند.
در ولایت بلخ نیز در منطقه “چاربولک ” و “نوشهر ” در فاصله ۳۰ کیلومتری غرب شهر مزار شریف، این دستگاه های طالبانی ایجاد شده و والی، فرماندار و قاضی دادگاه نیز تعیین شده‌اند.
هرگاه وضعیت به همین منوال ادامه یابد دیر یا زود پرچم‌های سفید طالبان، آشکارا در روستاها، بخش‌ها و فرمانداری های شمال افغانستان برافراشته خواهد شد، چنانکه در چندین ولسوالی ولایت “قندوز ” و در منطقه “غورماچ ” ولایت “فاریاب ” این پرچم ها به چشم می خورند.
زمان در حال سپری شدن است و به نظر می رسد در شرایط کنونی اوضاع کاملا به نفع طالبان به پیش می رود و هرگاه تدبیری اندیشیده نشود وضع از این هم بدتر خواهد شد.
