خبر و دیدگاه
ابراز همدردی با خانوادههای شهدای راه آزادی، شهید جنرال اکرامالدین سریع و قوماندان محمد امین الماس
امروز، ۲۸ دسامبر، از ساعت دو بعد از ظهر تا شش عصر به وقت اروپا مرکزی، نشستی آنلاین با حضور شمار زیادی از هموطنان ما برای سوگواری و ابراز همدردی با خانوادههای شهدای راه آزادی، شهید جنرال اکرامالدین سریع و قوماندان محمد امین الماس برگزار شد. این نشست با حضور شماری از مقامات بلندپایه جمهوریت پیشین، رهبران سیاسی، و چهرههای جبهات مقاومت و آزادی دایر گردید.
در این مراسم، چهرههایی چون مارشال عبدالرشید دوستم، یونس قانونی، احمد ضیا مسعود، یاسین ضیا، احمد مسعود، حبیبالرحمن سیاف، داکتر شاهجهان، سید ابراهیم عماد، جانآغا جلالی، اقبال صافی، یونس نجفیزاده و عبدالحکیم صافی – مامای مرحوم جنرال سریع – حضور داشتند. همچنان نامهای اسماعیل خان، عطا محمد نور، خالد پشتون و الحاج حفیظالله سلطانی در فهرست سخنرانان درج بود؛ هرچند خالد پشتون در نشست حضور نیافت و اما پیامهای عطا محمد نور، اسماعیل خان و حفیظالله سلطانی توسط اقای حسینی، فریبا تاجیک و حسام تالقانی به خوانش گرفته شد.
در پرده نشست، تصویر الماس زاهد ظاهر میشد؛ بهگونهای که گویا این مراسم از سوی شورای سراسری شمالی بزرگ برگزار شده باشد. برنامه با سخنان خانم مریم جان پروانی آغاز گردید و سپس تا پایان، توسط آقای مهدی و فریبا جان اداره شد. در آغاز، شمار اشتراککنندگان اندک بود، در میانه نشست تعداد حاضرین به ۲۶۳ تن رسید و در دقایق پایانی حدود ۱۹۰ تن در جلسه باقی مانده بودند.
پس از تلاوت آیاتی چند از قرآن کریم، دگرجنرال حبیب حصاری به نمایندگی از خانواده مرحوم صحبت کرد و سپس الماس زاهد و احمد مسعود سخن گفتند. متعاقب آن، قاری دیگری تلاوت نمود و بعد نوبت سخن به مارشال عبدالرشید دوستم داده شد که بخش قابل توجهی از وقت نشست را با سخنان طولانی و تکراری به خود اختصاص داد. پس از ایشان، بهترتیب یونس قانونی، یاسین ضیا، حبیبالرحمن سیاف، احمد ضیا مسعود، سید ابراهیم عماد، جانآغا جلالی، اقبال صافی و یونس نجفیزاده صحبت کردند و در پایان، عبدالحکیم صافی به نمایندگی از خانواده مرحوم جنرال سریع، سخنان قدردانی را ایراد نمود.
در جریان نشست، در بخش چت، برخی اشتراککنندگان دیدگاهها و انتقادات خود را مطرح میکردند؛ اما متأسفانه این انتقادات، بهجای شنیده شدن، با واکنشهای منفی از سوی دیگران روبهرو شد. این وضعیت نشان داد که هنوز هم فرهنگ شنیدن نظر متفاوت در چنین مجالسی با چالش روبهروست.
در آغاز برنامه، خانم مریم پروانی با بنده توافق کردند که پیام شورای عالی تاجیکان – بریتانیا و همچنان پیام «ندا؛ نهضت دادخواهانه افغانستان» که دارای ادبیات قوی و محتوای بلند دادخواهانه بود، در نشست به خوانش گرفته شود؛ اما با تأسف، این فرصت هرگز فراهم نشد. حتی تلاش برای بیان چند دقیقه سخن، بدون نوت و همسطح با فضای گفتاری نشست، با وجود کامنتگذاریهای مکرر، مورد توجه قرار نگرفت.
به دلیل تجربه قبلی در چنین فضاها، تمام این روند در قالب یک ویدیوی هفتدقیقهای ثبت گردید. بهسبب محدودیت ذخیرهسازی فیسبوک، امکان نشر آن فراهم نشد و این ویدیو صرفاً از طریق واتسپ برای جناب طغیان و جناب حبیب حصاری در هالند و ایالات متحده امریکا ارسال شد.
هدف از بیان این موارد، نه تخریب این نشست است و نه زیر سؤال بردن نیت برگزارکنندگان؛ بلکه ثبت صادقانه یک تجربه و یک واقعیت است. خون شهدا از ما تنها نامبردن و حضور نمیخواهد؛ بلکه صداقت، شمولیت، تحمل نقد و پرهیز از تکرار سخنان بیاثر را مطالبه میکند. اگر مراسم سوگواری ما نتواند همه صداهای دادخواه را در بر گیرد، ناخواسته همان چرخهای تکرار میشود که کشور ما را به این نقطه رسانده است.
در پایان، بار دیگر با خانوادههای شهید جنرال اکرامالدین سریع و قوماندان محمد امین الماس ابراز همدردی عمیق میکنم و امیدوارم اینگونه نشستها، بهجای بازتولید گذشته، زمینهساز همگرایی واقعی، شنیدن صداهای حذفشده و مسئولیتپذیری تاریخی باشند.
ادامه دارد …..
