سلام عزیزان گرامی
امروز ٢۵ ماه می ، حرکت آزادیخواهی افغانستان یک ساله شد .
این حرکت یک حزب سیاسی نیست زیرا من شخصا مخالف حزب و حزب بازی در یک کشور عقب مانده که نه صنعت دارد و نه سرمایه ، می باشم .
هدف این حرکت مبارزه با تبعیض و تعصب و تنگ نظری در کشور أست . افغانستان تنها به آزادی سیاسی از تحجر نیازمند نیست بلکه آزادی انسان أست که ما در طول تاریخ به وجه احسن نداشتیم . و بعد پیشنهادات سازنده برای رفاه همه مردم افغانستان نه یک قوم و مذهب و نژاد و زبان خاص تا ما بتوانیم جامعه بین المللی را متقاعد سازیم که ما هم جاغور این را داریم که یک کشور متمدن و با اخلاق و عادل باشیم .
آنانیکه مخالف هر گونه تبعیض هستند و به آزادی انسان اعتقاد کامل دارند درین حرکت شامل شدند که تعداد شان زیاد نیست و اما ما به تعداد زیاد اشخاص متعصب و بدون عمل نیاز نداریم. ما فقط به چند مرد و زن دلیر و متعهد به آزادی و کرامت انسانی نیاز داشتیم که الحمدالله به صدای ما لبیک گفتند و پیوند حاصل کردند. سوال این أست که چه کار ها درین یکسال جامه عمل پوشید ؟
۱_ چندین مکتوب به جامعه بین المللی فرستاده شد و امکان این می رود که جامعه بین المللی به صدای ما لبیک گوید. زیرا جامعه ای بین المللی توقع یک اندیشه حقوقی و انسانی را از مردم ما دارد و ما بدون اینکه نام از حزب گرفته باشیم همین اندیشه را پیشکش کردیم .ما متوجه شدیم که هیچ کار را بدون جامعه بین المللی به پیش برده نمی توانیم .
دوم_ من در کنفرانس استانبول شرکت کردم که شما همه گزارشات را خواندید.
سوم_ از طریق رسانه ها موضوع دموکراسی اسلامی را به گوش مردم رساندیم . خواه مخواه ، نظام دموکراسی اسلامی هم طرفدار دارد و هم مخالف و اما مردم افغانستان متوجه ساخته شد که یک بدیل دیگر هم أست . مطلب که در گذشته فکرش را هم نه می کردند .
جهان ، جهان ایده ها یا نظریات جدید است و افغانستان قرن بیست و یکم با افکار کهنه و گندیده و پوسیده که سالها در کشور حکمفرما بوده أست ، ساخته نمی شود . افغانستان نو با نظریات نو ساخته می شود و چون فیصدی زیاد کشور را جوانان تشکیل میدهد ما خواستیم که به نسل نو و آینده کشور بگوییم که تازه و مترقی فکر کنند .
من در زندگی آموختم که یک کشور می تواند از نگاه ساختمانی و شهر سازی مانند دوبی پیشرفته باشد و اما تبعیض و تعصب و تنگ نظری ناله می کند و آن کشور مرض روحی عمیق دارد. در کشور که تعصب بین زن و مرد باشد، در کشور که مردم برده دولت باشند، در کشور که مردم به نام دین و سنت استثمار شوند، در کشور که مغز ها قفل شود و به دهن مردم چسپ زده شود ، آن کشور از صد زندان مخوف بد تر أست
نام این حرکت را آزادیخواهی گذاشتیم زیرا اولتر از همه ما معتقد به آزادی انسان هستیم . انسان که آزاد نباشد حتی خدا را نمی تواند بشناسد .
به همه عزیزان که همکاری کردند و صدای آزادی را بلند کردند سپاسگزارم و ان شاء الله ما به هدف و مرام که داریم خواهبم رسید .
فرید یونس
موسس حرکت آزادیخواهی افغانستان
به مناسبت اولین سالگرد
٢۵ می ٢٠٢٣
