وضعیت اسفبار کودکان جنگ زده و عذاب کشیده افغانستان در طی یک سال حاکمیت«امارت سیاه تحجرگرایی طالبی»
به این مناسبت قبل ازهمه به اسناد پذیرفته جهانی مراجعه وبخشی ازاصل های مندرج«کنوانسیون حقوق کودک»مصوب نومبر سال ۱۹۸۹سازمان ملل راکه کشور های عضو، متعهد به تطبیق آن نیز میباشند، شریک می سازم .
لطفن با دقت تمام به خوانش گرفته ودرمقایسه با وضیعت فاجعه بارکودکان میهن به داوری بنشینید که این کودکان لااقل ازچند درسد حقوق پیشبینی شده در کنوانسیون متذکره ،بهره مند شده اند؟؟؟
ماده ۳۳ :
کشورهای طرف کنوانسیون تمام اقدامات لازم از جمله اقدامات قانونی، اجرائی، اجتماعی، آموزشی را جهت حمایت از کودکان در برابر استفاده غیرقانونی از مواد مخدر و یا مواد محرک، همان‌گونه که در معاهدات بین‌المللی مربوطه تعریف شده و جلوگیری از استفاده از کودکان در تولید غیرقانونی و قاچاق این گونه مواد به عمل خواهند آورد.
ماده ۳۴ :
کشورهای طرف کنوانسیون متقبل میشوند که از کودکان در برابر تمام اشکال سوءاستفاده‌ها و استثمارهای جنسی حمایت کنند. بدین‌منظور، کشورهای فوق خصوصاً اقدامات ملی، دو و چند جانبه را در جهت جلوگیری از موارد زیر به عمل می‌آورند.
الف) تشویق یا وادار نمودن کودکان برای درگیری در هر گونه فعالیتهای جنسی.
ب) استفاده استثماری از کودکان در فاحشه‌گری و سایر اعمال غیرقانونی جنسی.
ج) استفاده استثماری از کودکان در اعمال و مطالب پُرنوگرافیک.
ماده ۳۵ :
کشورهای طرف کنوانسیون تمام اقدامات ضروری ملی، دو و چند جانبه را برای جلوگیری از ربوده شدن، فروش و یا قاچاق کودکان به هر شکل و به هر منظور به عمل خواهند آورد.
ماده ۳۶ :
کشورهای طرف کنوانسیون از کودکان در برابر تمام اشکال استثمار که هر یک از جنبه‌های رفاه کودک را به مخاطره اندازد، حمایت خواهند کرد.
ماده ۳۷ :
کشورهای طرف کنوانسیون اجرای اقدامات ذیل را متقبل میشوند.
الف) هیچ کودکی نباید تحت شکنجه یا سایر رفتارهای بیرحمانه و غیرانسانی یا مغایر شئون انسانی قرار گیرد. مجازات اعدام و یا حبس ابد بدون امکان بخشودگی را نمی‌توان در مورد کودکان زیر ۱۸ سال اعمال کرد.
ب) هیچ کودکی نباید به طور غیرقانونی و خودسرانه زندانی شود. دستگیری، بازداشت و یا زندانی کردن یک کودک می‌بایست مطابق با قانون باشد و به عنوان آخرین راه چاره و برای کوتاهترین مدت ممکن باید بدان متوسل شد.
ج) با کودک زندانی باید به خاطر مقام ذاتی انسان، رفتاری انسانی و احترامانه داشت، به نحوی که نیازهای به خصوص سنی وی در نظر گرفته شود. کودکان زندانی خصوصاً باید از افراد بزرگسال جدا شوند مگر این که این امر مغایر مصالح کودک باشد. کودک جز در شرایط استثنایی حق دارد با خانواده خود از طرق نامه و ملاقات تماس گیرد.
د) هر کودک زندانی می‌بایست از حق دسترسی سریع به مشاوره حقوقی و یا سایر مساعدت‌های ضروری و نیز حق اعتراض نسبت به مشروعیت زندانی شدن خود در برابر دادگاه یا سایر مقامات ذیصلاح، مستقل و بیطرف و تصمیم‌گیری سریع در این گونه موارد برخوردار باشد.
ماده ۳۸ :
۱ – کشورهای طرف کنوانسیون متقبل میشوند به مقررات قانون بین‌المللی بشر دوستی در زمان جنگهای مسلحانه که مربوط به کودکان میشود احترام بگذارند.
۲ – کشورهای طرف کنوانسیون هر گونه اقدام عملی را جهت تضمین این که افراد کمتر از ۱۵ سال در مخاصمات مستقیماً شرکت نکنند، معمول خواهند داشت.
۳ – کشورهای طرف کنوانسیون از استخدام افراد کمتر از ۱۵ سال در نیروهای مسلح خود خودداری خواهندکرد. این کشورها برای استخدام افرادی که بالای ۱۵ سال و زیر ۱۸ سال سن دارند، اولویت را به بزرگترها خواهند داد.
۴ – کشورهای طرف کنوانسیون، مطابق با تعهدات خود نسبت به قانون بین‌المللی بشر دوستی در جهت حمایت از افراد غیرنظامی به هنگام جنگهای مسلحانه، تمام اقدامات عملی را برای تضمین حمایت و مراقبت از کودکانی که تحت تأثیر (عواقب) جنگ قرار گرفته‌اند به عمل خواهند آورد.
بادریغ ودرد که دردرازنای جنگ تحمیلی بیشترازچهاردهه کودکان کشورما آسیب پذیرترین قشرانسانی وطن میهن بوده اند، همچنان طی دو دهه تجاوزواشغال واشنگتن وشرکا وارگ نشینان تحمیلی ومزدور چون کرزی، غنی ودبل عبدالله نه تنها برنامه ی برای بهبود وضیعت ناهنجار شهروندان وبخصوص زندگی آشفته کودکان وجود نداشت بلکه این قشرآسیب پذیر، بدترین سالهای زندگی شانرابخاطرنبود رفاهیت های نورمال زندگی، دورماندن از آموزش، انجام کارهای شاق ، تحمل خشونتهای اجتماعی وخانوداه ،سوء استفاده های جنسی و…را تجربه نمودند!
واما طی یک سال بعد ازتحمیل نمودن گروه تروریستی وبنیادگرای تالبی ازطرف واشنگتن وسپردن سلاح ها وتجهیزات پیشرفته ی نظامی به ارزش ۸۰ ملیارد دالر، بابوجود آوردن فاجعه انسانی بازهم بیشترین آسب را درزمینه، کودکان ما دیده اند.
تالبان عقبگرا به شیوه های حکومتداری معاصربرمبنای قانون اساسی وقوانین منسلک به آن وبه همین ترتیب اعلامیه جهانی حقوق بشرومیثاق های جهانی را به قبول نداشته ومیخواهند براساس احکام قرآنی، دساتیر «شریعت کور» و«سنت های خرافی» ۱۴۰۰ قبل توام با خشونت و شدت عمل حاکمیت استبدادی شانرا ادامه دهند، این کوردلان غافل از آن اند که منابع متذکره اصلا جوابگوی نیازهای زندگی معاصرجوامع بشری وپیشرفت های تکنولوژیک نبوده وراه را بجای نمی برد.
افغانستان یگانه کشوری درجهان است که قانون اساسی نداشته وبراساس فرمان های ملا هیبت الله ( رهبرفرضی یا مجازی) تالبان اداره میشود، اداره ی تروریستی،بی کفایت وغرق درفسادوبخصوص پولیس مذهبی یا اداره امربه معروف ونهی از منکر تالبان کشور را به زندان همگانی برای شهروندان وجهنم سوزان به زنان مبدل ساخته است.
«ایران وایر»در زمینه های متفاوت زندگی کودکان وطن طی یک سال حکمروایی تالبان گزارشی را برمبنای فاکت ها تهیه دیده وتوام با ارقام آنرا به دست نشر سپرده است.
براساس این گرارش به تعداد ۱۴ ملیون کودک درشرایط گرسنگی شدید بسر برده واز جمله ۲ ملیون کودک دروضیعت سوء تغذیه قرارداشته که طی یک سال گذشته به تعداد بیشتر از ۱۰۰۰ کودک به اثر آن درگذشته اند. همچنان به تعداد ۵۰۰ هزار کودک از بی سرپناهی رنج میبرند.
آنچه مایه نگرانی جدیست همانا بازماندن تعداد ۶ ملیون کودک از ادامه آموزش بوده که ۷۰ درصد آن را دختران تشکیل میدهد.
این شرایط طاقت فرسا ودرواقعیت امر مرگ تدریخی، خانواده ها را وادار ساخته تا به فروش فرزندان شان دست بزنند.چنانچه مطابق گزارش « ایران وایر»دختران خانواده های ناچاراز ۲۰ تا ۵۰ هزارافغانی بفروش میرسد.بر اساس ارقام تنها در ولایت هرات به تعداد ۱۰۰ تن از دختر را خانواده های شان از سرناچاری بفروش رسانیده اند. تالبان به ادامه خشونت های شان به ازدواج های زیر سن میدان داده ، چنانچه از هر ۳ دختر یکی شان که زیر سن اند واداربه ازدواج اجباری میشوند..وبه همین ترتیب به اثرعملیات های مسلحانه دختران زیر سن را ازخانواده های شان ربوده و به حیث برده های جنسی مورد استفاده قرارمیدهند.
اداره صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل میگوید:«دختران افغان با ازدواج زودهنگام، قتل‌های ناموسی، آزار خانگی و خشونت جنسی روبرو هستند. پسران افغان در کنار استخدام نظامی دردرگیری‌های مسلحانه و استثمار جنسی، از خطرات مشابهی رنج میبرند. هم دختران و هم پسران در معرض کارهای خطرناک، تماس با مین‌های زمینی و خشونت در خانواده قرار دارند.»
بنابر شدت فقر و نبود نان آوران خانواده ها که اکثرن به اثرانفجار وانتحارهمین تالبان در رژیم قبلی کشته ویا معلول شده اند، به تعداد ۲ ملیون تن ازکودکان بعوض ادامه آموزش ،مشغول کارهای شاق اند.
در زمره سایر خشونت ها ، منع ادامه آموزش دختران بالاتر از صنوف ششم جنایت نابخشودنی امارت سیاه بشمار می آید که دانش آموزان را دچار سرخوردگی وناراحتی های روانی ساخته است ،چنانچه هدر رفتن یک سال آموزشی دختران هرگز قابل برگشت.و جبران نیست!
تالبان این لشکرجهل وترور، نه گوش شنوا ونه هم چشم بینا داشته که باتظاهر وتقابل شهروندان وبخصوص زنان آگاه وجسوروتقاضا های بیرونی، تاکنون که ازعمرننگین شان یکسال سپری میشود ،نتوانسته اند ازمشروعیت داخلی وبیرونی برخوردارشوند.
از دید این قلم آنچه امروز در میهن جنگزده ما با این همه آشفتگی ونابسامانی ادامه دارد ،مسئولیت آن متوجه واشنگتن وشرکاست که دراطاعت بی چون وچرای حاکمیت ۴ نفره به سردمداری غنی خاین ومیهن فروش بخاطرسپردن قدرت و حاکم ساختن یک مشت تروریست وآدمکشان حرفوی بنام «امارت سیاه تالبی»و اشغال کشور بوسیله پاکستانی ها میباشد.
سازمان ملل وقدرت های تاثیرگزاربیرونی به سرکرده گی واشنگتن صرف با تقاضا والتماس با این فاشیست های قومی ومذهبی تعامل داشته وهرگز فشار لازم راوارد نمی آورند تا اینان را سرجای شان بنشانند.در نهایت درد وعذاب کشنده وخانمان برانداز را درمیان مردم ما می کشند وبس!
آلمان – ۲۰سپتمبر۲-۲۲
