متقى:
رحیمى صاحب براى تان بخاطرى تبریک میگویم که فیصله خوب کردید و یک فیصله بزرگ نمودید.
رحیمى:
بازگشت من به افغانستان، یک انتخاب نبود، بلکه یک مجبوریت است.
رحیمى یکى از مهره هاى مرموزِ استخباراتى بسیار نزدیک به غنى بود که علاوه بر خودش که در چند مقامى مهمى قرارداشت، شاخ و پنجه خانواده گى مافیایى اش مثل:
١. برادرش قیوم وفا (رحیمی) والی هرات
٢. خیاشنه‌اش کامله صدیقی معین وزارت تجارت
٣. برادر همسرش، سبحان رووف معاون ریاست دفتر
۴. پسر کاکای خانمش ویس هدایت معاون در اداره امور
۵. باجه‌اش جبار پُردلی، معین اداری وزارت امور داخله
۶. شوهر خواهرش نادر نادری، رییس کمیسیون اصلاحات اداری
۷. باجه اش برادرش رحیم سید جان سفیر افغانستان در ترکیه
۹. صبغت الله سایق رییس اداره دهم امنیت ملی(رجال برجسته)
و ده ها تن دیگر را در سطوح مختلف حکومت تعبیه نموده بود. ضمناً تأمین کننده روابط خصوصى غنى با رهبرى طالبان در تحویلدهى قدرت بود.
آیا تصور میکنید، او به عشق وطن برگشته و مثل موسیچه بى گناه، بقیه عمرش را در زیر سایه امارت خواهد زیست؟
من شکى ندارم، طوریکه خودش بیان داشت، بعنوان یک جاسوس آمده و ماموریت دارد، تا در یک جابجایى ١٨٠ درجه اى موقعیت جمهوریت و امارت قبیلوى، حالا روابط طالبان را با غنى و دار و دسته اش تأمین کند و زمینه حضور غنى و اتمر و معصوم و محب و فضلى و بیگ و وحید عمر و نادرى و بقیه دَل و تَپل شانرا به کابل مساعد سازد تا امارت مشروعیت کسب کند.
بناً بعنوان یک جاسوس مجبور است به امر بادارانش عمل کند.
بیاد داشته باشید که آمدن او مقدمه تماس و ورود بسیارى دیگرى از باند قبلى ارگ خواهد بود.
