دماغ این همه روباه، هیچ حیله نداشت؟
تفنگ این همه عسکر مگر که میله نداشت؟
غلام بود، مگر این دیار سر تاپا
مگر دوسه نفر آزاده، این قبیله نداشت؟
پلنگ و شیر اگر قحط بود در این مُلک
مگر بزی که زند شاخ، این طویله نداشت؟
قرارگاه، ز اسهال تان بشد مردار
طبیب پادگهء تان، مگر هلیله نداشت؟
اگر بخاطر نان آمدی به سنگر جنگ
دلت بخاطر ملت جَوِی* وسیله نداشت؟
چرا ملول و نگون سر، به شب شدی تسلیم؟
چراغِ غیرت و ننگت، مگر فتیله نداشت؟
چرا مناره ی آزادگیست، بی پرچم؟
تننده ی تو مگر حُلّه یی به پیله نداشت؟
۲۲ / اسد / ۱۴۰۰ خورشیدی
*جَوِی – یعنی به قدر یک جو
