در توافقنامه که میان امریکا و طالبان یکسال پیش به امضا رسید، در آن طالبان مکلف گردیده بودند تا خشونت ها را در افغانستان کاهش دهند . اما بل عکس طالب ها به شیوه های مختلف خشونت ها را افزایش دادند و در مواردی هم با نشر اعلامیه ها حملات و کشتن افراد ملکی را تقبیح نمودند .
نشر اعلامیه ها و تقبیح کشتار مردم از سوی طالبان به این معنی که آنها خود را از سازماندهی و انجام تمام حملات وحشیانه و قتل های هدفمند از خبرنگاران تا ماموران ملکی و حتی داکتران، پاک و مبرا میدانند و مسئولیت جنایات خود را بدوش نمی گیرند ، آنها در اعلامیه های شان به صراحت تحریر می دارند که حملات توسط حلقات سازماندهی و انجام میشود و هدفشان تخریب پروسه صلح است .
این گفته ها را طالبان در حالی بیان نموده اند که تیم گفتگو کنند آنها اکنون میز گفتگوها را در دوحه ترک کرده اند و در پی اجتماع با استخبارات منطقه به کشور های روسیه ، ایران، ازبکستان و … در حال سفر و چانه زنی هستند .
طالب ها مدعی اند که قتل های هدفمند بخاطر سبوتاژ پروسه صلح از سوی حلقات سازماندهی و انجام می یابد .
حال سوالاتی که در این مورد مطرح می شود اینست، اگر طالب ها راست میگویند ، چرا آتش بس را نمی پذیرند که خواست ملت افغانستان و جامع بین الملل است .
چرا برای ادامه جنگ تاکید میکنند ؟ مگر آنها نگفته بودند که جز امارت اسلامی هیچ گروهی وجود ندارد حملات و جنگ را در افغانستان افزایش و یا کاهش دهد ؟
در واقع آنها قدرت خود را بواسطه خونریزی و جنایات پی هم به نمایش میگذارند تا در میز گفتگو ها امتیاز بیشتری بدست بیارند ، براستی همه میدانند که طالب ها یگانه گروهی سفاک در میان گروه های تروریستی در افغانستان اند که از همه در انجام حملات وحشیانه و جنایات روز افزون دست بالا دارند و در موجودیت طالب ها هیچ یک از گروه های تروریستی و یا بهتر است بگویم بدون حمایت و همکاری طالب ها هیچ جنایت پیشه ای در افغانستان توان اجرای حملات و جنایت را ندارد .
گپ مهم دیگر اینکه، در طی یکسال گذشته طالب ها و زلمی خلیل زاد با افتخار و به تکرار تاکید کردند که بعد از توافق نامه یک نفر سرباز خارجی و یا امریکایی در افغانستان از سوی طالب ها کشته نشده است. بدون شک این یک دست آوردی برای آقای خلیل زاد خواهد بود که طالبان را قانع ساخته که سربازان امریکایی را نکشند . اما خشونت ها بالای شهروندان افغانستان افزایش یافته است ، بهتر بود که آقای خلیل زاد طالبان را به کاهش خشونت ها و یا آتش بس عمومی متقاعد می ساخت تا آن که روزمره مردم ملکی افغانستان به شهادت می رسید .
آیا ارزش خون یک سرباز آمریکایی برای طالبان بیشتر از ارزش خون شهروندان افغانستان است !؟
آنها مبتدا مبارزه و جهاد خود را اشغال خارجی ها و دفاع از مردم مسلمان افغانستان تبلیغ می کردند ، اما بعد از توافق با آمریکا ثابت شد جهادی در کار نیست و این مبارزه بخاطر منفعت و قدرت طلبی بوده که منافع استخبارات پاکستان را در پی داشته است .
بنا نتیجه میگیریم که طالب یک مشت افغان های فروخته شده اند که در جهت منافع استخبارات بیرونی اجیر شده اند و با استفاده از نام اسلام جنگ و کشتار مردم افغانستان را توجه میکنند ، که این توجه شان از لحاظ اسلامی ، دینی و حتی انسانی نمی تواند یک توجه منطقی باشد . راه حل برای نابودی طالب ها گزینه نظامی است که دولت افغانستان باید شرکای جهانی خود را متقاعد میسازد که توسط زور نیروهای نظامی ریشه سرطانی را بنام طالب در کوشه کوشه ای جغرافیای افغانستان بخشکاند ، در این صورت ضرورت نیست که به طالب ها امتیازی داده شود که آنها با استفاده از آن خشونت ها و کشتار مردم مسلمان افغانستان را بیشتر بسازند .
