پاکستان از حامیان درجه یک و آشکارای گروه مسلح طالبان است، این کشور گرچه در گذشته هر نوع حمایت خود را بطور مستقیم از این گروه رد می کرد ولی از آغاز پروسه مذاکرات در دو سال اخیر نقش او در تصمیم گیری های گروه طالبان برای جهانیان واضح شده است. گرچه این کشور هم اکنون از مواضع افغانستان در موارد مختلف حمایت میکند. بطور مثال در آخرین مکالمه تلفنی که عمران خان نخست وزیر این کشور با رئیس جمهور اشرف غنی به تاریخ ۵ میزان داشت از طالبان خواسته است که به آتش بس روی بی آورند و به یک توافق سیاسی دست یابند. اما این مورد فقط یک روی قضیه است روی دیگر قضیه چهره اصلی این کشور در تراژیدی خونین مردم افغانستان است. پاکستان هم اکنون نه تنها که گروه طالبان را از لحاظ مالی ، لوژستیکی و تجهیزات نظامی کمک و همکاری میکند که در مذاکرات صلح دوحه حرف اول را نیز در پشت پرده به گروه طالبان میزند و از جانبی برای ادامه دخالت و دست اندازی های خود در امور افغانستان گروه تروریستی داعش را همچنان برای افغانستان پس از طالبان برای ادامه جنگ آماده و حمایت میکند.
اما این نکته نیز قابل عطف و توجه است که این کشور میتواند در پروسه صلح افغانستان نقش ارزنده ای را بازی کند و این پروسه را در دوحه تقویت بخشد. زیرا در واقع این پاکستان است که طالبان را رهبری و هدایت میکند و اگر این کشور خواسته باشد این گروه به خیلی از مسایل مهر تایید می گذارند. بناءً به هیچ وجه نمی توان نقش او را در مذاکرات صلح نادیده گرفت. نقش این کشور در پروسه صلح افغانستان در گذشته نیز محور توجه حکومت حامد کرزی و حکومت وحدت ملی بود. مقامات افغانستان به منظور تسهیل روند صلح بار ها به این کشور سفر های رسمی داشتند و همین طور بار ها مقامات نظامی و ملکی این کشور به افغانستان سفر های رسمی در باب گفتگو های صلح داشته اند اما تا هنوز که هنوز است این کشور نقش اساسی خود را در این پروسه به عنوان همسایه همجوار با افغانستان بازی نکرده است.
بناءً قرار است داکتر عبدالله عبدالله ریس شورای مصالحه ملی به پاکستان سفر داشته و با مقامات این کشور در امور صلح گفتگو های داشته باشد و اگر در این سفر نگرانی های پاکستان از طرف دولت جمهوری اسلامی افغانستان رفع نماید ممکن این کشور بتواند در آغاز مذاکرات رو در رو و حل مسائل اختلاف برانگیز و مسائل دیگر که طالبان روی آن تاکید بیشتر دارند راه حل را به جانب طالبان پیشنهاد و روی آن تاکید کند و این پروژه را در دوحه تقویت نماید. در غیر آن عدم همکاری این کشور نه تنها که در دراز مدت طالبانیزم را به شکست کلی مواجه خواهد ساخت که اعتبار این کشور را که از قبل به منظور عدم همکاری برای محو تروریزم در منطقه از سوی آمریکا متهم است بیشتر ساخته و جایگاه او را در میان جامعه جهانی بیشتر خدشه دار می سازد. بناءً پاکستان در این پروسه نیز ضعف های خود را دارد و اگر درست نشانه گرفته شود میتواند پروسه را بیشتر به نفع دولت جمهوری اسلامی افغانستان تمام کند. طالبان نیز در صورت که از ضعف های پاکستان در این پروسه استفاده شود حرف به گفتن نخواهند داشت و حاضر خواهند شد تا از مطالبات غیر مشروع خود دست بردار شوند. البته این نکته را فراموش باید کرد که خیلی از مطالبات طالبان در محور سیاست خارجی پاکستان چرخش دارد و در صورت همکاری این کشور از حجم این مطالبات کاسته خواهد شد و این پروسه در دوحه به وجه احسن آن به پیش خواهد رفت و در کوتاه مدت نماینده گان طرفین به یک توافق سیاسی مطابق با حفظ اصول قانونی و شرعی طرفین دست خواهند یافت.
