بسیاری از رهبر نما های قومی ما سپر رهبران غیر ملی بوده اند.
تاریخِ افغانستانِ پسا خراسان که اکنون دو قرن و اندی از آن می گذرد، نشان می دهد که ما یک “ملت” نبوده ایم و فرآیند های که بتواند این روند را نهادینه و تسریع ببخشد، هیچگاه شکل نگرفته اند.
نبود رهبران ملی،عدم موجودیت عدالت و قانون در سطوح مختلف جامعه و بسا موارد دیگر که مرتبط با بحث ملت-دولت شدن و عکس آن است، مانع جدی شکل گیری این فرآیند بوده است.
اکثریت قاطع رهبران افغانستان قومی بوده اند-تا ملی. اگر رهبری هم در این کشور برنامه، هدف و استراتژی ملی داشته و برای متحد ساختن اقوام و تبار های کشور کار کرده، این فرصت و مجال با دخالت های “بیگانگان” و توطئه هم میهنان “مزدور” ش از دست رفته است.
با تاسف این خطه همواره محل تلاقی رقابت های شرق و غرب بوده است، اما هیچگاه سردمداران سیاسی ما نتوانسته اند، از این فرصت ها استفاده ی بهینه کنند. آخرین موردش همین حکومت های آقایان کرزی و غنی است که تمام فرصت های دولت-ملت سازی را در چپاول، تقلب و تعصب و ایجاد شکاف های قومی، سمتی و زبانی بر باد داده اند.
اقوام و تبار های مختلف این سرزمین همواره قربانی منافع خانوادگی و گروهی حاکمان خائن و مزدور بیگانه بوده اند. بزرگانی که از این اقوام برخاسته اند تا در جایگاه رهبری تکیه کنند، بسیاری هایشان بزودی دچار هوای نفس خود شده و برای منافع شخصی و خانوادگی خود تلاش کرده اند-تا مردم.
در انجیل جمله ای به این مضمون آمده است:
چه سود اگر شخص همه ی دنیا را ببرد، اما نفس خود را ببازد.
در جامعه ما کم نیستند رهبر نما هایی که این جمله بخوبی شامل حال شان می شود. این اشخاص قدرت و ثروتی فراوان بدست آورده اند، اما مردم و حمایت آنها را از دست داده اند.
از همین رو، این دسته جات همواره کوشیده اند تا برای حفظ قدرت و سرمایه های غارتی خود در خدمت رهبران متعصب، غیر ملی و خائن قرار بگیرند و سپری شوند برای فاشیسم قومی در این کشور.
اتکا به قدرتی که هدفش خدمت به مردم نباشد و ثروتی که بصورت غیر مشروع بدست آمده باشد، زبونی و نوکری می آورد.
از پیامبر اکرم حضرت محمد(ص) پرسیدند که جهاد اکبر کدام است؟
ایشان فرمودند: خودسازی و مبارزه با هوای نفس.
بنابراین، امروزه مسئولیت مردم به ویژه جوانان ما این است که با چشم انداز استراتژیک به قضایا و آینده کشور نگاه کنند و با برگزیدن رهبران صادق، دورنگر و برنامه محور ثبات و ترقی را در کشور آبای شان تضمین کنند.
