نشست چهار جانبه مسکو بخاطر گشودن بار دیگر باب مذاکره با گروه طالبان شام روز جمعه هفته گذشته خاتمه یافت، این نشست با حضور ایگور مارگولف معاون وزارت امور خارجه روسیه، زلمی خلیلزاد نماینده ویژه ایالات متحده در امور صلح افغانستان، دین شیجون نماینده ویژه چین در امور افغانستان و اعجاز چودری معین وزارت امور خارجه پاکستان برگزار شده بود. اما نماینده ای از دولت افغانستان حضور نداشت عدم حضور اطراف اصلی جنگ یعنی طالبان و حکومت افغانستان نیز قابل بحث است. که چرا سرنوشت ما را دیگران رقم میزنند بعد از نشست مسکو زلمی خلیلزاد در راس یک هئیت از مقامات امریکایی به کابل آمده است و با مقامات دولت افغانستان و شخصیت های مطرح دیگر سیاسی دید و باز دید های داشته و دارد.
از سوی دیگر قرار بود نشستی در بیجینگ مرکز چین با حضور داشت هئیتی از طالبان و یک تعداد شخصیت های حکومتی و غیر حکومتی از افغانستان برگزار شود اما این نشست بخاطر نبود آماده گی های حکومت در تعین هئیت همه شمول به تعویق افتاده است به عقیده من معرفی اشخاص و افراد در مذاکرات صلح هر چه باشد مشکل جدی نیست اما مهم ترین بحث این است که اجندای نشست چیست طرف های گفتگو کننده روی چه بحث میکنند و چه تصامیم را اتخاذ مینمایند آیا این گفتگو ها و این تصامیم جنبه ای اجرایی دارند به باور من همه طرف های درگیر و گفتگو کننده چه امریکا چه طالبان و چه دولت افغانستان و چه اشخاص دیگر باید بدانند و باور داشته باشند بدون آتش بس هر نوع گفتگو و هر نوع مذاکره نمیتواند نتایج مطلوبی داشته باشد.
در قدم اول باید صدای گلوله و فیر ها را خاموش کرد تا بتوانیم آواز یک دیگر را در میز مذاکره بشنویم به باور من در هر نوع مذاکره ای حرف اول باید آتش بس بدون قید وشرط باشد و بعد ادامه مذاکره، در این مقاله من تلاش میکنم تا روی آتش بس مفصل تر چیزی بنویسم.
آتش بس Cease-fire یعنی چه و صلح یعنی چه آتش بس سکوتی است بخاطر شنیدن صدای یکدیگر اما صلح عشق به خداوند عشق به زنده گی عشق به هم پذیری .
جنگ، به عنوان پدیده ای که می تواند ناشی از بیماری جامعه، عاملی جهت دگرگونی سیاسی، وسیله ای جهت تجلی ارادهً عالی قدرت طلبی و علامت اوج حاکمیت دولت باشد، پدیده ای که به قولی قاطع ترین دلیل بر حماقت بشر تلقی می شود و پدیده ای که به قول یک دانشمند روسی، جامعه بشری از حدود ۳۵۰۰ سال تاریخ مدون خود تنها ۲۵۰ سال از آن فارغ بوده، توجه علوم مختلف را هر یک به طریقی به خود معطوف کرده است.
در افغانستان جنگی که مفاد آن از تلفات آن بیشتر بوده باشد را سراغ نداریم، این جنگ همه چیزی ما را از ما گرفته است، این جنگ دوران زیبای طفولیت و ایام جوانی- فصل تلاش و پر کشیدن بسوی آرزوهایی هر بچه ی این سرزمین را با دودی انفجار و بوی باروت آلوده ساخته است. چشم های این نسل بغیر از خون ریخته و جسد ِ افتاده در جاده چیزی دیگری ندیده است، گوش های این نسل بغیر از صدای تفنگ، بمب، آجیر آمبولانس و چیغ ِ مادرِ فرزند گم کرده میان تکه پاره های اجساد چیزی دیگری نشنیده است… دستآویز ما به آینده همین نسل اند، نسلی که در آغوش مرگ پرورش یافته اند. اگر فضای مملو از صلح و آرامش را برای این نسل فراهم نسازیم آینده ی به سیاهی گذشته و حال خواهیم داشت. امروز و سالهاست که جوانانی در لابراتورهای پخت و تصفیه مواد مخدر در گوشه و کنار افغانستان جوانی شان را با بوی تریاک، هیروئین و پودر هدر میدهند، سالهاست که جوانانی به دلایل مختلف نیروی مفت و بازیچه ای اند در خدمت دشمن و در سنگر دشمن شب و روز بی حساب و کتاب جان میدهند، سالهاست که جوانانی از فرط بیکاری در مسیرهای رفتن به ایران، پاکستان و اروپا سوخته بیابانها و غرق دریاها میشوند… چرا از نیروی توانایی این نسل استفاده مثبت نشود؟
ای کسانیکه در روی بیرق تان کلمه مقدس طیبه را حک کرده اید! اگر فرزند این وطن هستید، اگر در کوه و شهر ِ این سرزمین بزرگ شده اید، اگر یک ساعت هم هوای این دیار را تنفس کرده اید… کمی بر این خاک، بر این نسل و بر خودتان دل بسوزانید و از جنگ ِ بی فرجام و نامطلوب دست بردارید. جنگی که در آن هم خودتان را بکشید و هم وطندار و برادرتان را از بین ببرید از آن چه حاصل؟
بیایید از اینجا شروع کنید، از آتش بس!
آتش بس اولین حلقه از زنجیری است که از جنگ تا صلح ادامه دارد. آتش بس یک عنصر ضروری برای متارکه و ترک مخاصمه است و می تواند مقدمه پایان جنگ باشد.
به باور من مراحل مختلف آتش بس عبارتند از:
۱. طرفین درگیر به کلیه نیروهای تحت فرمان خود دستور آتش بس را میدهند.
۲. طرفین می توانند مواضع دفاعی خود را در پشت خطوط آتش بس تنظیم کنند؛ ولی استقرار نیروها یا تجهیزات جدید ممنوع است.
۳. طرفین برای جلوگیری از برخورد نیروها با هم تماس گرفته و درباره تغییرات کوچک محلی بحث می کنند.
۴. تعیین خطوط موقت جدایی نیروها و احتمالآ منظور کردن یک منطقه غیرنظامی.
۵. ناظران نظامی که در مقابل شورای امنیت مسئول هستند، بر اجرای آتش بس نظارت می کنند. بدون آتش بس رسیدن به صلح دور از امکان است گفتگو با موجودیت آواز انتحار و انفجار بی معنی است .
