هموطنان عزیز وبا شهامت
ما درحالیکه به حفظ هویت افغانستان بحیث کشور بیطرف تاکید داریم، به این باور هستیم که اشتراک فعال درحل مسایل جهان شمول وهمکاریهای بین المللی ومنطقوی به اعتبار کشورما می افزاید. ما مخالف برخورد دگماتیک با واقعیت ها و ایدیالوژیک ساختن روابط بین الدول بوده واز افراط وتفریط به حیث شیوه حل مسایل داخلی وبین المللی جانبداری نکرده ومخالف آن میباشیم. ازخود بیگانگی وانزوا طلبی را مردود دانسته باور داریم که منافع ملی کشور ما در همزیستی مسالمت آمیز وهمگرائی وهمکاری با جامعه بین المللی بر اساس اصول احترام به حاکمیت وتساوی حقوق تآمین شده میتواند. ما از سیاست بیطرفی مثبت وفعال خارجی غرض تأمین مناسبات دوستانه مبتنی بر اعتماد و همکاری متقابل سیاسی واقتصادی وفرهنگی با کشور های جهان بخصوص همسایگان بر بنیاد اصول مساوات واحترام متقابل به استقلال ،حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی وعدم مداخله درامورداخلی همدیگررا عملی وتعقیب مینمائیم.
مردم شریف وسلحشور کشور
ما به باور عمیق در مورد نکات فوق ،بارها تاکید ورزیده ایم که هیچگاه نسخه های خارجی در روند صلح افغانستان مصرف نداشته و خاصتاً که نیت پاکستان درآن مضمر باشد،
تاکید همیشگی مان برتفاهمات بین الافغانی میباشد . نشست های نه دوره ای نماینده ایالات متحده امریکا با سران طالبان در دوحه بدون حضور نماینده های واقعی مردم افغانستان بنحوی تحمیل اراده خارجیان بالای اراده مردم افغانستان میباشد.
ادامه خشونت از جانب طالبان و اختلافات اخیر اراکین دولت ایالات متحده امریکا بخصوص اظهارات اخیر وزیر خارجه، وزیر دفاع و سنای ایالات متحده امریکا دال برآن است که مردم وسیاست مردان امریکا هنوز امضای توافقنامه را با طالبان از دیده شک مینگرند وآنرا یک عمل خوشباورانه آقای ترامپ تلقی مینمایند. امتنای امضای این سند ازجانب نماینده ایالات متحدامریکا واظهار نظراخیر آقای ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده امریکا درمورد تعلیق قرار دادن این سند مصداق این امر است که هنوز جوامع بین المللی برصداقت گروه طالبان بردیده شک مینگرند ومطمین نیستند که طالبان برتعهد شان پابند باقی بمانند .
میخواهم صراحت دهم آنچه درمورد چهار ماده ای که میبایست درمتن توافقنامه درج گردد و طرف های ذیدخل به آن موافقت نمایند، برعکس انتظارات ما بود و باید این چهار ماده برعکس درتوافقنامه درج میگردید یعنی :
اولا آتش بس
ثانیأقطع روابط بادیگر گروه های تروریستی و عدم تهدید منافع جامعه بین المللی از جانب ایشان
ثالثاً مذاکرات بین الافغانی
و رابعا خروج قطعات نظامی ایالات متحده امریکا ازافغانستان .
این چهار اصل میتوانست به روند صلح درکشور ممد واقع شود ، نه آنکه در پیش نویس توافقنامه تذکر یافته بود .
هموطنان معزز
هنوز که هنوز است ما فرصت اندی داریم باید تمام ساختار های سیاسی کشور اعم از حکومت وحدت ملی ،احزاب سیاسی ، نهاد های جامعه مدنی وشخصیت های ملی و احاد اقوام با هم برادرکشور بدون تعصب وبزرگ بینی، اجماع بزرگ سیاسی را درکشور شکل دهیم و اختلافات سلیقوی ، سمتی و زبانی را کنار بگذاریم و در دفاع از دست آورد های تقریبأ دو دهه پسین ، دفاع ازحاکمیت ملی ، تمامیت ارضی ، حفظ استقلال ملی کشور در کنارهم قرار گیریم و تمام روند های دموکراسی را مطابق به مولفه های آن درجامعه تحقق ببخشیم . حکومت وحدت ملی غرض تامین صلح نخست باید با مخالفین سیاسی داخل نظام ومتعاقبأ با مخالفین مسلح خارج نظام به تفاهم وتوافق برسد. تامین صلح در افغانستان بایست معطوف به رفع منازعه، امنیت جامعه و تقویت اعتماد ملی باشد واین پروسه را باید با رویکردهای نفی جنگ، برقراری عدالت، بکارگیری شریفانه قدرت و امکانات مادی در امر حکومت داری خوب و توسعه پایدارجامعه ، درهم آمیزیم درغیرآن بنیادگرائی ونظام توتالیتر درعقب دروازه های کشور انتظار ورود شانرا میکشند.
نورالحق علومی
رئیس حزب متحد ملی ورهبر جبهه ملی مردم افغانستان
