ناامنی های امروز، انتحار و انفجار در هر گوشه و کنار افغانستان، اوج بی سوادی و فقر و بی نظمی در همه موارد؛ حاصل همان دوره های جنگ سرد است، که رهبران بازیچه سیاست قدرت های بزرگ شده بودند. در ویرانی کشور و آینده ملت را به طرف بیراهه سوق دادن، رهبران جهادی بیش از همه در این خیانت سهم دارند. در سال های ۱۹۷۹م-۱۹۹۶م، که افغانستان در یک وضعیتی قرار داشت که اگر رهبران جهادی و رهبران کمونیستی با هم کنار می آمدن، شاید امروز وضعیت فرق می کرد. اما متأسفانه که رهبران بی منطق افغانستان، کنار نیامدند بلکه کنار رفتن.
بعد از سقوط حکومت داکتر نجیب الله، این هیولا ها (تنظیم های هفتگانه و هشتگانه) حتی در بین خود هم متحد نبودند و به عنصر دین که به آن اعتقاد داشت هم آنها را متحد نگهداشته نتوانست و منافع شوم آن ها، آنها را به جنگهای داخلی کشاند. رهبران از خود بیگانه شده افغانستان، که از سوی کشور های مشترک المنافع غرب و متحدان شان در برابر اتحاد شوروی و رژیم دموکراتیک افغانستان حمایت و قدعلم شده بودند؛ در حقیقت غدهء سرطانی بود که جامعه افغانستان را زیر سایه همه بد بختی های امروز کشاند.
بلاخره آنهای که بازیچه استراتژی جنگ سرد و آله سازمان های استخباراتی شده بودند، احساسات ارزشی و دینی مردم افغانستان را بازیچه دست خود کرده و به مسخره گرفتن و آینده ده ها میلیون شهروند این کشور را به بیراهه کشاندن. در نتیجه، نه تنها منافع دیگران را تأمین کردند، بلکه کشور را به ویرانه و دهکده فقر و سیاه روزی تبدیل کردند.
امروز آن ها با کمال بی وجدانی در قصر های مرمرین نشسته، و بد بختی امروز افغانستان را از دریچه های جهل خود نگاه می کنند. این ها هیچگاهی مرحمی بر زخم های این کشور و مردم خود نخواهد شد!.
این بازماندگان جنگ سرد فاقد اندیشه و تفکر هستند، چون این ها تربیت شده مکاتب بیگانگان هستند؛ که در مهمان خانه های سازمان های استخباراتی منطقه درس ها را آموختند.
تاریخ هیچگاه این ها را نخواهد بخشید!.
امروز که کشور در حالت بحرانی قرار دارد، و از طرف دیگر منافع آنها هم با چالش روبرو شده، باز هم این بازماندگان جنگ سرد و جنگ سالاران در فکر همان شعار های جنگ سرد هستند که از اربابان خود آموخته اند و با تشکیل ائتلاف های نا مشروع می خواهند بار دیگر در عمق بحران، منافع شخصی خود را دنبال کنند.
بازماندگان جنگ سرد باید بدانند، که پرستیژ آن ها و نوع کاریزما بودن شان؛ حالا با واقعیت های روبرو شدن که در گذشته نظیر نداشته است. پس بهتر است بگویم که؛ چرا به سخنان باز جنگ سالاران یا ماندگان جنگ سرد، امروزگوش ندهیم؟ به پنج دلیل به سخنان جنگ سالاران یا بازماندگان جنگ سرد گوش ندهید، که عبارت از؛
۱- جنگ سالاران یا بازماندگان جنگ سرد در طول دوره ها، فاقد اندیشه و طرح برای برون رفت از چالشها و بحران ها بوده اند.
۲- برای حفظ موقعیت و منافع خود همواره از مردم افغانستان و احساسات آنها سوی استفاده کردند.
۳- آنها فاقد ظرفیت، کارائی و خلاقیت در امور سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی-نظامی هستند.
۴- افکار و عمل کرد شان آبشخور جنگ سرد است، و همواره متأثر از ادبیات ایدئولوژی جنگ سرد بوده و هستند.
۵- بازماندگان جنگ سرد فرزندان دکترین برژنسکی، ترکی الفیصل و جنرال ضیأالحق هستند؛ آنها سخنگویان و مجریان استراتژی های آمریکا، عربستان، پاکستان و ایران بوده اند و هستند.
این بازماندگان ادامه خط مش های عبدالرحمن خانی، حبیب الله کلکانی و نادر خانی هستند، که در چارچوب منافع اجنبیان اندیشه های شئونیسم، فاشیسم و سکتاریسم را در ذهن جامعه تزریق می کنند. اگر شهروندان کورکورانه از این بازماندگان حمایت کنند، مطمئناً؛ هیچگاه به آیندۀ با صلح و ثبات و رفاه نخواهد رسید!.
امروز از سخنان این هیولا ها معلوم است که اندیشه خیر برای جامعه در سر ندارند، وقتی به پروژه صلح شرور می پیوندن و در ملای عام سخنرانی می کنند بی پرده از دهان شان بوی نفاق و تفرقه و جهل برون می آید.
حتی، برای دامن زدن قوم گرایی، سمت گرایی، مذهب گرایی، زبان گرایی… یا از آدرس دین و یا از آدرس تاریخ سخن گفتن. این ها هیچگاه از تاریخ درس نگرفتن بلکه آن را تکرار کردند!.
