کشور هند دارای ۲ میلیون ارتش ۲۱۸۵ طیاره جنگی ۴۰۰۰ تانک ۴۶۱۴ توپ و راکت ۲۹۵ کشتی جنگی ۱۶ زیر دریایی ۶۰ میلیارد دالر بودجه نظامی سالانه دارد. اما در مقابل پاکستان ۷۰۰ هزار ارتش۱۲۸۱ طیاره جنگی ۲۰۰۰ تانک ۱۶۹۱ توپ و راکت ۱۹۵ کشتی جنگی ۵ زیر دریایی ۱۰ میلیارد دالر بودجه نظامی سالانه، آماده مقابله و زور آزمایی نظامی با یکدیگر اند.
مشکل بی اعتمادی و حس انتقام جویی زمانی به اوج خود رسیده است که گروه جیش محمد تحت رهبری اظهر مسعود با حمایت استخبارات پاکستان حمله انتحاری را بالای سربازان هندی در کشمیر انجام داد که در نتیجه آن ۴۵ نفر از سربازان هندی کشته شدند. بعد از آن حادثه خونین باور ها این است که هند انتقام سربازان خود را از پاکستان میگیرد.
در چنین وضعیتی زمامداران پاکستان از حمله انتقام جویانه هند خیلی در هراس اند زمانی این ترس و وحشت مقامات پاکستانی را بخاطر حمله هند به آن کشور دست و پاچه تر ساخت که روز گذشته دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا اعلان نمود هند و پاکستان به یک جنگ خطرناک آماده گی میگیرند و ما اوضاع را زیر نظر داریم. با وجود این همه ترس و هراس هفته گذشته عمران خان نخست وزیر پاکستان هشدار داد اگر هندوستان بخواهد حمله ای را بر پاکستان انجام دهد پاکستان اقدام بالمثل خواهد کرد.
از سوی دیگر پاکستان امیدوار بود در سفر محمد بن سلمان ولیعهد سعودی به هندوستان شاید تهدیدات هند علیه پاکستان بخاطر وساطت ولیعهد سعودی رفع گردد اما طوریکه مشاهده میشود هند تا هنوز مصمم است و خود را مکلف بجواب این جنایت میداند، دیده میشود که با گذشت هر روز عوض کاهش تنش ها میان هند و پاکستان زیادتر شده میرود.
از سوی دیگر نارندرا مودی نخست وزیر هند که در ماه می سال جاری با انتخابات سراسری در آن کشور روبرو است تحت فشار مردم هند قرار دارد تا به خاطر این حمله تروریستی که به موجب آن ۴۵ نفر از سربازان هندی کشته شده اند انتقام بگیرد. چنانچه نارندرا مودی نخست وزیر هند دست مقامات امنیتی کشور خود را برای واکنش شدید در مقابل پاکستان بازگذاشته است تا هرچه میخواهند انجام دهند.
مقامات پاکستانی نیز سخنان برای گفتن دارند چنانچه به تازه گی عمران خان نخست وزیر پاکستان خطاب به نظامیان هندوستان گفته است اگر شما به فکر نوعی حمله به پاکستان هستید پاکستان صرفاً به دفاع از حمله شما فکر نخواهد کرد بلکه حتما این حملات را تلافی خواهد کرد.
همه میدانند از زمان استقلال هند و پاکستان در سال ۱۹۴۷ سه جنگ بین این دو کشور رخ داده که دو مورد آن بر سر ناحیه مورد اختلاف کشمیر بوده است و دیگری زمینه جدایی بنگله دیش را از پاکستان به همکاری هند فراهم کرده است.
از سوی دیگر این دو کشور از سال ۱۹۹۸ سلاح های هسته ای خود را آزمایش کرده اند گرچه از همان تاریخ به بعد جنگ های خورد و کوچک بین این دو کشور رخ داده اما جنگ تمام عیاری روی نداده است.
به باور من پاکستان تمام نا توانی کمی و کاستی های که در مقابل هندوستان دارد چه نظامی چه ملکی چه اقتصادی و چه سیاسی همه را میداند اما پاکستان درمقابل حمله هند به آن کشور زیادتر به حضور گروه های تروریستی که در آن کشور حضور دارند و از حمایت اردو و استخبارات پاکستان برخوردار اند در مقابل با جنگ در هند محاسبه می نماید. پاکستان میداند که اگر جنگ بین هند و پاکستان رخ دهد گروه های تروریستی ذیل که در پاکستان لانه و کاشانه دارند به همکاری و رهنمایی اردو و اداره ISI آن کشور دوشا دوش اردوی پاکستان علیه نیرو های نظامی هند خواهند جنگید از جمله گروه طالبان تحت رهبری شیخ الحدیث ملا هیبت الله ، گروه طالبان تحت رهبری ملا محمد رسول نورزی، گروه جماعت الحرار، تحریک طالبان پاکستان، گروه القاعده ، گروه آمو که بنام جنبش اسلامی ازبکستان نیز یاد میشود، حزب حرکت اسلامی ازبکستان، گروه حرکت الجهاد الاسلامی، لشکر طیبعه، گروه جمیعت الدعوه ، گروه لشکر اسلام، گروه برگیت عبدالعظیم ، گروه جنبش ترکستان شرقی (اویغورستان) ، جنبش اسلامی ترکستان، گروه جیش محمد ، شبکه حقانی، گروه امارات اسلامی وزیرستان، گروه سپاه صحابه ،گروه تحریک نفاز شریعت محمدی ، گروه اتحاد جهاد اسلامی، گروه لشکر جهنگوی، گروه حرکت المجاهدین، گروه القاعده، گروه انصارالامه ،.گروه حرکت المجاهدین ،گروه محاذ فدائی، گروه بریگارد گوریلائی اعراب ، گروه امارات قفقاز و یک تعداد از گروه های تروریستی دیگر که در حال حاضر به داعش پیوسته اند یا تغییر نام داده اند.
به عقیده من تنش میان هند و پاکستان بر امنیت منطقه جنوب آسیا تاثیرات منفی دارد. با توجه به سیاست عمق استراتژیک پاکستان و سیاست گسترش عمق استراتژیک هند می توان گفت که تنش میان این دو کشور بر امنیت منطقه آسیای مرکزی نیز تأثیر بسزای دارد. با این حال، افغانستان از جمله کشورهای است که بیشترین آسیب را از تنش میان این دو کشور خواهد دید.
از طرف دیگر قابل تذکر میدانم از آغاز جهاد افغانستان تا کنون پاکستان در صدد آن بوده تا در افغانستان یک حکومت همسو با اسلام آباد را داشته باشد. اکنون نیز همان سیاست ادامه دارد با این تفاوت که پاکستان همچنان از گروه طالبان حمایت می کند و از این گروه به عنوان یک کارت بازی استفاده مینماید. در مقابل هند از حکومت مرکزی افغانستان حمایت می کند. با این حال، هر دو کشور به دنبال آن اند تا افغانستان را به عنوان عمق استراتژیک خود تعریف نماید.
از سوی دیگر متاسفانه سیاست حکومت افغانستان در مقابل خیلی دارای فراز و نشیب بوده است. حکومت کابل در مقاطعی به اسلام آباد نزدیک شده است تا این کشور را متقاعد نماید که دست از حمایت گروه های شورشی بر دارد و این گروه ها را تشویق به گفتگو و مذاکره با حکومت نماید. اما سیاست نزدیکی به اسلام آباد دوام نیاورده است و جای خود را به تنش و بی اعتمادی داده است.
روابط کابل و اسلام آباد در یک و نیم دهه گذشته همواره چنین بوده است. هم در دوره حامد کرزی و هم در دوره رئیس جمهور اشرف غنی کابل و اسلام آباد روند پر فراز و نشیب را تجربه نموده اند. بنابراین، تنش میان هند و پاکستان در منطقه کشمیر یا جای دیگری می تواند نا امنی را در افغانستان تشدید نماید. زیرا دو کشور به خاطر بمب اتمی که دارند جنگ شان خیلی پر مخاطره خواهد بود. در چنین وضعیتی حکومت افغانستان باید آماده گی های همه جانبه ای را بخاطر روز های دشوار داشته باشد که سرحدات پاکستان به روی افغانستان مسدود و نظامیان پاکستان در اثر حمله نیرو های نظامی هند مجبور شوند تا به نقاط شرقی یا جنوبی افغانستان عقب نشینی نمایند. در چنین وضعیتی افغانستان چه خواهد کرد، بیطرفی مثبت یا حمایت از هند یا تصمیم دیگری به دفاع از استقلال، آزادی سرزمین افغانستان.
