با آمدن آقای ترامپ طالبان موفق شدند تا به آرزوی همیشگی خود که مذاکره با امریکا با ید صورت گیرد و نه دولت افغانستان ، موفق شوند. آقای زلمی خلیلزاد که در سال اول ریاست جمهوری ترامپ هیچگونه موقف در اقامتکاه سفید نداشت با براه انداختن یک محفل در واشنگتن دی سی ، پایتخت کشور از آقای ترامپ سخت طرفداری کرد و پالیسی های او را تایید کرد و همان بود که وی را درین اداره ریاست جمهوری تکرار به حیث نماینده خاص مقرر کردند.
هدف از امریکا در افغانستان پایان دادن جنک بین افغانان نیست بلکه تنها خارج کردن قشون امریکایی است و بس . زیرا دوام دار ترین و پر مصرف ترین مداخله نظامی در تاریخ امریکا افغانستان بوده است. برای این منظور امریکا باید از طالبان تعهد میگرفت که از تروریزم دست کشند و در مورد چگونگی دولت آینده در افغانستان خود شان با تیّم آقای اشرف غنی جور بیاید. بازهم نشد زیرا طالبان دولت افغانستان را یک دولت دست نشانده میدانند که به نظر این محقق حق به جانب هم هستند. پس چه به وقوع خواهد پیوست در صورتیکه طالبان در انتخابات شرکت نه می کنند ، دولت افغانستان را به رسمیت نه می شناسند و تقاضا دارند تا یک حکومت اسلامی را روی کار بیاورند ؟. در عین زمان در یکی از مصاحبه های آقای اشرف غنی با یکی از رسانه های تلویزیونی امریکایی ما شنیدیم که در صورت اخراج قوای خارجی این دولت سه روز هم دوام نخواهد کرد. این را باید بدانیم که طالبان صد در صد آن طالبان سالهای نود نیستند و میخواهند تا برای خاموشی جامعه بین المللی نرم تر رویه کنند . طور مثال کدام مشکل نخواهند داشت که اگر جناب آقای سیرت که در وقت سقوط مزار شریف از طالبان طرفداری کرد و همچنان عقاید اسلامی او هم اگر زیاد نزدیک به طالبان نیست اما کهنه است و به اساس مقتضیات و ایجابات عصر حاضر نیست، و به ذوق طالبان است. مخصوصا که سعودی ها در پشت پرده کار میکنند و میخواهند یک شخص روی کار باشد که روش های سیاسی سعودی را در خاور میانه بر علیه ایران تایید کند و آقای سیرت می تواند بهترین کاندید باشد. اما سیاست های که به اساس ایمان به خدا و ترس از خدا نباشد، خواهر و مادر نه می شناسد و در شروع هر وعده میکنند و اما وقتی به قدرت رسیدند به تعهد خود پابند نخواهند بود.
مشکل اول در روند صلح به وجود آوردن یک حکومت اسلامی است. دولت افغانستان از روز اول نخواسته است تا نام از اسلام گیرد و سیکولریستان را امریکا به قدرت رساند. طالبان هم روشی را به پیش خواهند گرفت که سعودی ها خوش باشد. درین میانه شیعه افغانستان از همه حقوق مدنی محروم خواهد شد. دموکراسی غربی طرفدار آزادی زنان است و مخالف نظام مرد سالاری است و طالبان زنان را قشر دوم جامعه میدانند و چون أکثریت شان با روحیه قومی و قبائلی هستند زن را ناموس میدانند و به نام امنیت از همه حقوق محروم خواهند کرد. برای امریکا مهم نیست که اگر افغان ، افغان را بخورد . برای امریکا مهم است که به داعش و قاعده موقع داده نشود که این تضمین را در داخل افغانستان طالبان میکنند و اما نه به سطح بین المللی و دیگر اینکه امریکا یک نظام را در منطقه آرزومند است که از پیشروی ایران در منطقه به نفع سعودی جلوگیری کند. که این را هم طالبان تضمین خواهند کرد. آمدیم سر آزادی های فردی ، مطبوعات و حقوق اقوام و حقوق مذاهب، این ها همه زیر عنوان صلح مصالحه خواهد شد. در افغانستان زیر عنوان دین و سنت یک نظام قومی و قبائلی روی کار خواهد شد که مخالف همه معیار های حقوق بشر و کرامت انسانی خواهد بود. حالا انتخاب به دست مردم است: آزادی و یا اسارت به نام دین و از نگاه جامعه شناسی مخرب ترین و کشنده ترین استثمار ، استثمار دینی است و اسلام شدید مخالف استثمار انسان است و از همین خاطر قرآن هشدار میدهد “لااکراه فی الدین” یعنی نگزار در راه دین زور و جبر باشد.
